Tekst KAP Jaap Wolting
Foto Foto: SM Gerben van Es | Video: SM Arnoud Schoor
Zonder MOVCON geen MINUSMA
“Ik voelde een gezonde spanning. Het was alsof er uit het duister een gigantisch monster op me af kwam. Vlak voor hij de landing inzette, gingen al zijn lichten namelijk uit. Wóóów wat ben je groot, dacht ik toen ik die donkere vlek zag!” Voor sergeant-1 Bart is het makkelijk om het hoogtepunt van zijn verblijf op Camp Castor in Mali eruit te lichten. “Die Boeing C-17 binnenhalen natuurlijk.”
Onderofficier Bart is in Gao hoofd Movement Coordination, in de volksmond bekend als MOVCON. Iedereen heeft ze op een vliegveld of in een haven wel eens gezien, de mensen van MOVCON: de militairen met de gele hesjes. Normaal gesproken is hoofd MOVCON een functie voor een sergeant-majoor. “Maar vanwege een bevorderingsstop hebben ze me deze stoel toch gegeven”, vertelt Bart.
Op scherp
“Instijgen, ik wil uiterlijk om 07:15 aan de baan staan”. Bart is van de strakke tijden. Hij kijkt in de spiegels van zijn Landcruiser en ziet tot zijn genoegen dat 5 collega’s van Expeditie hem volgen in hun trucks en verreikers (voertuigen om zware lasten te tillen en te verplaatsen; red.)
Bij de Mike-gate is er over de porto contact met de Duitse beveiliging. Want die poort moet open, de versperringen van de weg. “Na die gruwelijke aanslag van 18 januari waarbij een bomauto op ongeveer een kilometer afstand van Camp Castor explodeerde, staat de force protection natuurlijk weer extra op scherp.”
Ongeduldig
De Nederlandse colonne krijgt vrij spel. Over de landingsbaan rijdt ze naar platform Tango. Daar zijn de Nederlanders getuige van Franse airdrops in het zijterrein. Een klein toestel parachuteert meerdere pakketten uit het boordluik. Een mooie afleiding als je toch maar staat te wachten tot je eigen vliegtuig er is. Hoofd MOVCON is echter ongeduldig. Hij heeft vandaag nog meer te doen en zoekt contact met de Franse verkeerstoren. “Can you tell me if the Antonov 12 is approaching?”
“Die vlieger reed te hard, man”
Gas terugnemen
Korporaal Wouter ziet ‘m als eerste: “Check die rook!” Bart stiefelt al weg. Hij zoekt een geschikte plek vanwaar hij het Oekraïense toestel kan gidsen. Met universele handgebaren, het zogenaamde marshallen, loodst hij de vlieger naar zijn parkeerplaats. Veel speelruimte is er niet. Er moet ruimte overblijven op Tango, want er landt straks ook een Antonov voor het Duitse contingent. Wanneer de 4 propellers stil staan, seint Bart naar de collega’s dat ze de kist kunnen ontladen. “De vlieger reed te hard, man. Ik moest hem echt aansporen gas terug te nemen”, zegt Bart, terwijl hij het papierwerk, cargo manifest, data voor de douane et cetera, doorneemt met de Oekraïners.
Zien hoe Bart de Oekraïense vlieger naar zijn parkeerplaats leidt? Check de clip!
Overtuigen
Sergeant Jeroen, commandant Expeditie, meldt zich: “Andere crew, andere regels. Die loadmaster zegt dat onze 10.000 kilo’s niet in de kist passen. Niks van waar. Ik heb het goed uitgetekend.” Bart schudt zijn hoofd en loopt om de neus van de Antonov naar de vliegers. Jeroen en de loadie volgen in zijn kielzog. Na een Oekraïense woordenwisseling tussen vlieger en loadie is het ineens wél mogelijk. Alleen al de aanwezigheid van hoofd MOVCON is blijkbaar voldoende om de internationale partner te overtuigen van het Nederlandse gelijk. “Gewoon laden.”
Relaxte lui
De kist wordt leeggehaald en opnieuw volgestouwd met lading voor Nederland. Dan landt de tweede Antonov. Een flitsend vliegtuig met oranje striping. “Daar is Igor loadmaster”, vertelt Bart. “Met die crew werken we heel vaak samen. Relaxte lui. Hebben we een band mee. Die discussie die net werd gevoerd over het laden? Zouden we met hen nooit hebben.” Maar ja, Igor werkt nu met de Duitsers. Hij is van het type ‘niet lullen, maar poetsen’. Dat blijkt. Binnen een uur is hij weer airborne.
Informeren
“Spoedje, zo terug.” Bart gaat snel een pakketje afleveren bij de MINUSMA-ramp. Dat móet mee met de vlucht naar Gao, die al op het punt staat om naar de startbaan te taxiën. Als het hoofd MOVCON weer arriveert op Tango, gaat de laatste palletbox de Antonov in. Het past allemaal precies, zoals Jeroen vooraf uitdokterde. Bijdehand lachend: “Zei ik toch.”
Terwijl de Antonov de startbaan oprijdt, rolt de Nederlandse colonne weer richting Mike-gate. Het enige wat Bart nog moet doen is de vliegbasis Eindhoven informeren. “Weten ze in elk geval dat er weer wat kilo’s aan zitten te komen. Waar het in Nederland naartoe gaat? Van Den Helder tot Maastricht en van Gees tot Genemuiden. Post voor thuis, hè!”
