Herstel in crisistijd

Afwisselend schieten en sleutelen

Doorgaan waar anderen stoppen. Voor sommige eenheden geldt dat nu in de meest letterlijke zin van het woord. In de werkplaats van 434 Herstelpeloton zitten de klauwen gewoon ouderwets onder het vuil. Landmacht nam een kijkje op de Johannes Postkazerne in Havelte.

“Momenteel ligt de focus op priowerk”, vertelt korporaal Mark. “De staf is druk met plannen voor als de landmacht bij moet springen, en daarom is het een must dat bepaalde voertuigen inzetbaar zijn, zoals die van de GNK. Als het nodig is moeten zij zonder problemen die bakken kunnen starten en vertrekken.”

Al is er voorlopig werk zat voor de herstellers van 43 Gemechaniseerde Brigade, in de werkplaats is genoeg ruimte om anderhalve meter afstand te houden. “Ja klopt, maar dat is ook logisch. De commandant wil weinig mensen in de hal. We proberen in elk geval de specialisten met de meeste kennis zolang mogelijk hier te houden zodat elk type voertuig is afgedekt. Maar goed, dus geen 15 man hier, maar een stuk of 6. Is niet altijd makkelijk hoor, want sommige onderdelen zijn zo zwaar dat ze haast niet te tillen zijn door 1 persoon. Kijk bijvoorbeeld eens naar dit massieve gereedschap voor de Boxer. Neem maar van mij aan dat het prettiger is als een collega even bijspringt als je daarmee aan de slag moet. Dus ja, soms hebben we geen keus en moet dat gewoon even.”

Terug naar de eenheid

MB-ziekenauto’s, viertonners, Fenneks en de Boxer-ambulance. Gebroederlijk naast elkaar opgelijnd krijgen ze om de beurt voldoende aandacht cq vloeistoffen. Sommige voertuigen staan nu nog op een rijverbod, anderen hebben alleen maar een grondige inspectie nodig. Mark: “Een gedeelte van het onderstel van die viertonner was stuk. Daar komen dus nieuwe onderdelen op zodat hij klaar is voor gebruik. En die Boxer heeft een koelvloeistoflekkage. Als we dat gefikst hebben, krijgt hij meteen een beurtje en kan ‘ie weer terug naar de eenheid.”

Iets bijdragen

“Of ik blij ben dat ik nog naar de kazerne mag? Ha, wat dacht je? Ja, natuurlijk! Als ik 2 weken thuis zit word ik heel vervelend. De sfeer is prima hier en we hebben ook echt het gevoel dat we iets bijdragen. Aan alles voel je dat het niet de normale gang van zaken is. Het is leeg op de kazerne. Alleen wie hier echt moet zijn, is er. Ik merk dus wel dat het serieus is, dat het niet zomaar een griepje is dat voorbijkomt.”

Opwerken voor uitzending

Wat het extra vreemd maakt voor 434 Herstelpeloton is dat veel personeel in opwerktrajecten zit voor Afghanistan en Litouwen. Het deel dat naar Litouwen gaat klikt aan bij moedereenheid 45 Pantserinfanteriebataljon, de rest gaat als herstellers naar Camp Marmal, Mazar-e-Sharif. “We zijn dus wel redelijk druk”, verklaart Mark stoïcijns. “Nu weet je dus ook waarom je me vanochtend niet kon bereiken, want ik stond op de schietbaan voor de MBV-eisen.”

Spullen inpakken, voertuigen herstellen, hulzen maken. ‘434’ combineert het allemaal in deze vreemde tijd. “De komende weken hebben wij in elk geval een drukke agenda, laat ik het daar maar op houden”, aldus Mark. Het gesprek is wat hem betreft afgelopen. De handschoenen gaan weer aan. Op naar de probleemtonner.