Tekst Coen Heil
Foto SM Jan Dijkstra
Steeds meer erkenning en waardering voor reservisten
Vanuit het niets voegt een handjevol demonstranten met spandoeken zich voor de poort van landgoed De Zwaluwenberg in Hilversum. Niet veel later zorgen bewapende militairen bij de ingang voor een veilige doorgang van een escorte van 5 VIP-voertuigen. Passerende fietsers en automobilisten op de doorgaande weg zien het met verbazing aan. Gelukkig voor hen is het allemaal maar schijn. 10 Infanteriebataljon Bewaken Beveiligen Korps Nationale Reserve is namelijk bezig met de meerdaagse oefening Bison Shield.
Onder leiding van taakgroepcommandant en leider der oefening kapitein Lizzy trainen de reservisten hun kerntaak; het bewaken en beveiligen van Nederlands grondgebied. Denk hierbij aan objecten zoals De Zwaluwenberg, de thuisbasis van de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht (IGK) en zijn staf. Maar dit kunnen ook routes en andere complexen zijn.
De gezamenlijke Meerdaagse Oefening (MDO) van de Delta- en Echocompagnie geldt als voorbereiding op een breed spectrum aan bewakings- en beveiligingsopdrachten in het nationaal domein.
Reservisten minstens 300 uur per jaar inzetbaar
Ruim 200 militairen vormen in Hilversum een mooi gezelschap van gedreven vrijwilligers die telkens laveren tussen de burgermaatschappij en Defensie. Net zoals de overige 8.000 reservisten die Defensie rijk is. Om in aanmerking te komen voor een baan als reservist, moet je bereid zijn minstens 300 uur per jaar aan de krijgsmacht te besteden. “Voor mij kun je dat wel keer 4 berekenen”, lacht Lizzy. “Ik heb dus geen 40-urige baan in de burgermaatschappij, want dat is onhaalbaar.”
Naast haar werk als compagniescommandant is Lizzy werkzaam in het basisonderwijs. Daar houdt zij zich op bestuursniveau bezig met onder meer de borging van de kwaliteit van het onderwijs. Op verschillende scholen draagt zij haar kennis over op het bestuur en begeleidt ze collega’s. Het creëren van randvoorwaarden, zodat men zich optimaal kan ontwikkelen als onderwijsprofessional én als militair: dat is een raakvlak tussen beide functies.
Sensoren cruciaal
De plaatsvervangend commandant van de taakgroep is eerste luitenant Michiel. Ongeveer 15 jaar geleden begon hij als soldaat bij het korps vanwege een diepgaande militaire interesse. Tijdens oefening Bison Shield houdt hij zich onder meer bezig met de inzet van sensoren. “Want zeker in de nacht zijn die cruciaal”, merkt hij op.
Werkethiek en professionalisme reservisten hoog
Op de werkethiek en professionaliteit van de reservisten is weinig aan te merken, benadrukt Michiel. “Ze zetten zich verschrikkelijk hard in voor onze kerntaken en doen dat parttime”, geeft hij aan. “Deze oefening begon bijvoorbeeld woensdagavond, toen het merendeel al 3 civiele werkdagen achter de rug had. Vervolgens draaien ze met heel veel toewijding naadloos mee in een militaire oefening die ergens in het weekeinde stopt.”
Behalve oefeningen als Bison Shield staan de reservisten ook meerdere keren per jaar op de schietbaan. “Om te zorgen dat iedereen gekwalificeerd is om aan de slag te gaan met het wapen en daarin verder verbetert en professionaliseert”, legt de plaatsvervangend commandant uit.
Bedrijven en organisaties van groot belang voor reservisten
De urgentie van reservisten is zeker na de inval van Rusland in Oekraïne enorm toegenomen. Finland spant de kroon met 5,5 miljoen inwoners en 900.000 reservisten. En ook de Zweden roeren zich. “De manier waarop de maatschappij in die landen wordt betrokken bij het reservist-zijn, is iets waarvan we kunnen leren”, zegt de officier. “Met name als het gaat om de werkgevers.” Niet voor niets pleitte C-LAS voor een zogenoemde whole of society approach. “Hoe bedrijven en organisaties omgaan met deze benadering is van groot belang voor reservisten”, aldus Michiel.
“Het gezegde ‘onbekend maakt onbemind’ verdwijnt steeds meer naar de achtergrond”, vult Lizzy aan. “Dat zorgt voor waardering en een stuk erkenning, maar ook voor begrip bij de werkgever. Zij krijgen een beter beeld van wat iemand doet en dat is heel fijn.”
Trots op inzet voor samenleving
Daarnaast voelen de reservisten naar eigen zeggen steeds meer waardering vanuit hun sociale omgeving. “Ze zijn trots op mij vanwege mijn burgerbaan en de wijze waarop ik me inzet voor de samenleving”, merkt commandant Lizzy.
Dat geldt evenzeer voor soldaat-1 Syl. Zij groeide op met vrienden van haar ouders die bij de luchtmacht werkten. “Zij vertelden altijd mooie verhalen”, aldus de arts die haar groene militaire outfit afwisselt met een witte doktersjas. “Ik ben er dus wel een beetje mee besmet geraakt.”
In tegenstelling tot sergeant Maarten. “Mijn ouders zijn ooit getrouwd zodat mijn vader niet in militaire dienst hoefde.” Desondanks voelt de onderofficier binnen de Echo-compagnie in Amersfoort wel degelijk de steun van het thuisfront voor zijn passie. “Zij zien de meerwaarde, maar ook wat het voor mij betekent en hoe het mij heeft ontwikkeld”, licht hij toe.
Ook vrienden en collega’s zijn nieuwsgierig en vragen de adviseur van een advies- en ingenieursbureau geregeld naar zijn beweegredenen om reservist te worden. “Uiteindelijk vinden ze het dan vaak toch wel gaaf.” Al noemt de parttime militair ook een minpunt van zijn drukke bestaan. “Door mijn burgerbaan en werkzaamheden voor Defensie, kan ik bijvoorbeeld minder snel een weekend weg met mijn vriendin. Daar proberen we een beetje een balans in te vinden.”
Reservisten in spe enthousiasmeren
Door hun eigen goede ervaringen proberen de parttime militairen buitenstaanders warm te maken voor een parttime job bij Defensie. “Als ik erover vertel aan vrienden en collega’s beginnen mijn ogen al te stralen”, lacht Lizzy. Michiel, die al meerdere personen direct of indirect aan het korps koppelde, gebruikt eveneens de aantrekkingskracht van Defensie. “Het spreekt mensen aan om zowel een rol in de burgermaatschappij als bij de krijgsmacht te vervullen. Wil je zaterdag voetballen of wil je oefenen en trainen voor het belang van BV Nederland? Die keuze lijkt mij snel gemaakt.”
Een antwoord dat Syl toejuicht. “Ik wil als reservist iets terugdoen voor de maatschappij, aangezien ik lang heb kunnen studeren”, klinkt zij openhartig in een zonovergoten Hilversum. Desondanks heeft ze vooralsnog geen geneeskundige aspiraties bij de krijgsmacht. “Als militair vind ik het avontuurlijker. Bovendien zit ik al genoeg in het ziekenhuis. Al vind ik het wel leuk om voor mensen een leercurve te creëren. Zowel in mijn burgerbaan als bij Defensie.”
