‘Make it happen!’

Column Chef der Equipage Commando Zeestrijdkrachten

‘Some people want it to happen, some wish it would happen, others make it happen.’ Deze uitspraak van de Amerikaanse oud-basketballer Michael Jordan hoorde ik laatst tijdens een speech bij de bullenparade op de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Treffender kan ik de huidige situatie binnen Defensie niet beschrijven.

In de vorige Alle Hens sprak Commandant Zeestrijdkrachten vice-admiraal René Tas duidelijke woorden: “We hebben als Defensie – en dus als Koninklijke Marine – geen tijd te verliezen, willen wij op tijd klaar zijn om een grootschalig conflict aan te kunnen, gedurende langere tijd”.

De noodzakelijke beweging is inmiddels in volle gang, al beleeft nog niet iedereen dit op dezelfde manier. Veel collega’s horen over de plannen, maar worstelen met de uitvoering. Hoe ga je dit er allemaal nog bij doen, als je nu al maximaal draait? Hoe leid je extra mensen op, als je de aantallen nu soms al niet aankan? De koers is helder, maar de uitvoering is in de praktijk vaak nog weerbarstig, en dat frustreert soms. Zeker als het lijkt alsof er weinig verandert, terwijl de druk wel wordt opgevoerd.

Ik herken dit ook buiten onze eigen organisatie. Kijk bijvoorbeeld naar de woningbouw: iedereen is het erover eens dat er meer woningen moeten komen, maar intussen stokt de voortgang. De redenen: een tekort aan vakmensen, complexe regelgeving, beperkte ruimte en afhankelijkheden van derde partijen. De overeenkomsten met onze situatie zijn soms treffend; grote ambities met een (te) trage realisatie. Dit doet iets met het moreel.

Juist dan is het van belang dat wij ons blijven richten op datgene waar we als marine sterk in zijn: elkaar weten te vinden, ook als het moeilijk wordt. Niet ieder voor zich, maar sámen, als een geheel. Onze verbondenheid is geen luxe, maar keiharde noodzaak, zeker in tijden van verandering. Durf speelt ook een grote rol bij deze verandering. Durf om verder te kijken dan vandaag. We zullen naar de langere termijn moeten kijken en moeten accepteren dat niet alles op rolletjes loopt tijdens dit proces. Wie alleen maar beweegt als alles zeker is, komt nooit vooruit!

Dit alles vraagt om vertrouwen; in jezelf, in elkaar en in de organisatie. Vertrouwen in datgene dat je doet ertoe doet. En dat jouw inzet, hoe klein die soms lijkt, bijdraagt aan het grotere geheel. Wij mogen soms ook wel wat meer vertrouwen hebben in ons eigen en elkaars vakmanschap. Dit is namelijk van een hoog niveau en dat wordt nog wel eens, ten onrechte, onderschat.

Laten we in deze tijd vooral ook aandacht houden voor elkaar; blijf in gesprek en luister naar wat de ander te vertellen heeft. Er moet ruimte zijn om het kritische geluid te laten horen en waar nodig veranderingen bij te sturen. Alleen zo komen we echt verder.

Hoofdtaak 1, de militaire gereedheid, is geen papieren beleidsstuk. Het is de realiteit waarin we op dit moment leven. Die gereedheid is niet van de ene op de andere dag op orde. Die realiseren wij stap voor stap; dat is ook precies hoe wij hiermee om moeten gaan. Met de nodige snelheid, maar ook met veel geduld wanneer dat nodig is.

Laten we bij dit alles vooral handelen in de geest van Michael Jordan: ‘Make it happen!’.

Adjudant ODND René Heeringa
Chef der Equipage Commando Zeestrijdkrachten