Noble Jump leidt tot samensmelting culturen

Grote NAVO-oefening focust op logistiek en integratie

De eerste test van het ontplooien van de Very High Readiness Joint Task Force (VJTF) is geslaagd. In Polen trainde de flitsmacht van de NAVO 10 dagen lang tijdens oefening Noble Jump. 9 partnerlanden, met assets variërend van mortieren tot fighter jets, maakten samen een zeer snel inzetbare vuist.

Waar de alarmeringsoefening van de flitsmacht in april nog abrupt eindigde op vliegbasis Eindhoven, gaat tijdens Noble Jump het gas er pas echt op. Alle eenheden komen samen rond oefengebied Zagan, zodat het aftasten daadwerkelijk plaatsvindt. 11 Luchtmobiele Brigade – essentiële bouwsteen van de VJTF – speelt een hoofdrol. Majoor Sander, hoofd Sectie Verplaatsingen, krijgt het transport in zijn maag gesplitst.

Geen licht verteerbaar hapje, geeft hij op het vliegveld van Babimost toe. Vlak voor de landing van een Nederlandse C-130, telefoon binnen handbereik, vertelt hij: “Om collega’s direct te kunnen inzetten, moeten bepaalde spullen gewoon door de lucht. Binnen de eenheid bepalen we wat er níet per se met het vliegtuig hoeft. Zaken die later mogen arriveren, kunnen dus prima over de weg.”

Essentiële middelen verplaatsen

De brigade deelt alles in batches in en begint bij het Initial Deployment Element. Deze club start met de bouw van het kamp en zorgt dat alles wordt ontvangen en doorgezet. Het Forward Command Element komt er vlak achteraan. “Vervolgens verplaatsen we essentiële middelen en de rode baretten”, verklaart Sander. Logischerwijs krijgt alles een bepaalde prio. “De regelgeving in vredestijd werkt echter vertragend”, meent hij. Niet alleen voor vervoer door de lucht, maar evenzeer voor wegtransporten. Zo moet de brigade 23 dagen voor de road move toestemming vragen om door Duitsland te rijden.

Leermomenten zijn er zeker, ook voor de eigen eenheid. “In Schaarsbergen dienen we de kennis over gevaarlijke stoffen naar een hoger peil te brengen”, vertelt Sander nadat de zojuist gelande militairen hun wapens op Babimost hebben ontvangen. “Hoe moeten we die nu precies aanleveren? Als we dergelijke oneffenheden aan de voorkant glad strijken, arriveren we nóg sneller in het inzetgebied.”

Uit de buurt van de wielen

Kapitein Rob, commandant 11 Alfa-compagnie, is daar al. Zijn compagnie wacht in de bosrand op vervoer. “Okay mannen, de Yanks zijn onderweg." De Amerikanen behoeven geen aankondiging. Je hoort de Blackhawks al van verre. Stofbrillen en helmen gaan op, handschoenen aan. Als de kisten ‘wheels down’ zijn, staat sergeant-majoor Thijs op scherp. Chief heli-operaties zoekt meteen contact met de aircrews. Verschillende procedures, zoals het loskoppelen van underslungs, worden tot in detail doorgesproken. Thijs’ collega’s oefenen tegelijkertijd het in- en uitstijgen van Blackhawks. Door tips van de Amerikanen op te volgen, loopt dat gesmeerd. "Goed opletten mannen. Zorg dat je uit de buurt bent van die wielen! Als de Blackhawk over je enkel rolt, ziet dat er vies uit", roept eerste luitenant Phil.

Dan voor het echt. Als de vliegers de motoren starten, verschijnt er een grijns op de meeste gezichten. Je ziet de luchtmobielers denken: “Eindelijk de lucht in.” 2 minuten later koersen 3 volgepakte kisten richting baan 14. Daar wordt op de laatste dag een indrukwekkende demonstratie opgevoerd.

Internationale cocktail

Ook de Tsjechen bevinden zich op baan 14. Kapitein Stêpánek Marek, net terug uit Mali, houdt zijn radio in de gaten. De compagniescommandant van 43 Airborne Battalion kan elk moment de melding krijgen om een vuurbasis in te richten. De Blackhawks moeten de Nederlanders immers veilig kunnen afzetten.

Het is niet de eerste keer dat ze die actie trainen. Marek heeft er een goed gevoel over: “Dit is gaaf. De communicatie met het Nederlandse commando-element verloopt soepel. Toch lijkt het mij slim om in de toekomst cross-training te doen. Kom maar langs in Tsjechië.” Als – toch nog plotseling – de call komt, springen Marek en zijn mannen in hun terreinwagens. Het enige wat rest is één grote stofwolk. 

Het signaal kwam van kapitein Rob, die vertelt dat in Polen de nadruk ligt op logistiek en integratie. “Maar gelukkig hebben we de afgelopen weken tijdens oefening Falcon Viking wél tactisch getraind”, legt hij uit. “In Duitsland oefenden we in een nagebootste gevechtssituatie met onder andere Duitsers en Noren. Daar gebruikten we zelfs een Marder-compagnie (infanteriegevechtsvoertuig, red.) om een luchtmobiel bataljon te versterken. Dat gaf onze gevechtskracht echt een extra dimensie.”

Goede vechtformatie

Die Noren zijn inmiddels een maand van huis, vertelt luitenant-kolonel Trond Haane, commandant Telemark bataljon: “De integratie binnen de VJTF gaat erg goed. Dit is natuurlijk niet de eerste keer dat we samenwerken. Vlak voor we naar Zagan verplaatsten, hebben we intensief geoefend met Nederlanders en Duitsers; de ruggegraat van de VJTF is dus al aardig op elkaar ingespeeld.”

“De samenwerking met de Nederlanders gaat ver terug, zelfs buiten het NATO Response Force-concept om. Het is dus gemakkelijk om met Nederlandse troepen te opereren. Desalniettemin moet je 2 verschillende militaire culturen met elkaar zien te mixen. Daarnaast zijn de Nederlandse luchtmobielers ‘airborn’, terwijl wij ‘gemechaniseerd’ zijn. Initieel creëerde dat frictie. Maar dankzij professionaliteit en intensieve training ben ik ervan overtuigd dat de VJTF een goede vechtformatie bezit.”

Bekijk hier de video: