Van mangelen naar motiveren

Nieuwe opzet bergtraining stimuleert junior-leiderschap

Natuurlijk is het nog steeds loodzwaar en heb je pijn aan je poten en daalt de regen ongenadig neer. Wat dat betreft niet veel verandering door de verhuizing van de ‘Joint Mountain Training’ van Schotland naar Noorwegen. Wel anders: de aanpak van het leerproces en de samenstelling van de groepen. Dat zijn nu de organieke eenheden, met een mix van getrainde mariniers en nieuwkomers, geleid door eigen kader. De instructeurs zijn inmiddels minder de afknijpers van weleer; zij hebben veel meer een coachende rol. De ommezwaai van mangelen naar motiveren.

“De aanpak van de Joint Mountain Training (JMT) is dit jaar sowieso anders. Vroeger kreeg je eerst een opleiding, daarna ging je trainen”, haakt luitenant-kolonel der mariniers Emanuel Thomeer, commandant 2 Marine Combat Group (2 MCG), meteen aan. “Nu doorlopen de nieuwelingen (novices) en de ervaren mariniers (continuations) van dezelfde eenheid gezamenlijk de training en zijn de eigen kaderleden erbij betrokken. Je maakt zo gebruik van de ervaring die er al is en de kaderleden zien wat voor vlees ze in de kuip hebben. Er is dan ook een nauwere betrokkenheid.”

Overdag ‘koppen weg’

Ook de opzet is volgens de overste anders. “Vroeger begonnen we met vooral ‘kilometers maken’, nu steken we alles meteen in een tactisch jasje. Zo ga je efficiënter om met de tijd en kennis die er zijn. De terugkoppeling die ik vanuit de eenheden krijg, is dat het zorgt voor een goede output.” 

Dat die tactische intensivering ver gaat, blijkt wel uit het feit dat 60 procent van de operaties ’s nachts wordt uitgevoerd. Terwijl activiteiten in het donker voorheen sporadisch voorkwamen. Voor Thomeer is dat niet meer dan logisch: “Als mariniers voeren wij onze acties toch in de regel bij duisternis uit? We hanteren de reversed sleeping cycle; overdag ‘koppen weg’, slapen en vooral ook weer nachtelijke operaties voorbereiden.”

Leiderschap tonen

Gebruikmakend van nachtzicht- en warmtebeeld-apparatuur en laser-richtmiddelen op de wapens, vinden de mannen vervolgens hun weg door de uiterst uitdagende omgeving. Sergeant van de mariniers Peter Valentijn, trainer Mountain & Arctic en zelf mountainleader qua achtergrond en opleiding, ziet er de charme van in. “Die nachtelijke marsen horen bij de zwaartepunten van de bergtraining. Er is minder hoogteverschil dan in Schotland, maar wel groot verschil in vegetatie en terrein. En dan is het vaak nog pikkedonker. Als je dan ook nog te maken krijgt met een flinke weersomslag, met veel regen en wind en Extreme Cold Weather-tenten die kapot waaien, moet je dat echt samen op gaan lossen. Zeg maar: leiderschap tonen onder extreme omstandigheden. En zorgen dat je sustainable blijft; dat je in staat bent door te gaan.”

Verhuizing biedt voordelen

Volgens overste Thomeer zijn dat belangrijke leermomenten. “Je eigen sores vergeten en jezelf ondergeschikt maken aan het hogere doel van de missie en daarvoor desnoods je grenzen verleggen.” Dat brengt ons meteen bij het belang van de bergtraining en de aanwezigheid in noord-Noorwegen. “Als je alleen al de berg- en wintertraining bij elkaar optelt, zitten we hier zo’n 5 maanden per jaar”, vervolgt de overste. “En dan zijn er nog de grote oefeningen als Cold Response en Joint Viking. Onze aanwezigheid is van strategische waarde, vanwege het toenemende belang van de noordelijke Atlantische Oceaan. De Noren hebben aan de Amerikanen, Britten en ons gevraagd om wat meer naar het noordwesten op te schuiven. Veelbetekenend. Die verhuizing biedt trouwens voordelen. We zitten in het splinternieuwe Camp Orange, noordelijker in Noorwegen, dus met klimatologisch uitdagender omstandigheden.”

Verhalen voor aan de bar

Met al die uitdagingen vraag je je ten slotte af: hebben de mannen het een beetje naar hun zin? Valentijn glundert. “Ik denk van wel. Laten we eerlijk zijn: hiervoor teken je toch bij het Korps? Je komt terug met de mooiste verhalen, voor later en voor aan de bar. Natuurlijk krijg je hier veel voor je kiezen, maar de sfeer is heel goed.”

De sergeant kan dat niet los zien van hoe de eenheden zich als teams ontplooiden. “De mix van novices en continuations leidt tot optimale kennisdeling. Mensen voelen meer eigenaarschap en dat leidt tot de ontwikkeling van junior-leiderschap, richting de nieuwkomers. En het kader verdient draagvlak door het zèlf te laten zien. Vroeger deden wij dat als mountainleaders en instructeurs, nu coachen we meer. We blijven natuurlijk hard op de feiten, maar wel met als doel om de intrinsieke motivatie maximaal aan te sporen.”