Tekst KAP Marlous de Ridder
Foto SGT Hille Hillinga, SGT-1 Sebastiaan Hoek
Riggers aan basis succesvolle drop
Het droppen van grote ladingen vracht vanuit een transportvliegtuig krijgt steeds meer vorm. 8 militairen van 11 Bevoorradingscompagnie (Air Assault) volgden hiervoor in mei de Rigger-opleiding in Italië. Riggers maken de cargo op de grond gereed en vormen daarmee de basis voor een succesvolle ‘airdrop’.
De benarde situatie van tienduizenden Yezidi’s in Noord-Irak beheerste vorig jaar augustus het nieuws. Op de vlucht voor ISIS, zaten ze bovenop een berg als ratten in de val. De situatie, zonder eten en drinken, werd zo nijpend dat de NAVO besloot voedseldrops uit te voeren. In dit soort humanitaire noodsituaties, waarbij hulp over de grond moeilijk of zelfs onmogelijk is, kan dit met een vliegtuig relatief snel en veilig. Maar ook voor het voortzettingsvermogen van bijvoorbeeld luchtmobiele eenheden en special forces kunnen airdrops het verschil maken. Een airdrop is de enige manier om geïsoleerde troepen te bevoorraden, zonder te hoeven landen. In alle gevallen betekent het voor Nederland een verbreding van de inzetscope van tactisch luchttransport.
Nieuwe tak van sport
Een pakket afwerpen lijkt simpel, maar is de vracht verkeerd verpakt dan heeft dat desastreuze gevolgen voor het vliegtuig of de airdrop. ‘Riggen’ is een echt precisieklusje en daarom ondergebracht bij specialisten van 11 Luchtmobiele Brigade. Met helikopters zijn deze mannen en vrouwen leading, maar het werken met het Container Delivery System (CDS), de bundels die via de achterklep de Hercules verlaten, is een nieuwe tak van sport. Niet voor de Italianen. Zij zijn goed voor ruim 1.000 droppings boven vijandelijk gebied in Afghanistan. Dat de Nederlanders voor hun certificering naar Pisa afreizen is dus niet vreemd.
Op het CAPAR Parachute Training Center is alles gericht op airborne-inzet. De thuisbasis van de ‘Folgore’ Parachute Brigade en ‘46 Brigata Aerea’ is qua trainingsfaciliteiten een walhalla voor parachutisten. Hoewel de opleiding niet helemaal te vergelijken is met die van onze rode baretten, moet je een plek binnen de ‘Folgore’ daadwerkelijk verdienen. Verder is Pisa dé logistieke uitvalsbasis voor de transportvloot van de luchtmacht en lichte infanterie.
Afwijkend
In de loods staan pallets op linie. De rails aan weerszijden moeten de verstelbare vloer van een transportvliegtuig simuleren. De eerste opdracht: de opbouw van een pallet met vaten, hebben de luchtmobielers snel onder de knie. “Het formaat van een bundel (CDS A-22, red.) moet vierkant zijn, anders blokkeert het systeem of gaat het schuiven”, legt sergeant-1 Sebastiaan Hoek, plaatsvervangend commandant Bewaargroep uit. “Munitiekisten zijn makkelijk te stapelen, maar zakken rijst en flessen water hebben afwijkende afmetingen. Balans, gewicht, afmetingen; allemaal zaken waar we tijdens het riggen rekening mee moeten houden.”
De volgende dag staat de G-12 parachute op het lesprogramma. Deze parachute is speciaal geschikt voor het vervoeren van medium cargo en kan tot zo’n 1000 kilo aan. Als Defensie airdrops gaat uitvoeren, is deze parachute het meest voorkomend. Uiteindelijk kunnen zelfs quads en lichte voertuigen, inclusief wapens, worden gedropt. Maar dat is nu nog een brug te ver. Bij het vouwen wordt duidelijk hoe belangrijk parapakkers zijn. Met militaire precisie moeten de lijnen op juiste wijze worden gecontroleerd en ingepakt. De Nederlanders zijn niet alleen leergierig, ze pakken het ook snel op, oordeelt kapitein Paolo Cacioli. “Het is de tweede keer dat ze een G-12 parachute zien en nu al vouwen ze die zelfstandig.”
Praktische vragen
Pas als de parachute aan de gereedstaande lading is gekoppeld, zit het werk van riggers erop. Hun verantwoordelijkheid houdt op bij de achterklep van het vliegtuig. Hier nemen de loadmasters het materieel over. Hoewel het altijd een samenspel is, benadrukt Hoek. “Daarom volgen we de praktijkweek ook samen met bemanningen van 336 Squadron. In theorie zouden we via parachutes klasse 1 t/m 5 kunnen aanvoeren. Om deze taak als 11 Bevo goed uit te kunnen voeren, hebben we nog wel een aantal middelen nodig. Daarnaast heb ik nog een aantal praktische vragen. Hoe vervoeren we gevaarlijke stoffen bijvoorbeeld? En wat mag wél, of juist niet samen worden verpakt? Daar gaat deze opleiding niet over. De Italianen zijn goed en ervaren, maar de luchtvaartwetgeving kent nou eenmaal beperkingen.”
Heetst van de strijd
Op de strip gaat de uitleg in een echte kist verder, hoewel het daadwerkelijk droppen pas in de tweede week plaatsvindt. Voor de certificering moet de Nederlandse crew laten zien dat ze het droppen van vracht in diverse configuraties beheerst. Alles draait volgens loadmaster Mazzarelli om het samenspel: “Zonder riggers of militairen op de grond kunnen wij niks. De wind is altijd een bepalende factor voor het succes van de airdrop. Net als een goede verkenning van de dropzone.” Mazzarelli, met 5000 vlieguren achter zijn naam, weet waarover hij praat. In het heetst van de strijd bracht hij de troepen water en brandstof. En boven Afrika zag hij hartverscheurende taferelen. “Jij komt spullen brengen waar het gevecht of burgers van afhankelijk zijn. Dat geeft mij ontzettend veel voldoening.”
Toekomst
De opleiding in Pisa past binnen de verregaande integratie van vliegende en luchtmobiele eenheden van 11 Air Manoeuvre Brigade. Wanneer Nederland zelfstandig dergelijke airdrops uit kan voeren, is het onder meer afhankelijk van het beschikbare materieel. Maar met de certificering van de Italianen op zak, is alvast een belangrijke horde genomen.
