Dit artikel hoort bij: Landmacht 08
Tekst: KAP Jaap Wolting / Foto's: KPL-1 Erik Morren, SM Gerben van Es
“Iedereen doet zijn job en is bereid samen te werken. Soms is het lastig dat niet alles in je moedertaal gaat. Ik zoek wel eens naar de juiste woorden, maar kom er gelukkig altijd uit. Als ik even Spaans wil spreken, hoef ik enkel tot de lunch te wachten. Dan treffen de Spanjaarden elkaar om bij te praten over gezamenlijke issues. Het niveau op het hoofdkwartier is bijzonder hoog en het werk biedt voortdurend uitdagingen.
‘Hoog niveau oefeningen’
Ik heb hier oefeningen gedraaid die ik nooit eerder had gedaan. Daarnaast heb ik projecten opgezet die ik in een Spanje nooit had kunnen starten. En dan de stad...werkelijk fantastisch! Mijn gezin is dol op Münster. Mijn kinderen spreken vloeiend Duits en we hebben vrienden uit de hele gemeenschap. Mijn verwachtingen zijn dus zeker uitgekomen. Meer dan dat zelfs.”
“1GNC is het schoolvoorbeeld van partnerschap. Nederlanders en Duitsers werken op alle vlakken samen. Van manschappen die kabels trekken tot officieren in de commandogroep. Voor deze plaatsing had ik nooit zó intensief met internationale collega’s gewerkt. Dat was schakelen, aangezien ik ook in een ander land werd geplaatst (het CIS Battalion zit in het Nederlandse Eibergen -red.). Hoe deal je met verschillende culturen, systemen en regelgeving?
‘Op alle vlakken samenwerking’
Natuurlijk zou het fijn zijn als ik de hele dag Duits kon praten, maar dat is niet de voertaal binnen de NAVO. Het lijkt mij moeilijk terug te gaan naar een Duitse eenheid. Veel zaken die ik hier doe, zal ik straks moeten laten. Ik krijg weer te maken met strengere regelgeving. Ik hoop dat ik genoeg invloed heb om veranderingen door te voeren, want ik heb zaken gezien die jullie beter doen dan wij. Dat geldt trouwens andersom ook. De truc is om het waar te nemen en vervolgens het beste van beide partners te gebruiken.”
“Mijn werk is cool en uitdagend. Dat begint al bij het voorbereiden van oefeningen. In Nederland wist ik precies waar ik aan toe was. Binnen 1GNC moet je procedures, systemen en werkwijzes van 2 nationaliteiten combineren. Pittig. Neem een colonneverplaatsing. Daar komt heel veel bij kijken. Helemaal interessant wordt het als een Nederlandse berger een Duits voertuig wil slepen. Ik moet dan allerlei trucs uithalen om die ‘Duitser’ naar de kazerne te brengen, want mijn materieel is ingesteld op Nederlandse voertuigen. Ik berg uiteenlopende voertuigen. Laatst had ik nog een behoorlijk lang gevaarte achter me, met trailer en al. Ik voel dan de druk op mijn schouders. Dat houdt het wel spannend!
‘We hebben ons eigen taaltje’
Of het lastig is dat niet iedereen vloeiend Engels spreekt? Nee. Wij hebben een eigen mengelmoesje waarmee we zelfs grappen ‘vertalen’. Ik zou liegen als ik zei dat er geen verschillen tussen de nationaliteiten zijn. Duitsers zijn erg goed in hun werk, maar hebben moeite buiten hun comfort zone te treden. Nederlanders hebben wél de neiging om out of the box te denken. Dat botst soms.”
“In Noorwegen kennen we geen korpsniveau. Alleen al daarom is het interessant hier te werken. Extra uitdagend is dat ik mij hier met Psyops mag bezighouden. Noorwegen kent die functies niet. Verder is in Duitsland meer aandacht voor traditie en cultuur. We verwelkomen in Münster bijvoorbeeld de nieuwkomers en schenken uitgebreid aandacht aan militairen die de dienst verlaten. En ook vieren afzonderlijke landen allemaal hun eigen nationale feestdagen, zoals de Amerikaanse Independence Day. 1GNC voelt echt als een gemeenschap die voor elkaar zorgt.
‘Voelt als een hechte gemeenschap’
Samenwerken met zoveel nationaliteiten is tegelijk ook het moeilijkste aan het werk. In Noorwegen weet ik precies hoe ik iemand moet benaderen. Hier is dat anders. Wat voor een Noor normaal is, kan een Turkse collega opvatten als respectloos. Hier moet je bijna altijd nederig en beleefd zijn. En de uitspraak van alle ‘exotische’ namen is een verschrikking. Er is geen enkele Nederlandse naam die ik goed kan uitspreken. Of mijn verwachtingen zijn uitgekomen? Ik wilde me verdiepen in Psyops en dat is gelukt. Wat ik alleen niet had verwacht is dat de Nederlanders en Duitsers zoveel ruimte innemen op het hoofdkwartier. Het multinationale deel is kleiner dan ik dacht.”
Lees ook het interview met de eerste commandant, luitenant-generaal b.d. Ruurd Reitsma en de huidige, luitenant-generaal Volker Halbauer.
