Désiré van Faassen

Techniek. Marineburger Désiré van Faassen (33) heeft er in haar jeugd niets mee. Thuis weet ze bij wijze van spreken niet eens welke kabel bij welke lamp hoort. Hoe anders liggen de kaarten nu. Als hoofdtechnicus bij de Directie Materiële Instandhouding (DMI) in Den Helder heeft Désiré haar draai helemaal gevonden.​

Bij de afdeling C4I Navigatie beheert, onderhoudt en repareert Désiré meteosystemen, kompassen, GPS-informatiesystemen en data-apparatuur van (grote) bovenwaterschepen. Kan de bemanning een storing niet zelf verhelpen, dan is het ‘even C4I Navigatie bellen’ en komt een technicus eraan te pas. Maakt niet uit waar het schip is. “Een marineschip moet bij een storing altijd zo snel mogelijk verder”, vertelt Désiré, die evenals de reparateur van een wasmachine altijd een gastvrij onthaal krijgt. “Wij weten bijna alles van marinesystemen af.” 

Gevoelig voor heimwee

Als alle schoolverlaters stelt Désiré zichzelf na de middelbare school de altijd prangende vraag: wat nu? De zorg? Nee, want – zoals ze het zelf uitdrukt – ‘mensen wassen’ ziet ze niet zitten. Stewardess worden wel. Maar dan is ze tegen haar wil in te vaak en te lang van huis. “Ik ben gevoelig voor heimwee, wat overigens met het ouder worden minder wordt”, legt ze uit. Tijdens een open dag op een Regionaal Opleidingscentrum blijkt dat techniek haar toch wel ligt, al is ze volgens eigen zeggen geen super talent. “Ik vind sleutelen leuk en ben niet bang voor vieze handen. En in een opleiding kan je veel leren.” 

Veel geleerd

En zo kiest Désiré voor de MTS-studie Werktuigbouw & Telematica aan een Regionaal Opleidingscentrum. Daarna solliciteert ze in augustus 2007 bij de KM in Den Helder. Lekker dicht bij haar geboortegrond Texel. Een baan bij een burgerbedrijf in de marinestad ambieert ze niet. Werken bij de marine schijnt meer afwisseling te bieden, heeft ze gehoord.

Hoewel ze niets van het vakgebied afweet, kan Désiré als technicus Kleine Lichte Vaartuigen aan de slag bij de afdeling Casco II van het voormalige Marinebedrijf. Haar MTS-stage bij de afdeling Hydrauliek van hetzelfde bedrijf vormt kennelijk een pré. “Ik kon bijvoorbeeld goed uitleggen hoe de onderwaterrobot PAP (Poisson Auto Propulsé; red.) van een mijnenjager werkt”, herinnert ze zich. “Toch verbaasde het me dat ze me aannamen. Er solliciteerden namelijk ook mensen die al met lichte vaartuigen werkten... Enfin, ik leerde veel bij Casco II.” 

Nooit weg, zo’n netwerkje

Na een tip solliciteert Désiré in 2008 op haar huidige functie, toen een vacature. Naast een hogere salarisschaal, trekt het brede werkveld haar. Sleutelt ze bij Casco II aan apparatuur voor RHIB’s (Rigid Hull Inflatable Boats), een hoofdtechnicus bij C4I Navigatie is er voor de totale marinevloot. Via haar contacten en (vanzelfsprekend) een sollicitatie blijkt Désiré welkom. “Nooit weg, zo’n netwerkje”, glimlacht ze.

Haar interessantste klus tot nu toe? De installatie van een fonkelnieuw informatie re-transmissiesysteem op het Belgische fregat BNS Louise Marie in Den Helder. Dat verzamelt en verdeelt bijvoorbeeld meteo-, gps- en kompasgegevens onder gebruikers van onder meer wapensystemen. Een voor haar ongekende uitdaging, omdat ze niets van het apparaat afweet. “Ik ben maanden bezig geweest, maar ondanks allerlei kinderziektes is het allemaal gelukt. Dat gaf veel voldoening.” 

Geen dag hetzelfde

Voldoening put Désiré ook uit haar baan ‘an sich’, omdat ze bijna elke dag een andere klus krijgt. “Geen dag is hetzelfde. Als ze me vragen om voor een klus op stap te gaan, dan gá ik. Zo flexibel moet je hier wel zijn. Wat mij betreft zitten er geen onaantrekkelijke kanten aan deze functie. Wat niet wegneemt dat je soms minder interessant werk te doen krijgt. Bijvoorbeeld wanneer je met een schip moet meevaren om apparatuur in de gaten te houden. Als alles soepel loopt heb je niets te doen en dat terwijl stilzitten niets voor mij is. In de toekomst blijf ik het liefst bij C4I Navigatie, ondanks dat ik door een gebrek aan vacatures op dit moment niet hogerop kan. Ik zie mezelf hier wel oud worden.”