Maar zonder goede materiële ondersteuning is eenheid verloren
Vliegende computer, schroevendraaiers en 1.000 tot 2.000 kilometer per dag pendelen; onderhoud en logistiek zijn de drijfveren van iedere operationele organisatie. Tijdens de Helicopter Weapon Instructor Course (HWIC) in Duitsland is dat niet anders, zo blijkt uit de monden van de 2 verantwoordelijke specialisten.
De onderhoudsman
kapitein Jan
Chef helikopteronderhoud
‘Stress staan we niet toe’
Jan is verantwoordelijk voor het onderhoud aan alle kisten van het Defensie Helikopter Commando. Met uitzondering van de NH90, want dat is een zaak van de marine. Het betreft preventief onderhoud zoals de 25-uurs inspectie, en dagelijkse controles. Maar ook correctief onderhoud, ofwel grote en kleine problemen oplossen. “Problemen die zomaar uit de lucht komen vallen”, vertelt Jan. “Bij elk heli-type ligt dit weer anders. Bij de Apache, een soort vliegende computer, is de kans op technische problemen groter dan bij de Chinook die veel degelijker in elkaar zit. Als het nodig is, werken we klok rond om de problemen te verhelpen. De operaties van het DHC móeten doorgaan.”
Dat neemt niet weg dat Jan soms nee moet verkopen, al doet hij het uiterste om dat te voorkomen. Zo zorgt hij ervoor dat er altijd een standaardpakket met onderdelen beschikbaar is om de ergste nood te ledigen. Maar toch... Soms is een onderdeel simpelweg niet leverbaar. Ook kan onderhoud langer duren of dreigt het werktijdenschema te worden overschreden, waardoor de rem er op gaat. “Onze personele capaciteit is onvoldoende”, zegt Jan. “Maar we hijgen niemand in de nek. Stress staan we niet toe.”
‘Bij de HWIC komt wel meer kijken dan bij een rondje rond de kerk’
Ook tijdens de Helicopter Weapon Instructor Course zorgen de onderhoudstechnici dat de helikopters altijd de lucht in kunnen. Het maakt ze niet eens uit aan wat voor een operatie ze meedoen. Als zij maar kunnen sleutelen. “Bij de HWIC komt echter wel meer kijken dan bij een rondje vliegen rond de kerk”, vertelt Jan. “Zo verrichten we elke dag after gunnery inspections bij de Apaches. Bij andere oefeningen blijft dat achterwege omdat er dan niet wordt geschoten. Al met al stelt de HWIC hoge eisen aan de inzetbaarheid van missie-systemen als richtmiddelen en kanonnen. Maar daardoor sta je wel heel dicht bij je product. Misschien is de HWIC wel operationeler dan de Minusma-missie in Mali.”
De logistiekeling
eerste luitenant Brian
Chef Logistic Support
‘Nee verkopen nooit goede optie’
Tijdens de HWIC ondersteunt Logistic Support de technici van het DHC en daarmee de 3 wapensystemen Apache, Cougar en Chinook. Dat gebeurt onder meer door het leveren van gereedschap en onderdelen. Klein en groot, in totaal circa 4.500 verschillende artikelen. Brian: “Is een onderdeel kapot, dan plaatsen we een bestelling bij het Logistiek Centrum Woensdrecht. Tijdens deze laatste HWIC onderhielden we een speciale pendeldienst tussen de vliegbasis Fassberg en Gilze-Rijen of Woensdrecht om onderdelen op te halen. De chauffeurs reden soms 1.000 tot 2.000 kilometer per dag.
Ook wij verkopen wel eens nee, al vind ik dat nooit een goede optie. Daarom ‘kannibaliseren’ we door onderdelen te plukken van een helikopter die stilstaat. Wij willen namelijk altijd leveren. De vraag is echter telkens weer hoe snel dat kan. Tijdens de HWIC ging op een middag iets kapot en slaagden we erin ‘s avond een nieuw onderdeel te leveren. Maar de HWIC is voor ons wel een extra belasting. Voor alle helikoptertypes zijn veel onderdelen nodig.
‘Soms rijden koeriers 2 keer per dag op en neer naar Gilze-Rijen of Woensdrecht’
Aan de andere kant is de HWIC een uitstekende test voor ons administratieve systeem. We weten nu precies welke schroevendraaier in welke gereedschapskist ligt, al is er nog verbetering mogelijk. Daarbij zullen we keuzes moeten maken, waarbij we altijd beseffen dat een eenheid zonder goede materiële ondersteuning verloren is.”
Tekst: Jack Oosthoek Foto’s: korporaal Jasper Verolme
