Dit artikel hoort bij: Alle Hens 05
Verkenners en snipers van het Korps Mariniers bivakkeerden twee weken onder de brandende Curaçaose zon. Ze werkten in rap tempo een uitdagend trainingsprogramma af. Dit gebeurde voor de eerste keer onder auspiciën van het Mariniers Trainings Commando.
Tekst: Maartje van der Maas│Foto’s: Cees Baardman
Het schietterrein Wacao op Curaçao is erg uitgestrekt. Het terrein leent zich voor het beoefenen van de verschillende disciplines die de operators zich eigen moeten maken. “Zo is daar het schieten vanaf een bergkam”, vertelt eerste luitenant der mariniers Thijs Nagel. “Het is voor de mannen lastig om op de ideale plek te komen en zich daar ook nog eens schuil te houden”, aldus de officier belast met de leiding. “Zoveel begroeiing is er niet en de zon schijnt de hele dag recht op je hoofd.”
En als de mariniers dan beschutting hebben gevonden, bestaat dat in deze droge periode van het jaar uit een struik gemene stekels of cactussen. Dat maakt het zogenaamde stalken, het ongezien naderen van een doel door op te gaan in de omgeving, niet gemakkelijk en ook zeker oncomfortabel.
De mannen moeten bewijzen dat ze snel kunnen bewegen en accuraat kunnen blijven schieten. Ze moeten daarvoor binnen een bepaalde tijd een parcours met allerlei obstakels afleggen, zoals een autowrak. Nadat het schot vanuit het wrak is gelost, gaan ze meteen te water. Op naar het volgende doel.
Naast het feit dat Wacao met haar bergkammen, waterpartijen en stofwolken veel mogelijkheden biedt, is de ondersteuning vanuit de Commandant Zeemacht Caribisch gebied ook ideaal, vindt Nagel. “We kunnen gebruik maken van de voertuigen, er is hier een ondersteuningsschip en zelfs vanuit de helikopter, die hier voor de Kustwacht is gestationeerd, kunnen we trainen.”
Op Zr.Ms. Pelikaan, het vaste ondersteuningsvaartuig in het Caribisch gebied, worden de operators geconfronteerd met een bewegend platform en de felle zon die weerkaatst op het water. Geen gemakkelijke omstandigheden om een precisieschot af te leveren, maar wel situaties die in de counterdrugs- en de antipiraterijoperaties zeer realistisch zijn.
Ook ’s nachts gaat de training door. “Zo zijn we in twee weken klaar en hebben we al onze mensen, al onze procedures, technieken en vaardigheden en al onze wapensystemen getraind”, concludeert Nagel tevreden. “Het zou mooi zijn als we hier jaarlijks aan het begin van ons opleidingsjaar kunnen terugkeren.”
