55 jaar na vliegtuigongeval duidelijkheid

Familie onder indruk van herdenkingsceremonie in Gibraltar

“Ik was 10 jaar, kwam thuis van school en zag mijn moeder huilen. Mijn broer Louis was vermist. Toen dacht ik nog dat het een kwestie van goed zoeken was. Later besefte ik dat hij nooit meer terug zou komen.” Aan het woord is Bert Coenraad, nabestaande van wijlen Louis Coenraad die op 23-jarige leeftijd om het leven kwam als gevolg van een vliegtuigongeval met de Grumman Avenger. 55-jaar na dato keren de nabestaanden terug naar de rampplek en herdenken hun geliefde broer. 

Het is 25 februari 1960, 10.53 uur. Circa 60 mijl ten oosten van Gilbraltar. Hr.Ms. De Ruyter, Hr.Ms. Gelderland en Hr.Ms. Zwaardvis oefenen in de Middellandse Zee. Vliegtuigsquadron 2 ondersteunt de oefeningen met een detachement Avengers vanaf het vliegveld Gibraltar. De Avenger 028 moet een aantal runs uitvoeren richting de Gelderland waarbij metingen worden gedaan. Aan boord – naast de vlieger, waarnemer en telegrafist – bevindt zich vliegtuigmaker konstabel 1 Louis Coenraad. Door een onverklaarbare reden moet het toestel een noodlanding maken. De vlieger, waarnemer en telegrafist komen er met wat lichte verwondingen van af. Voordat ze het vliegtuig verlaten, proberen ze hun collega Louis Coenraad te bereiken, die zich als konstabel achterin het toestel bevindt. Ze treffen een losgerukte deur en een lege stoel aan. 

Goede band

“Louis was 13 jaar ouder dan ik”, begint Bert Coenraad te vertellen. “Hij was veel weg voor de marine. Bijvoorbeeld naar Nieuwe Guinea waar hij 18 maanden geplaatst was. Hij schreef regelmatig brieven aan ons. En als hij terugkwam had hij altijd cadeautjes bij zich. We hadden een hele goede band met elkaar. Op de dag van de vermissing kwam er iemand van de parochie ons het nieuws brengen. De dagen verstreken, maanden gingen voorbij. Zijn lichaam is nooit gevonden.”  

Boven verwachting

Jaren gingen voorbij. Bert Coenraad was inmiddels met pensioen. “We vergaten het nooit. Op verjaardagen kwam Louis altijd ter sprake. We wilden weten wat er echt is gebeurd. We hadden er geen rust mee. Het was ons zeker niet te doen om een financiële tegemoetkoming.” Bert Coenraad trok de stoute schoenen aan. “Ik wil dat het ongeluk onderzocht werd. Zo kwam ik in contact met overste Jos Rozenburg. Hij pakte het direct op en verzekerde mij dat hij mij periodiek zou terugkoppelen van zijn bevindingen. Het resultaat was boven verwachting.”

Herdenkingsceremonie

Bureau Casemanagement van het CZSK hield de familie Coenraad continu op de hoogte van de vorderingen. Het resulteerde in een briefing over de toedracht van het ongeluk. De familie werd uitgebreid bijgepraat. Het ongeluk werd tot in detail gereconstrueerd. En daar bleef het niet bij. Bij het herdenkingsmonument in Soest werd  voor Louis Coenraad een ceremonie gehouden. Bert Coenraad: “We legden kransen, dat was emotioneel. Er was eindelijk duidelijkheid.” 

Krans

Direct na het ongeluk in 1960 vond er een internationale dienst plaats in Gibraltar ter nagedachtenis aan de omgekomen Louis Coenraad. “Wij konden daar toen als familie niet bij zijn. Ons werd verzekerd dat we de foto’s zouden krijgen. Die foto’s mislukten, waardoor we dit nooit konden meebeleven.” Bureau Casemanagement nam daar geen genoegen mee en organiseerde eind vorige maand een reis naar Gibraltar voor de familie Coenraad. Ongeveer op dezelfde locatie als waar het ongeluk 55 jaar geleden gebeurde, vond een uitgebreide ceremonie plaats. Een gedeelte van de delegatie mocht mee aan boord van een Brits schip. Daar werd een rede gehouden en legden de broers en zus van Louis Coenraad een krans te water. De Britse marinebasis dacht actief mee en onthulde ook nog een plaquette. Ter afsluiting werd de delegatie uitgenodigd door de Gouverneur. 

Als familie

“Het was mooi en waardig”, kijkt Coenraad terug op de bijzondere dagen in Gilbraltar. “De nazorg van de marine is echt geweldig! Het voelde als familie. We waren getroffen door de warmte en de betrokkenheid van de marine. Dit is een afsluiting die Louis eer aan doet. Hier is echt tijd en effort in gestoken. Louis was een marineman in hart en nieren. Als hij kon meekijken zou hij heel trots zijn geweest.”