IJzersterk op Ironman

Luchtmachtatlete voltooit triatlon der triatlons in Hawaï

Als je van zwemmen houdt, ga je zwemmen. Hetzelfde geldt voor fietsen en hardlopen. Als je dit alledrie heel goed kan, maak je er je sport van: de triatlon. Een kwart, halve of zelfs een volledige. Kun je dat heel goed en je kwalificeert je in het voortraject van de Ironman-competitie dan mag je naar de triatlon der triatlons, de Ironman in Hawaï. 3,8 kilometer zwemmen, 180 fietsen en als toetje een volledige marathon, 42.195 meter.

“Iedere dag dat ik hier op Hawaï ben, denk ik als ik de zon zie ondergaan: ‘dag zon, in Nederland kom je nu op.’ Met 12 uur tijdsverschil in Hawaï leeft majoor Maria Oorsprong-Alta in een compleet andere wereld. Niet alleen qua afstand, want ook de reden van haar verblijf verschilt compleet met haar normale werk: adviseur leiderschap bij het gelijknamige kenniscentrum. “Een week lang heb ik gezweefd, maar liep ook met een dubbel gevoel rond. Aan de ene kant was ik euforisch door het volbrengen van dé Ironman. Aan de andere kant deed mijn lichaam zó’n pijn daarvan. Nu, na een week sta ik weer met beide benen op de grond.”

Slot

Ironman is een wereldwijd circuit met op ieder continent diverse wedstrijden. Daar kun je een startbewijs verdienen voor dé wedstrijd op Hawaï. Maria doet op 5 oktober 2014 mee met zo’n wedstrijd in Barcelona waar ze 3e wordt. Daar mogen de nummers 1 en 2 door naar de Ironman op Hawaï, maar nummer 1 komt niet opdagen. Dus mag Maria als nummer 3 haar ‘slot’ ophalen. “Nou ja, ophalen. Een startbewijs kost $ 901, maar die rekende ik lachend en in een roes af. ‘Hoe doe je dat?’, kreeg ik thuis te horen, want ik draai relatief kort mee in de triatlonwereld. Ik had gewoon een goeie dag in Barcelona. Pas later besefte ik hoe bijzonder het eigenlijk is.”

Aftellen

Op 17-jarige leeftijd ziet Maria de Ironman op tv. “Dat moet toch gaaf zijn om dat ooit te doen, dacht ik. Ik was toen junior en deed al achtste en kwart triatlons. In Nederland zijn dat de reguliere wedstrijden. Maar met het werk en later kinderen gingen de plannen voor een hele triatlon 15 jaar de ijskast in. Tot ik anderhalf jaar geleden de draad weer oppakte. In augustus 2014 deed ik mijn eerste halve.”

Na Barcelona staat een jaar lang alles in het teken van de wedstrijd der wedstrijden. Heel spannend en je telt de maanden weken en vooral de laatste dagen af. Thuis vormden mijn man en ik echt een team: ‘Jíj doet het, maar we gaan er samen voor zorgen’, zei hij. We hebben er ook bewust voor gekozen als gezin, dus met z’n vieren te beleven.”

Slapen

Op Hawaï aangekomen – vijf dagen voor de Ironman – is het lastig het lijf in het nieuwe dagritme te krijgen. “Slapen gaat bijvoorbeeld niet best. Niet de laatste maar de op-één-na-laatste nacht is de belangrijkste. Die sliep ik gelukkig goed en voelde me daarna voor het eerst weer uitgerust. De nacht voor de race moet je er al vroeg uit: half 5 op en 7 uur start van de wedstrijd. Je start net in het ochtendlicht, in verschillende waves: eerst de profs, dan de age groups, de leeftijdsgroepen waarbij ik hoor. Eerst de mannen en dan zo’n 650 vrouwen.”

Au au

Zwemmen is echt wel een belevenis. Je ziet de vissen om je heen. Fietsen ging ook goed, tot 150 kilometer. Daarna was het niet meer zo gaaf. Maar dan ga je lekker een stukje lopen en begin je gewoon weer opnieuw. Maar ook dan is het na 10 kilometer wel au au. Het afzien neemt wel toe tijdens de marathon. Daar was het heel, heel verstikkend, met meer dan 30°C en een heel hoge luchtvochtigheid.

Het was zwaar, maar ik ben heel tevreden hoe ik het heb gedaan. Ik ben rond de 990ste plaats geëindigd van de 2300 starters. Bij de vrouwen was ik 113e van de 600, in mijn age group 23ste. Volgens kenners was dit écht een zware editie met veel uitvallers. Maar ik heb ‘m uitgelopen. Iron Man in een paar woorden? Een droom wordt werkelijkheid.”

Tekst: Arno Marchand
Foto’s: uit collectie Maria Oorsprong-Alta