Dit artikel hoort bij: Landmacht 05
Tekst Jopke Rozenberg-van Lisdonk
Foto René Verleg
Dit lichte machinegeweer is een kleine versie van de mitrailleur. Het wapen is 91,4 centimeter lang (met uitgeschoven kolf) en weegt zonder munitie 7,1 kilo. Met een patroonband van 100 kogels komt daar zo’n 1,5 kilo bovenop. Wanneer je de trekker overhaalt, vuur je automatisch drie kogels af. Blijf je de trekker indrukken, dan blijft dit automatische wapen vuren. Hij kan 700 tot 1.000 schoten per minuut lossen over een maximale afstand van circa 800 meter. Het wapen heeft een grote terugslag, dus een stevige greep is belangrijk voor precisie schieten. De kijkers bovenop het wapen helpen bij het mikken. De voorste is een snelrichtmiddel. Hierin zit een rood led-lampje dat je op je doel kunt projecteren. De kijker achterop is een vergroter en handig voor doelen in de verte.
De nachtkijker is een helderheidsversterker in het donker en kleurt de wereld groen. De schutter plaatst hem op de plek van de twee standaard kijkers, die haalt hij eraf. In de kijker zit een groen led-lampje, dat het mikken op je doel gemakkelijker maakt. De kijker heeft geen vergrootglas.
Door het gebruik van deze laser, heb je het snelrichtmiddel bovenop het wapen niet nodig. Met de laser projecteert de schutter in het donker een rood lampje op zijn doel, waarna hij gelijk kan vuren. Dit werkt sneller dan met je ogen terug naar de kijker van het geweer en komt vooral van pas op korte afstanden en in verstedelijkte gebieden. De laser kun je zowel links als rechts op het wapen klikken, dit maakt functioneel niet uit.
Dit tasje gevuld met een band van 100 tot 120 patronen klikt de schutter onder zijn wapen. Hierin zit zijn standaard NAVO-munitie kaliber 5.56mm. De groene clip aan de voorkant steekt uit het tasje, zodat hij de band makkelijk kan pakken en op zijn wapen kan leggen. De schutter heeft altijd een patroonbandtas onder zijn wapen geklikt, een gevulde tweede in zijn chest rig en meerdere patroonbanden op zak. In het donker gebruikt hij soms kogels met een gekleurde punt, zogenaamde ‘tracers’. Die trekken een gekleurde lijn in de lucht zodat de schutter, maar ook zijn collega’s de kogels zien vliegen. Overdag zie je deze ‘streep’ niet.
Mocht de schutter geen patroonband meer hebben, dan kan hij terugvallen op zijn stalen patroonmagazijnen. Hiervan draagt hij er meestal 5 bij zich. Er passen 27 losse kogels in en ze zijn makkelijk hervulbaar met patronen van collega’s die met de Colt C7 of C8 schieten. Het patroonmagazijn is van staal in plaats van het gebruikelijke kunststof. Plastic zou namelijk wegsmelten bij de hoge temperaturen die in dit automatische wapen ontstaan bij vuren.
In dit gevechtsvest draagt de schutter zijn belangrijkste materialen; voor het grijpen. Hij vult de zakken onder meer met: munitie, scherfbril, camo-doosje en camouflagesponsje, oordoppen, hoofdlampje, wapenolie, wapenkwast, breaklight, aluminiumdeken tegen kou of voor warmte en wat te eten en drinken.
Met dit schoonmaaksetje onderhoudt de schutter zelf zijn wapen. Zodra hij even tijd heeft tijdens een missie of oefening, pakt hij het erbij. Een goed onderhouden wapen verhoogt immers de inzetbaarheid. Met verschillende raggers maakt hij de diverse openingen schoon. De kwasten gebruikt hij voor de lenzen en de buitenkant van de mitrailleur. Een sponsje en poetsdoekje houden zijn wapen ‘glimmend’ en de wapenolie zorgt ervoor dat alle bewegende onderdelen soepel blijven lopen, bovendien weekt het vuil los. De multitool gebruikt de schutter onder andere om kruit uit de loop weg te schrapen.
De wapenriem verlicht het dragen van de Minimi. In rust of tijdens verplaatsingen hangt de schutter zijn wapen aan 2 bevestigingspunten, zodat hij zijn handen vrij heeft en het gewicht met zijn lichaam draagt. Zodra hij in actie moet komen, klikt hij in één beweging de voorkant los en is hij klaar om te vuren.
Fuselier Niels Maessen
Minimi-schutter
13 Lichte Brigade, 17 Pantserinfanteriebataljon Garderegiment Fuseliers Prinses Irene
‘We vormen de vuurbasis van de infanteriegroep’
“Op patrouille heerst er altijd een gezonde spanning. Iedereen is alert en kijkt om zich heen, klaar voor wat komen gaat. Te voet verplaatsen we meestal in een rij. Mijn collega Minimi-schutter en ik lopen iets ‘versprongen’, zodat we gelijk kunnen vuren wanneer nodig. Hij loopt achterop en ik als tweede man na de verkenner. Samen vormen we de vuurbasis van de infanteriegroep. Als we ons doel naderen legt de commandant ons meestal op een verdekte plek weg om dekkingsvuur te leveren. Soms samen aan één kant, soms aan weerszijden van een pad of terrein. We vuren dan om beurten om verwarring te scheppen en af te schrikken. Zo’n automatisch wapen maakt wat dat betreft vaak meer indruk dan de afzonderlijke schoten van een Colt C7.
Wanneer wij dekkingsvuur geven, beweegt de rest van de groep naar de vijand om hem te overmeesteren. Zijn ze eroverheen, dan lopen wij erachteraan om na te zuiveren. We controleren of de tegenstander nog leeft, ontwapenen hem en doorzoeken zijn spullen op mogelijke info. Wie de aanval heeft overleefd, nemen we mee als krijgsgevangene.
Dit soort scenario’s beoefenen we regelmatig in het buitenland in allerlei soorten natuur- en verstedelijkte gebieden. Goed oefenen is belangrijk, daardoor raken we op elkaar ingespeeld en blijven we vaardig in ons specialisme. Iedereen in de groep is even belangrijk: de commandant en zijn plaatsvervanger, de verkenner, de chauffeur - van meestal de Bushmaster -, de boordschutter, Panzerfaust-schutter en 2 Minimi-schutters. Zodra er één uitvalt, verliezen we onze sterkte.
Dat hechte groepsgevoel, het reizen, de actie en de spanning: fantastisch! Het is precies wat ik voor ogen had toen ik 5 jaar geleden aan mijn Veiligheid en Vakmanschap infanterie-opleiding begon. Twee jaar geleden kwam ik op in de AMO (Algemene Militaire Opleiding – red.), waar ik aan het einde de startersfunctie van Minimi-schutter kreeg toegewezen. Een jongensdroom kwam uit. Het krachtige gevoel van dit wapen beheersen en ermee opereren, dat geluid… Voorlopig wil ik graag blijven dienen bij gevechtseenheden, wellicht kan ik in de toekomst sniper worden.”
