Verenigde Arabische Emiraten, Straat van Hormuz
In ‘KMar Wereldwijd’ laten we elke maand een collega aan het woord die in het buitenland actief is voor de Koninklijke Marechaussee. Deze keer is dat reserve-kapitein Mitchell in de Verenigde Arabische Emiraten.
‘Deze uitzending voelde als een buitenkans’
“De afgelopen 2 maanden voer ik als reserveofficier van de KMar mee op een Italiaans marineschip in de Golfregio. Best bijzonder, al zeg ik het zelf. Deze uitzending bij de marine voelde dan ook als een buitenkans. Ik heb een juridische achtergrond maar ik heb een sterke persoonlijke interesse in strategische communicatie én ik wilde graag op uitzending. Toen ik door de marine gevraagd werd of ik als public affairs officer (PAO) uitgezonden wilde worden voor de missie EMASoH (European-led Maritime Awareness in the Strait of Hormuz), zei ik binnen een uur ‘ja’. Voor de marine was het een kwestie van de meest geschikte kandidaat krijgen voor deze rotatie. Ze waren daarbij flexibel qua kleur van het uniform en contractvorm. Dat vind ik nu modern en een goed voorbeeld als het gaat om de adaptieve krijgsmacht. Ik werd voor deze functie tijdelijk bevorderd van eerste luitenant naar kapitein.
Mijn uitzending op het tactisch hoofdkwartier van de missie duurde 5 maanden. De eerste 3 maanden werkte ik vanaf de Franse marinebasis in de Verenigde Arabische Emiraten. In die periode werd het Belgisch-Nederlands bevel overgedragen aan Italië. Het werk wat daarbij kwam kijken was erg interessant. Verder was het mijn taak als PAO om de tactisch commandant te adviseren over strategische communicatie. Hoe presenteert de missie zich naar de buitenwereld, met welke woorden en met welke beelden doen we dat? Alles om het oogmerk en doel van de missie te ondersteunen en versterken. Ook had ik veel contact met de politiekassistenten en militaire attachés van plaatselijke en Europese ambassadeurs uit de Golfstaten en de nabije regio over de omgevingscommunicatie omtrent de missie. Zij hebben veel contact met de lokale media, waarvan de missie weer gebruik kon maken.
‘Overtuigen met woorden’
Strategische communicatie als zelfstandige cel is vrij nieuw in de NAVO-doctrine. Het idee is dat als je partijen kunt overtuigen met woorden, je ze niet hoeft te bevechten. Dat is ook het doel van de missie: de spanningen in de Golfregio verminderen. En daardoor bijdragen aan een veilige en vrije doorvaart voor olie-, gas en handelsschepen. Je kunt het zien als een maritieme surveillance missie die deze schepen van veiligheid probeert te voorzien. Op vrijwillige basis nemen hieraan 9 Europese landen deel met steeds 2 fregatten plus een aantal boordhelikopters en patrouillevliegtuigen.
Het was de eerste keer binnen deze missie dat het stafpersoneel van het tactisch hoofdkwartier aan boord van een schip werd geplaatst. Deze nieuwe manier van opereren was een geslaagde test om te ontdekken of de staf ook varend de missie kon uitvoeren. Als staf aan boord werken heeft een aantal enorme voordelen. We zaten niet alleen middenin de actie, maar we konden ook beter focussen op de diplomatieke kant van de missie. Tijdens de havenbezoeken in de Verenigde Arabische Emiraten, Oman, Qatar, Bahrein en Koeweit hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om politieke en militaire banden aan te halen en te verbeteren met strategische partners en actoren in de regio. Dit alles heeft tot doel om te de-escaleren en hiermee de vrije doorvaart voor de scheepvaart te waarborgen.
‘Het leven aan boord beviel me wel’
Aan boord draaiden we volledig mee met de operatie. Je bent op dat moment geen passagier, maar onderdeel van het team. Aan boord werkten we met 6 nationaliteiten samen, ik had maar 1 Nederlandse collega. Het was leuk en leerzaam om de culturele verschillen en overeenkomsten te ontdekken. Uiteraard kennen we die met de Belgen al goed, maar ik zag ook veel overeenkomsten met de Denen in houding en gedrag. Soms konden we elkaars taal zelfs verstaan. Verder maak je snel contact met iedereen. Je kunt immers nergens heen; je woont en werkt in een relatief kleine ruimte en zit letterlijk en figuurlijk met elkaar in hetzelfde schuitje. Het ritme aan boord is strak met op gezette tijden eten. Ik heb trouwens nog nooit zoveel verschillende pastagerechten gegeten en ze waren allemaal lekker. Op zee ben je aardig afgesloten van de rest van de wereld en de communicatie met Nederland. Dat was ergens ook wel lekker rustig. Het leven aan boord beviel me eigenlijk wel. Sporten op het helikopterdek tijdens zonsondergang, elke dag. Dat is toch fantastisch?!”
Reserve-kapitein Mitchell
Public Affairs Officer
EMASoH (European-led Maritime Awareness in the Strait of Hormuz)
