Hoe handel je als marechaussee in het heetst van de strijd? In deze rubriek vertellen collega’s over een bijzonder moment tijdens de dienst. Een moment waarbij het er echt op aankomt.
Op 29 december 2020 raakt op de N44 in de buurt van Wassenaar bij een eenzijdig verkeersongeval een voertuig te water. Beide inzittenden komen om het leven. Amper een uur later stuiten wachtmeesters Joey en Bart, groepscommandanten bij de brigade Objectbeveiliging, op de nabijgelegen N14 ook op een voertuig dat bij een eenzijdig ongeluk in een sloot terecht is gekomen. Ze zijn als eerst hulpdienst ter plaatse en willen koste wat het kost voorkomen dat eenzelfde drama zich nogmaals voltrekt.
Hoe kwamen jullie met het incident in aanraking?
“We hadden de betreffende dag een late dienst. Het was ontzettend slecht weer, barre omstandigheden. Het was glad en het regende flink. We voerden die dag dynamisch toezicht uit en waren bezig aan onze eerste surveillanceronde in de gebieden rond de koninklijke objecten. We besloten langs het ongeval op de N44 te rijden, om te kijken wat de stand van zaken was met de verkeerscirculatie. Als het verkeer daar vast staat, kan dat namelijk gevolgen hebben voor ons werk. We waren net weer op weg richting Den Haag, Huis Ten Bosch om precies te zijn, toen we voor een rood verkeerslicht moesten stoppen. Toen zagen we een man, druk gebarend langs de kant van de weg, die onze aandacht probeerde te trekken. We zetten de auto in zijn achteruit en reden de richting in die hij ons aanwees. Er stond een hele rij auto’s stil op de weg. We dachten in eerste instantie dat er sprake was van een flinke kettingbotsing, maar toen zagen we aan de zijkant van de weg in een sloot de bodemplaat van een auto boven het water uitsteken.”
Wat hebben jullie toen gedaan?
“Dan is het handelen. En dat gaat grotendeels op gevoel. Je krijgt een enorme adrenalineboost en gaat voorwaarts. We verdeelden de rollen." Joey: “Ik bestuurde die dag de auto en parkeerde in de buurt van het incident. Nog voordat ik stil stond was Bart al uit het voertuig gesprongen.” Bart: “Joey nam de melding voor zijn rekening en sloot daarna meteen aan. Ik baande me een weg langs de omstanders en sprong het water in.” Bart en Joey: “De sloot leek op het oog niet diep, maar toen ik in het water stond, zakte ik tot aan mijn scheenbeen weg in de modder. Ook het voertuig zonk langzaam steeds dieper. De auto lag ondersteboven, de achterruit was er door de impact helemaal uit. De vrouwelijk bestuurder had telefonisch contact met de meldkamer van de politie. Ze was erg in paniek, schreeuwde om hulp. Ze kon het voertuig niet zelfstandig verlaten, omdat ze bekneld zat tussen interieurdelen van de auto en een enorme hoeveelheid bagage. De wagen was volgeladen met tassen en zelfs een spiegel die zeker een meter lang was.”
Hoe hebben jullie de vrouw uiteindelijk bevrijd?
“De vrouw zat tot haar middel in het water toen we aankwamen, maar een minuut later was dat al gestegen tot aan haar kin. Ze moest er zo snel mogelijk uit, ze kon geen kant op. Eerst hebben we zo snel mogelijk de bagage via de achterruit uit het voertuig gehaald. De grootste uitdaging vormde de achterbank in combinatie met het ingedeukte dak. We hebben de hoofdsteunen verwijderd en daarna de achterbank met geweld uit zijn voegen getrokken. Met gestrekte armen konden we de vrouw vastgrijpen. Ze glipte 1 keer weg, maar uiteindelijk lukte het om haar via de achterruit uit het voertuig te trekken. Op het droge namen we haar telefoon over en vertelden de meldkamer dat de vrouw uit het voertuig was bevrijd en er geen verdere slachtoffers waren. De vrouw was helemaal doorweekt. Ze stond te trillen, haar ogen waren gelig en haar lippen blauw. Nadat ze haar natte kleding had uitgedaan, hebben we haar een deken van aluminiumfolie omgedaan, zodat ze niet onderkoeld raakte. Van een omstander kreeg ze een droge broek. Daarna is ze meegegaan met de ambulance.“
Wat hebben jullie daarna gedaan?
“Op het moment dat de vrouw met de ambulance vertrok, zat ons werk erop. De brandweer heeft daarna het voertuig uit het water gehaald. Wij hebben onze schoenen geleegd en schoongemaakt en onze natte sokken uitgetrokken. Daarna zijn we naar de Koningin Beatrixkazerne vertrokken. Wij hadden het ook al flink koud, moet je nagaan hoe koud die vrouw het moet hebben gehad. Op de brigade hebben we eerst een warme douche genomen. Vervolgens maakten we een proces-verbaal van bevindingen op over het incident en zetten we de mutatie in de operationele systemen. Ondertussen kregen we van collega's complimenten over ons optreden. Na ongeveer anderhalf uur zijn we weer op pad gegaan. Die avond hebben we vlak voor het einde van de dienst nog een persoon bekeurd. Het werk gaat wat dat betreft gewoon door. Thuis komt het incident natuurlijk ter sprake. Je vertelt wat je is overkomen en hoe je hebt gehandeld. Toevallig werken onze partners ook bij de Marechaussee. Dat praat toch makkelijker en je wordt sneller begrepen."
Hoe kijken jullie terug op de gebeurtenis?
"We werken allebei al best een tijd voor de baas, maar zoiets heftigs hadden we nog niet eerder meegemaakt. We zijn allebei best nuchter, maar dit blijft je wel bij. We hebben gewoon ons ding gedaan: hulp geboden aan iemand die het behoeft. Dat je dan uiteindelijk een machteloze vrouw kunt redden van de verdrinkingsdood is natuurlijk erg mooi. Daar werk je voor. Als je terugkijkt, realiseer je wel dat wij echt per toeval op het ongeval stuitten. Vindt het eerste ongeluk op de N44 niet plaats, dan rijden wij daar niet in de buurt. Gaat het verkeerslicht eerder op groen, hadden wij die man langs de weg niet gezien. In het rapport van de politie stond ook dat als wij niet als eerste ter plaatste waren geweest, de vrouw het ongeval niet had overleefd. Ook de onderlinge samenwerking zal bijblijven. We hadden nog niet heel veel samengewerkt, maar we hebben de casus toch samen tot een goed einde weten te brengen. We konden tijdens ons handelen blindelings op elkaar vertrouwen, echt van elkaar op aan. Een samenwerking die zeker voor herhaling vatbaar is."
Ben of ken jij een collega die iets bijzonders heeft meegemaakt tijdens de dienst? Een moment waarbij ‘het erop aankwam’? Laat het ons weten via kmarmagazine@mindef.nl.
