Tekst KAP Marlous de Ridder
Foto Task Force 55
Profiel: Waarom Gijs Tuinman?
“Gijs is één van de weinige leiders die de verantwoordelijkheid bij zijn specialisten durft te leggen. Zelfs onder zwaar vijandelijk vuur vertrouwde hij op ons oordeel.” Sergeant Bart vocht met Gijs Tuinman zij aan zij in Afghanistan. Hij is niet de enige die voor zijn commandant door het vuur gaat. Voor Gijs loopt iedereen een stap harder.
Dat majoor Gijs Tuinman (35) de Militaire Willems-Orde ontvangt, kwam voor geen van zijn collega’s als een verrassing. Voor voormalig Apache-vlieger Roy de Ruiter staat Gijs zelfs op eenzame hoogte. “Zijn kennis van het luchtoptreden is uitzonderlijk. Bij operaties ver van de thuisbasis met beperkte 'speeltijd' op de grond, haalde hij het maximale eruit en had op de minuut nauwkeurig zijn eenheid gereed voor de pick-up. Met name tijdens dit soort operaties zag je hoe effectief hij zijn team had voorbereid voor de uitzending.”
‘Niemand kan om Gijs heen’
Veel vertrouwen
Ook voor sergeant-majoor Mario staat Tuinmans benoeming buiten kijf. “Niemand kan om Gijs heen. Als hij op missie zijn operatieplan presenteerde, wist je dat hij over ieder detail had nagedacht. Zijn tactisch inzicht gaf vanaf het eerste moment veel vertrouwen bij de kerels.” Met plaatsvervanger Mario vormt Tuinman de perfecte combinatie tijdens Task Force 55-2. Op het eerste gezicht 2 enorme tegenpolen, maar tegelijkertijd elkaars beste maten. Mario was één van de weinigen die de bevlogen Tuinman af en toe kon terugfluiten. “Gijs schakelt ontzettend snel. Hij is altijd 10 stappen verder dan de rest. Zijn gedrevenheid is soms ook zijn valkuil. Dan kwamen we terug van een intensieve operatie en stond hij alweer in de Ops room voor de laatste inlichtingen. Daarom remde ik hem soms af.”
Niet op de voorgrond
Wie had dat kunnen denken in augustus 2001, wanneer de 21-jarige Tuinman zich meldt aan de poorten van de Engelbrecht van Nassaukazerne in Roosendaal? De toenmalige commandant Korps Commandotroepen (KCT), brigadegeneraal Otto van Wiggen, herinnert zich de opkomst van Gijs nog goed. “Een atypische commando. Totaal geen macho maar eerder een welbespraakte student. Zeker niet iemand die op de voorgrond trad.” Nee, dat hier de toekomstige Ridder Militaire Willems-Orde stond, hield Van Wiggen destijds niet voor mogelijk.
‘Incasseren, en weer doorgaan. Dat is Gijs.’
Juiste hout
Tijdens de Voortgezette Commando-opleiding (VCO) werd al wél duidelijk dat Tuinman uit het juiste hout was gesneden. “Onder de zware omstandigheden van de opleiding pakte hij zijn rol als kaderlid op een indrukwekkende manier. Zijn enorme drive zat er toen al in”, vertelt Van Wiggen. Er is één voorval in de VCO dat volgens Van Wiggen tekenend is voor de persoon Gijs. “Tijdens het parachutespringen in Amerika stootte hij zijn hoofd aan de vliegtuigklep en viel bewusteloos naar beneden. Zijn valscherm opende gelukkig automatisch, maar het moet een angstige ervaring zijn geweest. De volgende dag sprong hij gewoon weer mee. Incasseren, en weer doorgaan. Dat is Gijs.”
Dat achter zijn vriendelijke uiterlijk een koelbloedige leider schuilgaat, bewijst Tuinman in 2006. Hij vecht onverschrokken tegen de Taliban en krijgt voor zijn excellent leiderschap en dapper optreden de Bronzen Leeuw, de op één na hoogste dapperheidsonderscheiding. “Wat hij tijdens Task Force Viper heeft laten zien, was al Willemsorde-waardig”, vindt Van Wiggen. “Hij voelt aan wat tactisch nodig is en buit dat uit. Bovendien is hij een echte teamplayer.”
Het verschil maken
Nu, 8 jaar later is de tijd rijp en mag Tuinman zich Ridder Militaire Willems-Orde noemen. Tuinman wordt geroemd om zijn optreden als commandant Meervoudig Ploegoptreden van augustus tot december 2009 in Zuid-Afghanistan. Voor 5 operaties staat onomstotelijk vast dat Tuinman moed, beleid en trouw heeft getoond. “Leading by example is hem op het lijf geschreven. Als hij ziet dat hij voorin het verschil kan maken dan is hij daar”, zegt commando Bart. “Voor zijn opdracht gaat hij heel ver. Gijs deinst echt nergens voor terug. Vaak zochten we de vijand bewust op en meer dan eens gaf hij de aanzet. Hierdoor bleef Gijs altijd één van ons. Dat blijkt ook wel uit het feit dat we nog steeds goede vrienden zijn.”
Iemand die zeker niet mag ontbreken bij de ceremonie op het Binnenhof, is zijn tweelingbroer én ranggenoot Joost. De broers delen de liefde voor het militaire vak, hebben dezelfde interesses en vriendengroep. De ‘Tuinmannetjes’ zijn niet voor niets een begrip binnen de commandowereld. “We worden vaak in één adem genoemd”, zegt Joost. “Natuurlijk hebben we veel dingen gemeen maar Gijs is in alles net iets extremer dan ik. Vooral op sportief vlak. Van survivalruns tot triathlons, hij was niet te stoppen. Bij de Nieuwjaarsloop moest en zou hij altijd in de kopgroep lopen.”
Niet altijd makkelijk
De broers zitten nooit samen in dezelfde compagnie. Uit principe niet. Wel volgen ze elkaar één keer op in Afghanistan. “Het is gebruikelijk dat de oude en nieuwe ploegen een operatie samen uitvoeren. Toen hebben we bewust gekozen niet samen in een voertuig te zitten. Stel er gebeurt wat. Dat konden we onze familie niet aandoen.”
Gijs heeft het absoluut niet altijd makkelijk gehad, weet Joost. “Het is namelijk niet zo dat je leiderschap vanaf de eerste dag staat. Daarom ben ik zo trots op hem. Ergens ook wel bezorgd. Ik vraag me af wat er met de Willems-Orde allemaal op hem afkomt. Maar Gijs kennende heeft hij alles onder controle.”
'Ik deed gewoon mijn werk'
Opnieuw uitvinden
Bijna krijgt Tuinman de prestigieuze onderscheiding als burgerman. In 2012 neemt de doorgewinterde elitemilitair - tot grote verrassing van vrienden en collega’s- ontslag bij Defensie. Naar eigen zeggen om ‘opnieuw uitgedaagd te worden’. In het bedrijfsleven krijgt Tuinman een wake-up call. “Ik moest mezelf helemaal opnieuw uitvinden”, zegt hij daar later over. Hoewel hij een goede tijd heeft als consultant bij Deloitte, vindt hij er niet zijn passie en hij keert terug als stafofficier bij het Commando Landstrijdkrachten. Van Wiggen: “Zijn hart ligt bij het leger. Gelukkig, want personen als Gijs kunnen we binnen de landmacht goed gebruiken. Hij is een rolmodel voor veel jonge leiders.”
Los van alle heldendaden, is Gijs volgens collega’s vooral een fijne vent. Iemand die nuchter en bescheiden is. Alle loftuitingen die nu over hem heen worden gestort, laat Gijs gelaten over zich heen komen. “Ik deed gewoon mijn werk.” Tuinman laat ook geen moment onbenut om zijn onderscheiding op te dragen aan zijn groepsleden. “In mijn eentje kon ik het niet. Als team zijn we bepalend geweest voor het succes van de missie.”
Wie je weten voor welke acties majoor Gijs Tuinman de Militaire Willems-Orde heeft ontvangen? Klik dan hier.
