Tekst André Twigt

x

‘Deze pandemie zet de hele wereld op z’n kop’

Hoe vergaat het luchtmachters geplaatst in de Verenigde Staten? Hoe ondergaan zij de pandemie daar ver weg in het Wilde Westen, op de onmetelijke prairies van Texas of in de nabijheid van wereldstad New York? 4 collega’s praten openhartig over hoe hun leven er aan de andere kant van de grote plas momenteel uitziet. 

Kapitein Martijn

S4 Air | Fort Hood, Texas

“Onze commandant verwoordde het goed, toen ‘ie zei dat ons verblijf hier opeens veranderd is in een ‘uitzending zonder einddatum’. De onzekerheid wanneer reizen weer mogelijk is. Ik had leuke plannen toen ik op de vacature van S4 Air (onderhoud, red.) solliciteerde. Maar deze pandemie zet de hele wereld op z’n kop. Sinds januari ben ik hier geplaatst. Mijn vriendin zou afgelopen maart voor 2 weken overkomen, mijn ex-partner en mijn dochter stonden voor komende zomer gepland. Hoe alles nu gaat lopen, is koffiedik kijken. Hun bezoeken waren voor mij een stip op de horizon. Heel eerlijk gezegd had ik me deze plaatsing anders voorgesteld. De steden zijn zogezegd dichtgetimmerd, op de take out na is alle horeca gesloten. En reizen buiten een straal van 40 mijl is verboden. We mogen wel naar buiten. Hardlopen of een bezoek aan de supermarkt is geen probleem. Na een periode van hamsteren, is er weer volop van alles. 

Vanaf Fort Hood vliegen we volgens een beperkt schema. De toestellen voor langere tijd aan de grond houden, zorgt voor meer onderhoud en de vliegers moeten natuurlijk wel current blijven. Normaliter opereren we dagelijks met 5 Apaches en 3 Chinooks, nu met 2 van ieder type. Een kleine kernstaf zorgt voor het essentiële onderhoud. Het coronavirus heeft tot dusver weinig effect op het omwisselingsprogramma van de Chinook. Van de 20 nieuw aangekochte ‘F’jes’ is het voornemen dat er 5 hier naartoe komen. In deze machines moet nog een deel van de apparatuur die in onze huidige ‘D’tjes’ zit, worden overgezet. Dat gebeurt in de staat Delaware. Het ferryplan om de kisten op schema die kant op te krijgen, loopt nog. Inmiddels zijn er 2 afgeleverd. Hopelijk lukt dat voor de andere machines ook. Aan ons zal het niet liggen, maar het zijn rare, onzekere tijden.”  

Sergeant 1 Randy Djoenerie

Specialist low observable structures | Edwards Air Force Base, Californië 

“Ik hou me bezig met de speciale coating van de F-35, die het toestel onzichtbaar maakt voor vijandelijke radar. Corona of niet, we blijven doorgaan met de operationele tests. Aan het F-35 project kleven enorme kosten en belangen. Edwards Air Force Base gaat mede om die reden niet in lock down. Wel gelden er aangepaste regels en blijft niet-essentieel personeel thuis. Om het verspreidingsrisico zo klein mogelijk te houden, werkten we eerst om de week van dinsdag tot donderdag in 2 shifts. Inmiddels is het aantal werkdagen opgetrokken van 3 naar 4. En afhankelijk van het vlieg- en testprogramma wordt dat net zo makkelijk opgehoogd naar 5. We komen vanwege de 1,5 meter-regel verspreid op. Dit hebben we met de F-35 landen Groot-Brittannië en de VS zo afgesproken. Met hen werken we zeer nauw samen. 

Op precies 50 dagen na ben ik 7 jaar op Edwards geplaatst geweest. Binnenkort sluit ik deze periode af en ga ik naar huis. Mijn gezin is inmiddels al in Nederland en dat alle huisraad staat ingepakt, maakt het verblijf hier er niet vrolijker op. Ik vind het een beetje vreemd om zo’n lange tijd onder deze omstandigheden te moeten beëindigen. We hadden voor ons vertrek nog tal van dingen willen doen, zoals naar het strand van Santa Monica of Malibu gaan, een pretpark bezoeken… Gelukkig nemen we veel herinneringen mee. Ons derde kind is hier geboren. Ik zeg altijd ‘zij is ons eigen Amerikaantje’.” 

Luitenant-kolonel Patricia Lukken

Deputy military advisor en police advisor bij de Permanente Vertegenwoordiging van het Koninkrijk der Nederlanden bij de Verenigde Naties | Manhattan, New York

“Het gaat weer wat beter in New York. Stierven er nog niet zolang geleden zo’n 750 mensen per week, onlangs kwam dit cijfer voor het eerst onder de 500. Van versoepelende maatregelen is nog geen sprake. Manhattan zit potdicht en wie een niet-essentieel beroep heeft, zit thuis. We spreken hier overigens niet van lock down, maar van een pause. Ook burgemeester van New York Bill de Blasio noemt het zo omdat het vriendelijker klinkt. 

Ik werk al sinds 13 maart vanuit huis en in ieder geval blijft dat zo tot eind mei. Samen met mijn partner woon ik in White Plains, een plaatsje 50 kilometer van Manhattan. Normaliter ga ik dagelijks met de trein op en neer. Nu begint mijn werkdag voor achten in bed met het checken van de mail. Binnen de Nederlandse vertegenwoordiging maak ik deel uit van het COVID-19 team. Dagelijks beoordeel ik de situatie voor onze collega’s van Buitenlandse Zaken op de vertegenwoordiging en het Nederlandse consulaat in New York. Tevens heb ik veelvuldig contact met de VN over de corona-maatregelen voor de vredesmissies en de consequenties daarvan op de operaties en rotaties van het Nederlandse militaire en politiepersoneel. 

’s Morgens werk ik, maar ’s middags knijp ik er even tussenuit en verzorg ik het paard van een Nederlands echtpaar. Beiden werken als dokter in New York op de IC en kunnen nu niet voor het dier zorgen. Paardrijden is mijn grote passie en dus rij ik dagelijks een half uur in de bak. Dat werkt enorm ontspannend, waardoor ik deze moeilijke tijd net wat makkelijker doorkom. Wat ook helpt, is dat alles hier in bloei staat. Upstate New York is zo mooi in de lente.”

Tweede luitenant Gunnar

Tweede luitenant vlieger | 148th Fighter Squadron NDTA*, Tucson International Airport, Tucson, Arizona   

“Het coronavirus heeft weinig invloed op onze F-16 opleiding. Het gehele vliegprogramma gaat onverminderd door. Doordat onze klas maar 4 cursisten telt, zijn we niet opgedeeld in shifts zoals de Amerikanen. Door het personeel in 2 groepen te verdelen, verkleinen zij de kans op besmetting. Met onze kleine groep speelt dat risico veel minder. Door het coronavirus is reizen naar de VS momenteel niet toegestaan en komen er dus geen operationele Nederlandse vliegers naar Tucson om te trainen. Wij mogen een deel van hun vlieguren gebruiken, wat best luxe is. 

Privé merken we niet veel van de pandemie. Helaas hebben we voorlopig wel familiebezoeken vanuit Nederland moeten afzeggen. Verder dan 100 mijl van de basis reizen, is verboden. Restaurants zijn uiteraard dicht. Zo ook het zwembad en de barbecue bij ons appartementencomplex. Leuk is anders, maar er zijn ergere dingen. 3 weken geleden merkten we dat vlees en zuivel schaars werden. Inmiddels is dat niet meer zo. Toiletpapier is nog wel lastig te krijgen. Gaat iemand van het squadron naar de supermarkt en er ligt genoeg, dan wordt daarover meestal een bericht via WhatsApp gedeeld. Dat is geen overbodige luxe, want een dag later kan de hele voorraad zomaar weer verdwenen zijn. 

Ik FaceTime geregeld met mijn familie in Nederland. Zij vertellen mij hoe de situatie daar is en we volgen het Nederlandse nieuws dagelijks. Gelukkig zijn de nationale parken in Arizona gewoon geopend en dat is fijn want de natuur is supermooi. Het is hier in Tucson inmiddels flink warm met een strakblauwe lucht. Goed drinken is daarom erg belangrijk. Zeker voordat je gaat vliegen, zodat je tijdens de vlucht de G-krachten beter aan kunt.”

* Netherlands Detachment Tucson Arizona