Stille zwevers

Het nieuwe heimelijk bevoorraden

Tijdens een geheime operatie moet je langer laag blijven dan gepland. Ongeziene herbevoorrading stelt héle hoge eisen. Eigenlijk zou je in het donker een parachute met z’n lading naar jouw locatie moeten laten zweven. Onrealistische toekomstdromen van een geflipte fanatiekeling? Nee.

Maak kennis met de MicroFly en de FireFly, 2 besluitvaardige broertjes met een draagkracht van honderden kilo’s. Je hoeft ze niet te voeden, te vormen of te trainen. Het enige waar ze om vragen is lading, een goed gevouwen valscherm, de juiste GPS-vluchtdata en een zetje over de klep.

Er is één ‘maar’. Op het moment dat ze van die klep schuiven, word je als gebruiker gedegradeerd tot passieve toeschouwer. Er ís echter een afstandsbediening geproduceerd die Nederland nog niet besteld heeft. “Ik hoop dat die wens snel wordt ingewilligd”, vertelt kapitein Koen, bij de Defensie Paraschool 1 van de 4 specialisten op het gebied van autonome valschermen. “Want met die afstandbediending, ofwel remote, kan de parachutist die er achteraan vliegt – of de operator vanaf de grond – ingrijpen als dat nodig is."

Nu is het nog het systeem zelf dat de richting bepaalt. Hij heeft een GPS-ontvanger, een barometer, hoogtemeter en motoren aan boord om de spoelen aan de achterzijde aan te sturen. Essentieel, want díe trekken het valscherm naar links of rechts en flaren voor de landing. Een door een ploeg aangevraagd pakket komt gemiddeld op 30 meter van de geplande locatie neer. 

Amerikaanse valschermen

Waarom Nederland belastinggeld besteedt aan deze unieke bevoorradingscapaciteit? Koen hoeft niet lang na te denken. “Om die vraag te beantwoorden moeten we terug in de tijd, naar de periode dat het Korps Commandotroepen actief was in Afghanistan. Laag droppen – zeg maar het conventionele Container Delivery System – was vaak onmogelijk vanwege de dreiging op de grond. Juist toen ging Defensie de markt op en belandden we uiteindelijk bij het Amerikaanse Airborne Systems.

Met hun valschermen kunnen we op 8 kilometer hoogte (waardoor de gebruikers aan de zuurstof moeten als de laadklep opent; red.), op hemelsbreed 25 kilometer van de grondtroepen logistieke steun verlenen. Het bereik van de verschillende parachutes loopt uiteen. De fabrikant heeft er zelfs al eentje getest met de spanwijdte van een Boeing 747.” 

Beïnvloeding door experts

De gebieden waar missies van Special Operations Forces zich afspelen zijn soms rauw, onherbergzaam en grillig. Deze specialisten werken daarom met een Mission Planning Tool, dat Nederland samen met de MicroFly en de FireFly heeft aangeschaft. Als je daarin de juiste data invoert – en je maat (buddy) daarna een verplichte cross-check uitvoert – rolt er na berekeningen van de combinatie valscherm, gewicht en wind een vluchtpatroon uit. De Mission Planning Tool geeft eveneens aan of de vliegroute uitvoerbaar is.

Daarnaast spelen de gebruikers met het release point (de locatie waar de vlucht van de valschermen start; red.). Wat de experts ook kunnen beïnvloeden, is de landingsrichting. Koen legt uit: “Normaal staat het systeem in de automatische modus. Hij onderzoekt dan 4 keer per seconde waar de wind vandaan komt. Maar wil je een valscherm in de hoofdrichting van een vallei laten landen, dan heb je met de optie ‘opgegeven landingsrichting’ in ieder geval de zekerheid dat hij niet tegen de berg klapt.”

Verdekte opstellingen bevoorraden

Al zijn de valschermen per direct inzetbaar, de gebruikers willen méér en  zoeken ‘para-perfectie’. Zo klappert de slider (vertrager voor het openen van het valscherm) van de FireFly nog, waardoor de vijand hem kan horen vliegen. Koen is in gesprek met de fabrikant om te kijken wat daar aan gedaan kan worden.

De MicroFly heeft al wél een stille slider. Daarin zitten baleinen die de lijnen op spanning houden zodat hij als een dief in de nacht opereert. Koen: “Operationeel bevoorraad je een covert OP toch niet zo snel met 1.000 kilo, dus kun je er ook gewoon 2 MicroFlies uitgooien.”