Tekst ELNT Johanna van Waardenberg
Foto SGT-1 Eva Klijn
OTE-teams spiegelen, begeleiden en adviseren
Witte vlaggen op de MB’s, notitieboekje bij de hand en herkenbare armbanden. De OTE-ers (Opleiding, Training, Evaluatie) van het Land Training Centre staan opgesteld bij iedere certificeringsoefening. Wat doen deze militairen precies, en waar letten ze op? De Landmacht zocht het uit tijdens oefening Horse Supremacy in het Duitse Güz Altmark.
"Dit is geen kwestie van afvinken"
Midden in het Duitse oefenterrein Güz Altmark staat een MB. Op de voorkant van het voertuig wappert een witte vlag. Een OTE-team kijkt om zich heen, tuurt af en toe op een laptop en luistert het radioverkeer uit. Deze zomerse dag staat in het teken van de certificering van 44 Pantserinfanteriebataljon; het moment om te bekijken of militairen operationeelgereed zijn. Iedere stap die de infanteristen zetten, wordt geobserveerd. "Het is een examen voor het ‘echte’ werk”, zegt senior trainer luitenant-kolonel Glen Bloemberg. “Maar dit is geen kwestie van goed- of afkeuren. Als OTE-er kijken wij naar veel meer dan alleen deze week.”
"We reizen van oefening naar oefening"
Momentopname
“Voor buitenstaanders lijkt het alsof de gereedstelling afhangt van een certificeringsweek. Niets is minder waar”, vervolgt Bloemberg. “Het zou oneerlijk zijn als het LTC dit liet afhangen van een paar dagen. OTE-ers zijn het complete traject aanwezig. Dit begint voor ons bij niveau 3, van de 6 niveaus die er zijn. De eerste 2 zijn oefeningen op groepsniveau en worden door de eenheden zelf getraind en getoetst. Vanaf niveau 3 (compagnies- en bataljonsniveau, red.) zijn wij er pas bij.” Om die reden reizen de OTE-ers van oefening naar oefening. “Waar gecertificeerd wordt, zijn wij”, verklaart de senior trainer.
'Met je poten in de klei staan'
Oude rotten
En dat is bijna overal. Want de oefeningen van de landmacht vinden niet alleen binnen de landsgrenzen plaats. OTE-er adjudant Eric Jorissen reist dus veel. “Helaas zijn we ook nog eens onderbezet waardoor we nog vaker op pad zijn. Maar de meesten zijn dit inmiddels wel gewend”, vertelt hij. De trainers, instructeurs en opleiders van het LTC zijn namelijk oude rotten in het vak. “Naast mensgerichtheid moet je als OTE-er ruime werkervaring hebben. Als je zelf met je spreekwoordelijke poten in de klei hebt gestaan, kun je pas een ander trainen en adviseren.”
"De belevenis wijkt af van de realiteit"
Hulpmiddelen
Naast de nodige werkervaring maken de OTE-ers gebruik van hulpmiddelen. Voor de terugkoppeling na een oefening verzamelen zij onder meer beelden en geluidsopnames. “Een persoonlijke belevenis van iemand die oefent, kan afwijken van de realiteit”, legt Bloemberg uit. “Om die reden spiegelen we graag. Het Mobile Combat Training Centre (MCTC)-systeem vult ons hierbij perfect aan. Hiermee worden treffers op voertuigen en mensen gesimuleerd. Het systeem analyseert gedurende de complete oefening het gevecht. Analisten van het Tactical Analysis and Feedback (TAF) zoeken de beelden bij elkaar. Daarnaast werken we samen met het Operationeel, Informatie & Beveiligingsdetachement voor het radioverkeer. We gebruiken alles om de eenheden zo goed mogelijk te spiegelen en begeleiden. En om de brigadegeneraal te adviseren, want die bepaalt met onze terugkoppeling of hij zijn bataljon uitzendgereed vindt en dus certificeert.”
