Dit artikel hoort bij: Specials 02

VETERANEN

Met de evaluatie van het veteranenbeleid bleek in 2016 andermaal dat wij in Nederland de erkenning, waardering en zorg voor onze veteranen goed hebben geregeld. Daarnaast werden verbeterpunten geïdentificeerd waar de komende tijd onze aandacht naar uit moet gaan. In mijn eigen beoordeling van ons veteranenbeleid blijf ik kijken naar de manier waarop de individuele veteraan de uitvoering van het beleid ervaart; dat is maatgevend voor het succes.

Met het kleiner worden van de groep oudere veteranen verschuift onze aandacht naar de jongere veteranen. Het is goed dat wij desondanks aandacht blijven houden voor de oudere generatie en hun recht blijven doen.

In mijn jaarverslag vraag ik verder aandacht voor de balans in ons decoratiebeleid tussen enerzijds traditie en anderzijds het gevoel van erkenning en waardering bij veteranen, alsmede vraag ik aandacht voor het welzijn van de jonge veteranen die hebben gediend in Afghanistan en in Irak. Tenslotte wijs ik op versnippering van (maatschappelijke) initiatieven ten behoeve van veteranen.

IGK in gesprek met de onlangs overleden Luitenant-generaal b.d. Ted Meines, de 'vader der veteranen'

117 IGK bezoeken bij Veteranenaangelegenheden

117 IGK bezoeken bij Veteranenaangelegenheden
Aantal IGK bezoeken
Januari10
Februari6
Maart7
April7
Mei17
Juni14
Juli6
Augustus7
September13
Oktober10
November11
December9
Brontabel als csv (138 bytes)

Bekijk hieronder 3 verschillende Facebookberichten voor een impressie van de veteranen die de IGK in 2016 ontmoette.

We zijn net op tijd om een launch van de Joint Strike Fighter mee te maken. De vlieger en de technische crew voeren nauwgezet alle controles uit. Een paar minuten later taxiet de F-35 naar de startbaan op Edwards Air Force Base. De take-off klinkt als muziek in de oren. Op naar alweer een nieuwe missie in het Operational Test and Evaluation Program. Even later praten we binnen in het kantoor met alle medewerkers. Iedereen beseft dat hier een basis wordt gelegd voor de toekomst van het CLSK. Wonen en werken in Californië klinkt gaaf, dat is het ook. Een groot deel van Californië is echter woestijn, de Mojave dessert! Juist daar ligt Edwards AFB. Ver van Los Angeles en andere mooi klinkende namen. De partners en de kinderen hebben zich verenigd om samen allerlei activiteiten te doen. Ze helpen elkaar en de mensen die nieuw zijn geplaatst, een soort buddy systeem.

Tijdens mijn bezoek hoor ik verhalen over de ondersteuning op medisch gebied die ik met mijn collega, de IMG, moet bespreken. Een voorgeschreven hoestdrankje dat niet op een Nederlandse lijst staat wordt niet vergoed, dat klinkt raar!?

Ook van de partners hoor ik goede ideeën die om nadere uitwerking vragen. Het gaat dan over de voorlichting over werken en wonen in Amerika, bemiddeling bij het verhuren van je huis en hulp bij het vinden van een nieuwe functie na terugkeer in Nederland. De verandering van de ondersteuning voor de kinderen op onderwijsgebied is geen verbetering, waarom gebeurt dit dan?

Afijn, hier wordt hard gewerkt aan de toekomst. CLSK 3.0 verdient opvolging door Defensie 3.0!

Een feestelijk moment, vandaag 22 juni, bij de VANAD Groep in Cappelle a/d IJssel. Dit bedrijf had de primeur om als eerste in Nederland een dag voor zijn eigen veteranen te organiseren.

Ad Nederlof, CEO van de VANAD Groep, zet zich met hart en ziel in voor ‘zijn’ veteranen. Inmiddels heeft het bedrijf meerdere initiatieven genomen op het gebied van erkenning en waardering, variërend van het bieden van werkgelegenheid tot een partnerschap met een militaire eenheid! Vandaag werd een boek aangeboden met verhalen van de veteranen van de VANAD Groep. Een geweldig idee, dit boek wordt elk jaar dikker! En de voorraad ideeën is nog lang niet uitgeput!. Een super initiatief. Alle medewerkers van de VANAD Groep: hartstikke bedankt!

http://www.vanadgroup.com/…/bedrijfsveteranenweek-bij-vanad/

Vandaag was op de Zwaluwenberg het Genootschap Engelandvaarders bijeen voor de jaarlijkse reünie. Dit jaar werden de Engelandvaarders verrast door de leerlingen uit groep 8 van de Paulusschool uit Hilversum. Zij hebben de afgelopen maanden aandacht besteedt aan het thema vrijheid. Door een bezoek aan het museum over de Engelandvaarders in Noordwijk leerden zij wat deze bijzondere groep mensen hebben betekent in de Tweede Wereldoorlog, voor onze vrijheid van vandaag! Vijf leerlingen lazen verhalen voor over Engelandvaarders. Bij elk van de 6 Engelandvaarders zag je, dat zij door de verhalen van deze leerlingen, weer even terug gingen in de tijd. Aandachtig luisterend, instemmend geknik, een lach en een traan. De leerlingen wisten exact de juiste toon aan te slaan. Eén leerling, Laura, nam door haar verhaal alle aanwezigen echt mee naar die tijd.

De smaak van het brood uit de bakkerij, de tocht naar het strand, vlak voor vertrek naar Engeland, de geuren, de spanning! Een super 'spreekbeurt'! Een 10 met een griffel!

Alle leerlingen ontvingen een prijs en uiteraard een zak snoep.
http://www.museumengelandvaarders.nl

Postuum uitreiken van Mobilisatie Oorlogs Kruis en Ereteken voor Orde en Vrede aan weduwe van Robert Henri de Laffressange

Regelmatig kunt u hier lezen dat ik onderscheidingen uitreik die in een (ver) verleden door veteranen zijn verdiend, maar die hen bij leven nooit zijn toegekend. Zo ook vrijdag 16 december. Ik heb in Hilversum aan Mevrouw de Laffressange, de onderscheidingen uitgereikt die wijlen haar echtgenoot heeft verdiend in de tijd dat hij diende in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger, het KNIL. Robert Henri de Laffressange werd op 28 februari 1923 geboren in Buitenzorg, zuid van Batavia in Nederlands-Indië. Later woonde hij in Batavia, totdat op 8 december 1941 de oorlog met Japan uitbrak. Op dat moment was hij nog te jong om te zijn opgeroepen voor de dienstplicht, maar met het uitbreken van de oorlog veranderde dat. Alle weerbare mannen werden gemobiliseerd en op 12 december 1941 werd Robert Henri de Laffressange bij het KNIL ingelijfd als Militie Soldaat bij het Wapen der Artillerie. Veel tijd voor een militaire opleiding is er niet geweest. De Japanse opmars verliep snel: In januari en februari veroverden de Japanse strijdkrachten een groot deel van de archipel en begin maart 1942 begon de eindstrijd op Java. Het KNIL was inmiddels uitgeput en moest steeds verder terugtrekken, totdat uiteindelijk slechts de hoogvlakte rond Bandoeng nog in Nederlandse handen was. Na een laatste moedige strijd bij de Tjiater-pas, lag de hoogvlakte open voor de Japanners en moest het KNIL op 8 maart 1942 capituleren.

Soldaat de Laffressange bevond zich op die 8e maart in Bandoeng en werd daar krijgsgevangen gemaakt. Daarmee begon voor hem een zeer zware periode. Een tijd van enorme beproevingen.

De Japanners beschouwden zichzelf als superieur aan andere volken en rassen. Daarnaast was het in de ogen van Japanse militairen zeer oneervol om je als militair over te geven. Daarom koesterden zij een diepe minachting voor militairen die dat wel hadden gedaan. Ook voelden de Japanners zich niet geroepen om zich te houden aan het oorlogsrecht, waarin onder meer regels zijn gesteld voor de behandeling van krijgsgevangenen. Dit alles leidde ertoe dat de Japanners hun gevangenen op een onmenselijke manier behandelden.

Naar de Inhoudsopgave