‘Nuttig en dankbaar’

Het heeft even geduurd maar vorige week heb ik me eindelijk weer geschoren. Mijn 14de week is inmiddels ingegaan in Mali. Het is een beetje traditie onder militairen om tijdens uitzendingen je baard te laten groeien. Dat hebben we meegenomen van de missie in Afghanistan, waar Nederlandse jongens met baarden beter contact konden leggen met lokale mannen. Die namen die blote gezichten al snel minder serieus. Hier in Mali had ik een flinke baard staan, maar het werd weer eens tijd om ‘m er af te halen. Inmiddels staat er trouwens ook al weer een kleine. 

Ik ben namens 11 Geneeskundige Compagnie uit Schaarsbergen uitgezonden naar de VN-missie MINUSMA in Mali. Ik ben Algemeen Militair Verpleegkundige en mijn standplaats is het kleine Role 1-veldhospitaal van Kamp Castor.  Het is er drukker dan verwacht, maar dat bevalt me wel. Ik ben altijd luchtmobiel infanterist geweest, dus ik hou van aanpakken, dingen doen. Ik werk samen met 7 collega’s, maar er is zat te doen voor ons allemaal. We zijn er natuurlijk voor de eerste medische zorg voor de Nederlandse collega’s op het kamp. We worden ook regelmatig gevraagd te assisteren bij een evacuatie van gewonde VN-militairen ergens in Mali. En ik ben getasked voor de verkenningspatrouilles van onze commando’s. 

In het veldhospitaal op het kamp zien we de bekende klachten en kwaaltjes voorbijkomen. Mensen moeten hier altijd even wennen aan het weer en het eten in Afrika. De kans op diarree, oververhitting en uitdrogingsverschijnselen zijn net even iets groter dan in Nederland. Daar hebben we prima medicijnen voor, dus dat komt altijd snel weer goed.

De medische evacuaties maken de uitzending extra boeiend. Als we een verzoek voor bijstand krijgen, moeten we snel schakelen. Spullen pakken en wegwezen. Onlangs moesten we gewonde Tsjadische VN-collega’s ophalen bij Kidal. De situatie rondom Gao is erg rustig, maar in het noorden hebben de Tsjadiërs het veel zwaarder: het is daar erg onveilig. Ze waren op een Improvised Explosive Device gereden en moesten snel worden geëvacueerd. Voor een aantal was het helaas te laat, maar we konden de gewonden nog op tijd afvoeren en naar het Chinese Role-2 ziekenhuis in Gao brengen. Een nuttige en dankbare actie.

Ik ben net terug van een meerdaagse patrouille met de commando’s. En komende week ga ik weer mee. Zij hebben eigen medics in hun ploegen, maar er moet ook altijd een AMV’er mee. Daar ben ik voor aangewezen. Ik doe het graag, want ik heb wel wat met het leven ‘buiten de poort’. Ik ga mee voor het geval zij zelf medische ondersteuning nodig hebben. Maar ze zetten me ook in als medisch deskundige bij hun verkenningsgesprekken met lokale medici, in streekziekenhuizen of voor het behandelen van lokale zieken. Zo krijg ik een mooi inkijkje in de Afrikaanse medische zorg. Die op z'n zacht gezegd 'anders' is. 

Eén nadeel van mijn uitzending is dat ik een paar maanden mijn favoriete voetbalclub slechts op grote afstand kan volgen. Ik ben een geboren Purmerender en heb een vaste seizoenskaart van Ajax. Daar heb ik dit seizoen nog niets aan gehad. Maar wat is nou mooier dan in een Remain Over Night, ergens midden in de woestijn, over de comms te horen dat Ajax van Feyenoord heeft gewonnen?