‘Ik durfde me eerst niet aan te melden’

Oud-marinekorporaal Fenna kijkt uit naar Invictus Games

Na 2 jaar uitstel door corona is het Haagse Zuiderpark van 16 tot en met 22 april de arena voor de vijfde editie van de Invictus Games. Dat is een mondiaal sportevenement voor militairen die in hun werk fysiek en/of mentaal gewond geraakt zijn. De 500 deelnemers uit 20 verschillende landen bedrijven 10 takken van sport. Nederland vaardigt circa 30 militairen af, onder wie voormalig korporaal LDGD Fenna Geugjes. Een kennismaking. 

Fenna, op dat moment werkzaam in een burgerziekenhuis, raakt op een carrièrebeurs tijdens een gesprek met een militair-verpleegkundige geïnteresseerd in Defensie. Na de sfeer te hebben geproefd op ‘meeloopdagen’ bij de marine, gaat ze ervoor. “De afwisseling van op land en op zee werken en het grote scala aan militaire taken was wel iets voor mij. Net als er ‘zijn’ voor je land”, vertelt de Hoofddorpse die in 2012 bij de KM komt. “Ik kwam in een gareel terecht waarin me veel werd opgelegd en waarin ik weinig zelf kon bepalen. Toch had ik het naar mijn zin. Het heeft me allemaal gevormd tot de persoon die ik nu ben.”

Verkeerde kant op

In de loop der jaren wordt Fenna geplaatst in Den Helder, Doorn, Aruba en op de hydrografische vaartuigen Zr.Ms. Luymes en Snellius. Eind 2015 gaat het heel erg mis; eigenlijk een understatement. Om de door haar begeerde parawing te halen, moet ze een serie sprongen maken. Bij nummer 2 landt zij veel te hard en verbrijzelt zij haar (linker)enkel. “Mijn been lag helemaal de verkeerde kant op. Ik voelde direct dat het mis was.”
Operaties volgen, maar het baat allemaal weinig. Springen, rennen, lang lopen: de korporaal kan het niet meer en is niet meer operationeel inzetbaar. Voor een kantoorbaan op de wal voelt ze niets; reden om de marine vaarwel te zeggen.

Nieuwe episode

Na een sollicitatie kan Fenna aan de slag in het ziekenhuis in Amsterdam waar ze voor haar marinetijd ook werkte. Medisch gezien blijft het echter tegenzitten, waardoor ze in een heftige depressie terechtkomt. “Het was de zwaarste periode in mijn leven. Ik vroeg me constant af: ‘Wat gaat er nóu weer gebeuren’? Ik raakte een stuk van mijn identiteit kwijt. Intussen heb ik mijn weg binnen mijn fysieke beperkingen wel weer gevonden, al blijft mijn gehoorverlies (geleidelijk ontstaan sinds de onfortuinlijke parachutesprong, red.) soms een uitdaging. Ik voel me nu vooral beretrots, want mijn vrouw Bertine is eind februari bevallen van dochter Liva. Een nieuwe episode in mijn leven is begonnen.”

Plezier terug

Gedegen voorbereid, door trainingen bij onder meer het Militair Revalidatie Centrum Aardenburg in Doorn, staat Fenna te trappelen om als rolstoelbasketbalster van het Oranjeteam en zwemster (50 meter school- en vrije slag) mee te doen aan de Invictus Games. “Uit schaamte voor mijn psychische problemen durfde ik mij eerst niet aan te melden. Ik wilde niet dat mensen erachter zouden komen dat ik ze had; was bang voor stigmatisering en vooroordelen. Het voelde allemaal als falen, terwijl ik nu weet dat dit niet zo is. Door naar de ervaringen van andere gehandicapte sporters te luisteren en na te gaan wat ik wél kan, heb ik alles overwonnen. Vooral mijn favoriete sport basketbal heeft het plezier in mijn leven teruggegeven. Of ik nog aan de marine denk? Ja, want die heb ik met pijn in het hart verlaten. En met pijn aan mijn enkel.”