Net echt

Air Mobility Training Centre Rijen up & running

De vijfde C-130 en de derde KDC-10 zijn geland in Rijen. Want wat betreft trainingswaarde beschouwen vliegers de 2 simulatoren als volwaardige toestellen. Sinds eind deze zomer maken bemanningen een belangrijk deel van hun vlieguren pal tegenover vliegbasis Gilze-Rijen. Een gesprek met het team dat aan de basis stond van het gloednieuwe Air Mobility Training Centre.

Onder de rook van Schiphol maakten de C-130 vliegers tot voor een paar maanden uitwijkmanoeuvres voor inkomende luchtdoelraketten en dropten ze parachutisten. Crews van de KDC-10 tankten er F-16’s bij onder de meest erbarmelijke weersomstandigheden. Voor luchttransportcrews was Hoofddorp sinds 2011 een derde thuis. Ruim 5 jaar oefenden ze in het trainingscentrum van Canadian Aviation Electronics (CAE) cruciale procedures, moeilijke manoeuvres en klokten ze vele vlieguren. Deze zomer verhuisden de simulatoren van de KDC-10 en C-130 naar Rijen. 

Alles onder 1 dak

“Hoofddorp was slechts een tijdelijke locatie”, vertelt Erikjan Bor, projectmanager namens de Defensie Materieel Organisatie (DMO). “De wens was om uiteindelijk de simulatoren voor de transporttoestellen, NH90 én Chinook samen te brengen op 1 locatie.”

Eindhoven leek de meest logische optie. “Maar een synergiestudie wees uit dat het rendement van zo’n luchtvaartsimulatiecentrum in de praktijk beperkt was”, vertelt majoor Hans-Albert, C-130 vlieger en hoofd opleidingen. De keuze viel op een bestaand gebouw, met ruimte voor 2, mogelijk 3 simulatoren: de voormalige Ericssonfabriek op het Aeroparc Gilze-Rijen.

Behalve de grote hal voor de simulatoren telt het simulatiecentrum ook verschillende lokalen voor briefings, techniek, opslag van materieel en ruimte voor een mock up als proceduretrainer. Alles onder 1 dak. En aanzienlijk dichterbij Eindhoven. “Met deze locatie besparen we al met al ongeveer een miljoen euro aan huur”, rekent projectmanager Bor voor. “Daarnaast hebben we de optie om ook de academics-omgeving (de computertrainingen, red.) hier te vestigen.”

De verhuizing

De verhuizing zelf vergde ook de nodige voorbereiding, schetst Hans-Albert. “Het hele traject zou 3 maanden duren. Dat moesten we zien in te passen in ons drukke trainingsprogramma. Alle noodzakelijke trainingen brachten we samen aan het begin en aan het eind van het jaar. Een kwestie van goed plannen.” Op 16 augustus ging de KDC-10 simulator weer online. Op 6 september volgde die van de C-130.

Het gesimuleerd vliegen

Simulatortrainingen zijn niet meer weg te denken uit de operationele wereld. De simulatoren in Rijen zijn van het zogenoemde D-type, de hoogste klasse. De cockpit is dus levensecht. “Indien noodzakelijk zijn de onderdelen uitwisselbaar met de operationele kisten”, zegt systeemmanager Gertjan Nagtegaal. “Daarom noemen ze het ook de vijfde C-130 en de derde KDC-10.”

Belangrijker nog voor de crew is dat ze ‘vlieguurvervangend’ kunnen trainen, legt Hans-Albert uit. “Een uur op de simulator staat dus gelijk aan een uur in de kist zelf. Ideaal, want de vliegende toestellen zijn niet altijd beschikbaar.” De simulatoren zijn daarentegen 2 keer per dag in te plannen voor crews, vult Erikjan Bor aan. “De simulatoren moeten 98 procent van de tijd beschikbaar zijn. En ze doen het nu zelfs beter dan dat.”

Nooit discussies

Wat trainen ze erop? Hans-Albert: “Kort gezegd: alles. Standaardsituaties, zoals opstijgen en landen. Hoe verhelp je storingen of brand in de cockpit? Op de C-130 vliegen we allerlei tactische operaties: droppen we para’s en ladingen.”

“Het ziet er behoorlijk realistisch uit. Met night vision-apparatuur op zie zelfs helemaal geen verschil met de werkelijkheid. Het enige wat je mist in de simulator zijn de G-krachten wanneer je een bocht trekt en het extra radioverkeer.” Daarbij nemen camera’s alles op en registreert het computersysteem hoe alle knoppen staan ingesteld. “Dus heb je achteraf nooit discussies”, lacht de vlieger. “Zo kunnen crews elkaar nog sneller aanscherpen.”

Tekst: Ingmar Kooman
Foto’s: Herman Zonderland