Slobberin’ Wolfhounds

Boek over geschiedenis Amerikaans luchtmachtsquadron Soesterberg

25 jaar geleden kwam er een einde aan een bijzondere periode in de Nederlandse militaire luchtvaart. In september 1994 vertrokken namelijk de laatste Amerikaanse luchtmachtmilitairen van Camp New Amsterdam, het Amerikaanse deel van de Vliegbasis Soesterberg. Bijna 40 jaar lang vormde het 32nd Fighter Squadron, in verschillende aanduidingen en gedaantes, onderdeel van de Koninklijke Luchtmacht. Over die eenheid stelde Mario Warnaar een zeer compleet boek samen.

Mario Warnaar is midden jaren ’80 hondengeleider bij de Koninklijke Luchtmacht en komt in die hoedanigheid dagelijks in contact met zijn Amerikaanse vakgenoten op de Vliegbasis Soesterberg. Daar ontstaat zijn interesse voor het 32nd Tactical Fighter Squadron, zoals het dan heet. Maar zo is de eenheid niet begonnen.
Op verzoek van Nederland komt in oktober 1954 een Amerikaans jachtvliegsquadron naar Soesterberg. Het is het 512th Fighter Day Squadron (FDS) vanuit RAF Manston in Engeland. Met die eenheid heeft ons land echter geen enkele historische band. Zoekwerk levert het 32nd Pursuit Squadron op dat in WOII vanuit de Nederlandse Antillen Duitse onderzeeboten bestrijdt. Die worden Wolfpacks genoemd en de eenheid die ze op de huid zit, Wolfhounds. Op 8 september 1955 wordt 512 omgedoopt in het 32nd Fighter Day Squadron.

Niet kwijt kunnen

Vanuit zijn interesse start Warnaar eind jaren ’90 een website over de Wolfhounds. Via internet komt hij in contact met voormalig ‘32’-personeel en historians van de US Air Force. In Nederland zijn bijvoorbeeld Henk Scharinga en Gerard Casius belangrijke informatiebronnen over de WOII-tijd, net als de Amerikaan Dan Hagdorn. Van een spotter van het eerste uur Hans Ragay krijgt hij bijvoorbeeld het hele archief over de F-102, een type waarmee het 32nd Fighter Interceptor Squadron vliegt. En zo groeit het steeds verder. Maar door zijn vele contacten blijft ook veel informatie liggen die hij niet direct op zijn site kwijt kan. “Daar wilde ik wat mee doen. Eerst dacht ik aan een boek in app-vorm, maar dat bleek lastiger met licenties van updates van app stores.” En zo ontstaat het idee van een écht boek. De titel daarvan komt overigens van zijn contact met WOII-vlieger Paul Prass. “Die had het altijd over de ‘Slobberin Wolfhouds’.”

Verdeeld

De inhoud van het boek groeit gestaag, maar ook vraagt Warnaar zich af of alle periodes erin thuis horen. Na het opheffen van het 32ste op Soesterberg, gaat de nalatenschap over naar het nieuw opgerichte 32nd Air Operations Squadron op Ramstein Air Base in Duitsland. Daar wordt het later weer omgedoopt tot 603 Air Operations Center (AOC). “De meningen of dat wel of niet in het boek hoort, zijn verdeeld, maar ik vind van wel”, zegt Warnaar. “In Nederland vinden veel – spotters – van niet, in Amerika – voormalig personeel – juist weer wel. Het is dan wel geen vliegend squadron meer, maar ze houden op Ramstein de eer van het 32ste hoog. Ze gebruiken de naam Wolfhounds met trots en bewaren alles wat van het 32ste van Soesterberg is overgekomen. Hun slogan is dan ook ‘Wolfhounds lead the pack’, wat ze onder meer uitspreken bij commando-overdrachten.”

Hobby

Bijzonder vindt Warnaar onder meer het persoonlijke relaas van F-15 vlieger captain Don Watrous die in de Golfoorlog van 1991 een Iraakse MiG-23 neerschoot. Achteraf gezien vond hij het maken van het boek niet makkelijk. “Ik dacht eerst, even m’n website aanpassen en wat fact checking. Dan ben ik er wel. Nou, niet dus. Als ik een feit niet exact heb kunnen achterhalen, dan heb ik het niet gepubliceerd. Dat geldt ook voor de foto’s. Van alle opnames in het boek, heb ik het copyright geregeld. Ik heb er nog veel meer, maar weet niet wie de eigenaar is. Helaas.”

Bijzonder

Maar leuk was het ook om het boek te maken. “De contacten die je opdoet, uitnodigingen die je krijgt. Zelfs bij het 603 ben ik geweest, want ik word daar gezien al hun historian. Maar ik bén geen Wolfhound. Daar moet je ook niet om vragen hè?”, zegt hij met een glimlach.
Het blijft wat hem betreft bij dit ene boek. “Ik ben zeer tevreden met het resultaat en hoe het is ontvangen. Er zijn er al honderden van verkocht. Ik zou ook niet weten wat ik nog meer over het 32ste zou moeten schrijven. Ook al krijg ik nog steeds prachtige foto’s binnen, ik ga niet in een volgende druk foto’s vervangen. Uiteraard heb ik keuzes gemaakt, maar in dit boek staat alle informatie over het squadron en de bijzondere positie in Nederland. Want dat maakte het 32ste zo bijzonder.”

Tekst: Arno Marchand