‘Gewond maar niet verslagen’

Sporten voor en door gewonde militairen

Een geweldige beleving. Samen iets presteren. Herbeleven van dat wij-gevoel. Weer eens een dagje bij ‘de baas’ horen. Het ging allemaal op voor de deelnemers aan de Grebbeberg Masters, hét sportevenement voor en door gewonde militairen. Onder hen de 46-jarige Edwin de Wolf die veel waardering heeft voor deze dag. “Een dag waarop de landmacht nog eens aandacht vraagt voor de prijs die gewonde collega's voor hun inzet betaalden.”

Edwin de Wolf raakte in 1994 tijdens zijn uitzending met Dutchbat 2 door een explosie van een anti-personeelsmijn zwaar gewond en verloor daarbij zijn linkerbeen. In 1996 werd Edwin eervol ontslagen en als burger aangesteld bij de landmacht. Na verschillende functies in het facilitaire werkveld is hij sinds 2012 werkzaam als manager in de orthopedische werkplaats van het Militair Revalidatie Centrum Aardenburg.

Bronzen medaille

Zijn voorbereiding op de Grebbeberg Masters (GM) was niet heel speciaal. “Ik ben mountainbiker en wielrenner en zit 3 keer per week op de fiets. Omdat een prothese belemmert, fiets ik met 1 been. Waarom zou je ook 7 kilo dode massa meeslepen? Naast de Amstel Gold Race van 125 km en de beklimming van de Stelvio in de Italiaanse Alpen maakte ik dit jaar deel uit van de selectie van de Invictus Games. Daar haalde ik brons op de individuele tijdrit. Net als de Grebbeberg Masters is dat een evenement voor en met gewonden, waarbij de waardering voor de offers die ze hebben gebracht voorop staat.”

Erkenning en waardering

Erkenning blijft belangrijk, stelt Edwin. “Het merendeel van het Nederlandse volk heeft waardering voor Defensie en voor haar gewonden. Ik ervaar dat zelf wekelijks en zie dat ook terug bij andere evenementen. De wielervereniging voor gewonde militairen (Het I CAN Wounded Warriors Cycling Team) fietst door heel Nederland en wordt bij wielerevenementen altijd met open armen ontvangen.”

“Ook bij de Grebbeberg Masters wordt de waardering voor onze gewonden duidelijk uitgesproken. En de gewonden laten echt zien wat militairen doen als het flink tegenzit. Doorgaan waar anderen stoppen. Meer dan 40 gewonden deden dit jaar mee. De wielrenners/handbikers hebben de eerste ronde als peloton gereden. Samen over de startlijn én samen over de finish. Elkaar helpen waar het nodig is en vooral als collectief laten zien dat wij gewond maar niet verslagen zijn. Dit geldt net zo voor de mountainbikers en hardlopers. Dit jaar waren er ook deelnemers bij die tientallen jaren niet hadden gesport vanwege zware PTSS. Hoe mooi is het om deze mensen toch over de drempel te krijgen?” 

Teamgevoel

Wat de GM voor Edwin zo bijzonder maakt? “Het feit dat de gewonde deelnemers weer even het gevoel hebben bij ‘de baas’ te horen. Om weer als team lekker fysiek bezig te zijn. Vooral de mannen en vrouwen die Defensie verlaten hebben, vinden het geweldig. Het hechte teamgevoel en het samen doelen bereiken is echt iets bijzonders van Defensie. Verder is het een uniek evenement waar de landmacht aan de maatschappij laat zien hoe ze met haar gewonden omgaat. Dankbaar voor hun inzet en trots op hun doorzettingsvermogen. Gewond maar niet verslagen, en zeker niet vergeten.”