Howling Wolf heeft body

Jongensboek met beleving

Waar is een artillerist op zijn plaats? Thuis voor de buis vanwege corona? Of oefenend op de hei?  Voor batterij-opperwachtmeester Marc staat vast dat de pandemie linke soep is. En de geoefendheid van de troepen een zaak van nationaal belang. Gulden middenweg is dat de stukken toch worden bemand. Met de nodige voorzorgen uiteraard. Trainen moet! Howling Wolf is de naam. 

Of iedereen zin heeft in 2 weken ‘buiten spelen’? Volgens Marc is het voor sommigen even wennen na een periode van afwezigheid. Eenmaal in het bos is de A-batterij van 41 Afdeling Veldartillerie snel lekker bezig. Einddoel van al dat oefenen is de certificering maart aanstaande. Daarmee heeft Commandant Landstrijdkrachten de zekerheid dat zijn afdeling op batterijniveau aan de eisen voldoet.  

Diplomatie

Howling Wolf is een oefening op - slechts - batterijniveau. Maar de beleving ervan suggereert veel meer. Rondom het beoefenen van de algemene vaardigheden, het weer vertrouwd raken met de groepswapens en het repeteren van de afvuurprocedures, bedachten de ontwerpers een scenario van events. Dat zorgt ervoor dat de beleving van de training iets weg heeft van een jongensboek. De pelotons zijn verzeild geraakt bij een grootschalig conflict-in-wording. Populisten, manipulatie, knokploegen en een opgehitste burgerbevolking doen een fiks beroep op het inlevingsvermogen, de takt en diplomatie van de artilleristen. Stenengooien, dreigementen… niet iedereen heeft waardering voor de NAVO-troepen, die met stof en geluid manoeuvrerend in hun midden neerstrijken. “We wilden geen oefening met alleen veel staal op staal”, aldus Marc. “Maar ook een met trekjes en de sfeer van een buitenlandse missie á la de enhanced Forward Presence van de NAVO in Litouwen.”  

Monoloog

De mannen van pelotonscommandant tweede luitenant Luuk kijken wat geschrokken. In de rol van lokale inwoner gaat sergeant Remco zo erg tekeer dat ze er even geen woorden voor hebben. Luuk volgt op een afstandje aandachtig waar het gesprek-op-verhitte- toon precies over gaat. Een vrouw uit een naburig dorp is mishandeld en of de militairen daarmee iets te maken hebben. “Als dat zo is, kom ik terug”, dreigt Remco in onvervalst Amsterdams. Luuk hoort de monoloog van een afstandje aan. Het toneelspel kwam realistisch over. Maar Luuk laat zich niet van de wijs brengen. Hij houdt vast aan de rules of engagement: “Tijdens een conflict moet je als militair de bevolking op normale, respectvolle wijze tegemoet treden”, vat hij het uitgangspunt van het rollenspel samen. “Zij zijn niet onze vijand.”     

Afvuurlocatie

Na een week lang eenheidsvorming en combat mindset kweken, wordt Howling Wolf, op het moment dat dit e-zine live gaat besloten met een spectaculaire live firing. Op de Doornspijkse Heide, grenzend aan het Artillerie Schietkamp bij Oldebroek beoefenen de pantserhouwitsers dan verschillende manieren van optreden, waaronder shoot and scoot. Nadat de stukken een vuurbevel ontvangen, komen ze uit hun dekking en rijden ze snel naar een geplande afvuurlocatie. Zodra de schoten de schietbuis hebben verlaten, zoeken de stukken zo snel mogelijk weer de beschutting van het gebladerte op. Alleen dan blijven de 55 ton zware gevaarten ongezien voor de quasi vijand. Om nog meer barrages tegen te gaan, wil hij natuurlijk graag weten vanaf welke locatie de schoten werden afgevuurd. 

Vernietigend

“Het stuk moet altijd een vrij schootsveld hebben”, begint Marc zijn uitleg. Als leek vraag je je af waarom een houwitser niet vanonder het gebladerte een schot kan lossen. Hij hoeft zich dan niet in open veld bloot te geven. Maar zo werkt het niet helemaal, aldus de batterijopper. Een dun twijgje zou volgens de specialist al voor een afwijking kunnen zorgen. “Een klein verschil aan het begin van de ballistische baan kan betekenen dat je het doel volledig mist. Ook om dat te voorkomen, moeten we constant blijven beoefenen. Alleen dan kun je de vernietigende kracht van de artillerie beheersen.”