‘Zonder vrouwen geen vrede’

Defensiedames bezoeken Vrouwendag

Vrouwen bij Defensie. Buiten de krijgsmacht gooien ze hoge ogen: een stoer uniform met een baret. Maar binnen de organisatie blijkt het als minderheid niet altijd gemakkelijk om gehoord te worden. Het Defensie Vrouwen Netwerk wil daar verandering in brengen; vrouwen moeten de toekomst van Defensie helpen vormgeven. Op Internationale Vrouwendag werden alle medewerksters uitgenodigd om te netwerken en inspiratie op te doen in het Nationaal Militair Museum. Zo’n 900 dames – 1 op de 9 defensievrouwen – gaven gehoor aan die oproep.

Groepen dames lopen met stevige pas langs een Renault FT17 uit de jaren ’20 om de volgende lezing te halen. Toen deze tank tijdens de mobilisatie van 1939-1940 werd ingezet, werkten er nog helemaal geen vrouwen bij Defensie. Pas aan het einde van WOII gingen de eersten aan de slag bij de Marine Vrouwen Afdeling. De jaren daarna vervulden dames vooral administratieve functies. In 1982 ontving luitenant-kolonel Christa Oppers-Beumer als eerste vrouw haar officiersbul. 

Kwaliteit

Tegenwoordig bestaat het personeelsbestand voor 14 procent uit vrouwen. Bij de militairen is dat 9,5 procent. Een flinke horde is dus al genomen, maar ‘dat zijn er nog veel te weinig’, klinkt het steevast uit de monden van de bezoekers. “De gunfactor ontbreekt bij het old boys network dat Defensie nog steeds kent”, zo denken sergeant-majoor Mees Soffers en Jeanet Pijpker, bestuursvoorzitter van het Defensie Vrouwen Netwerk (DVN). Soffers: “Defensie heeft die mix van mannen en vrouwen nodig, juist in leidinggevende functies. Vrouwen denken dieper na over bijvoorbeeld de zorg voor personeel. Dat gaat er menselijker aan toe dan bij de mannelijke collega’s: als het thuis goed gaat, gaat het op het werk ook goed. De thuissituatie is dus net zo belangrijk, dat zien vrouwen eerder in. Zonder vrouwen geen vrede.”

Ontspanning

Vrouwendag is georganiseerd door het Dienstencentrum Werving & Selectie en het DVN, in samenwerking met het vrouwennetwerk van het UWV. Een deel van het museum is ingericht om te ontspannen. Zo testen dames voetreflex, volgen ze yogalessen en wordt goed gebruik gemaakt van de massagestoelen. Veel militairen zijn er niet te vinden, maar bij de lezingen zijn wél veel bezoekers in uniform. “Ik wilde wel eens zien wat dit mij kon brengen”, vertelt marine-kapitein Ingeborg van den Broek, onderwijsdeskundige bij de Marine, na een bezoek aan haar vierde lezing. “Wat ik meeneem is dat je er als vrouw toe doet, je er mag zijn en jezelf vooral moet laten zien. Cijfer jezelf niet weg, maar geloof in jezelf en wees zelfverzekerd over je kennis en kunde.”

Aandacht

De 900 Defensievrouwen in het museum komen elkaar op de werkvloer zelden tegen. “Het is belangrijk dat je ervaringen kunt uitwisselen”, vertelt medeorganisator Mirjam Meindertsma, secretaris van het DVN. Zoveel defensievrouwen bij elkaar heeft soldaat-1 Nathasja Hesselink inderdaad nog nooit gezien. “Ik ben weleens de enige vrouw bij 230 Clustercompagnie. Ik heb vandaag veel gehad aan het college Fuck die onzekerheid van Vreneli Stadelmaier.” Toch is onzeker geen beschrijving die Nathasja past. Trots laat ze de 4-tonner (YAS 4442) zien waar ze in een eerdere functie op reed. “Als vrouw kun je prima bij de infanterie terecht, als je het net als ik leuk vindt om tussen de mannen te werken. Mannen zijn recht door zee, dat communiceert prettig. Je weet sneller wat je aan iemand hebt.”