Het gezicht van DMO

Besmet met techniek

De Defensie Materieel Organisatie vormt de brug tussen de wens van de klant, de operationele commando's (marine, landmacht, luchtmacht en marechaussee) en de mogelijkheden die de budgetten en de markt bieden. In een reeks artikelen geven medewerkers een gezicht aan de DMO en vertellen hoe die (ver)binding met en door de DMO tot stand komt. Dit keer ICT’er Pascal van Houtert die nauw betrokken is bij het Belgische-Nederlandse project voor nieuwe mijnenbestrijdingsvaartuigen.

Als projectmanager van het Joint Informatievoorziening Commando (JIVC) regelt Pascal de informatietechnologie voor de mijnenbestrijdingsvaartuigen die ons land samen met België laat bouwen op een werf bij het Franse Lorient. Twaalf in totaal, elk land krijgt er zes. Zoals het er nu uitziet komen ze tussen 2025 en 2030 in de vaart.

Pascal doet dus technisch werk, helemaal zijn ‘ding’. “Toen ik in het verleden militair was bij de EOV-compagnie (Elektronische Oorlogsvoering) van de landmacht en later bij het gelijknamige dienstencentrum, raakte ik ‘besmet’ met techniek. Van mijnenbestrijdingsvaartuigen had ik nog weinig kaas gegeten, maar de bouwtechniek pakte ik snel op. Je hoeft in dit werk ook geen verstand te hebben van élke bit en byte. Verder vind ik mijnenbestrijding relevant. Bij bijvoorbeeld de bouw van windmolenparken op zee worden nog steeds explosieven uit de Eerste en Tweede Wereldoorlog gevonden die moeten worden geruimd.”

Niets over zeggen

Titaan is een van de netwerken die op de nieuwe mijnenbestrijdingsvaartuigen komen. Daarmee kun je bijvoorbeeld inloggen op het defensie-intranet en op MULAN om personele zaken te regelen. Een ander exemplaar is NSWAN, de afkorting voor NATO Secure Wide Area Network. Daarmee kunnen eenheden in NAVO-manoeuvres belangrijke informatie uitwisselen. Welke? Daar kan Pascal om veiligheidsredenen niets over zeggen.

Pascal voorziet de vaartuigen ook van apparatuur voor satellietcommunicatie. “Via diverse netwerken moet je berichten kunnen ontvangen en verzenden, satcom is daarvoor een van de middelen”, legt hij uit. De in Australië gefabriceerde apparatuur omvat twee grote bollen (radomes) die een plek krijgen aan weerszijden van het dak van de brug. Daarin zitten schotels die automatisch verbinding zoeken met satellieten. “Met twee schotels krijg je een maximaal bereik en de beste ontvangst”, vertelt Pascal die als onderdeel van cyber ook de beveiliging verzorgt van de berichtgeving van, naar en op het schip. “De wereld krijgt steeds vaker te maken met kwaadwillenden die de informatievoorziening beïnvloeden. Geheime informatie mag nooit op straat komen te liggen.”

Veel tijd

Al met al houdt Pascal zich bezig met, zoals hij het uitdrukt, ‘een riedel aan systemen’, waarbij hij samenwerkt met onder anderen experts van Defensie Materiële Instandhouding en de afdeling Maritieme Systemen van DMO. Het merendeel van de ICT-apparatuur is van Amerikaans makelij, met alle gedoe van dien. Doordat regelingen en transacties in dat land aan ‘tig’ regels gebonden zijn, kost het veel tijd om alles in Europa te krijgen. Ook de bureaucratie is een tegenstander, daarnaast spelen er geopolitieke zaken. Zoals de oorlog in Oekraïne waardoor de materieelprioriteiten van de Verenigde Staten tijdelijk anders liggen. Ook het wereldwijde tekort aan chips voor computers speelt de bouw van de mijnenbestrijdingsvaartuigen parten. Kortom: onzekerheid alom.

Dezelfde taal

Pascal kan er mee leven. Sterker nog: hij voelt zich als een vis in het water in zijn functie die hij als dynamisch omschrijft, ook al omdat hij zoveel kilometers maakt. Om de haverklap reist hij naar België en Frankrijk voor gesprekken met de bouwmeester van de mijnenbestrijdingsvaartuigen. Doordat de scherpe kanten van corona eraf lijken, kan dat weer. Om de taalbarrière waarmee hij in Frankrijk te maken krijgt moet hij glimlachen. “Zij spreken nauwelijks Engels, ik weinig Frans. Soms lach ik me rot om de manier waarop ze zich in het ‘Frengels’ uitdrukken. Maar het contact met de Fransen is goed, evenals met de Belgen. Vanwege mijn militaire achtergrond spreek ik dezelfde taal als de bij het project betrokken militairen. Ons gezamenlijke motto luidt: ‘Gelijk waar het kan, anders waar het moet’. Zo plaatsen de Belgen om technische redenen ander satcom-materiaal aan boord dan wij, wat niet wegneemt dat de landen zoveel mogelijk identieke schepen willen. Interessant, die internationale samenwerking. Een soort broodje speciaal.”

Spannende apparaten

Medio 2023 neemt Pascal er een ander project bij, het JIVC-deel van de nieuwe onderzeeboten voor het Commando Zeestrijdkrachten. Qua ICT noemt hij ze ‘spannende’ apparaten. Ooit overstapen naar het bedrijfsleven? Pascal sluit het niet uit. “Zeg nooit nooit, maar op dit moment ligt mijn hart bij Defensie. Ik draag bij aan een even belangrijk als concreet project.”