Militair zelfvertrouwen

Een krachtig signaal aan elke mogelijke tegenstander: we staan voor dialoog en vreedzame oplossingen, maar er valt niet met ons te sollen. Dat was de gigantische oefening Trident Juncture. Sinds het einde van de Koude Oorlog had de NAVO nog niet zo groot uitgepakt. En als wij als NAVO de handen ineen slaan, dan kunnen we echt wat op de mat leggen. Dat bleek wel in Noorwegen. De locatie kwam natuurlijk ook niet uit de lucht vallen. Het land grenst aan de Russische Federatie en maakt zich daadwerkelijk zorgen; het voelt dreiging vanuit het oosten.

Wat ik sterk bemerkte, tijdens mijn bezoek aan Trident Juncture, was de enorme boost die de oefening gaf aan de saamhorigheid van de NAVO-partners. Politiek waren er de afgelopen jaren best wat issues. Vooral de Amerikaanse president Donald Trump stelde zich kritisch op ten opzichte van het bondgenootschap. Maar ik kan u verzekeren: op het niveau van de troepen is er geen enkele sprake van verwijdering. Hier is, net als altijd, sprake van grote eensgezindheid.

Welke indruk het militaire machtsvertoon van Trident Juncture (met 40.000 militairen) maakte op mogelijke opponenten? Dat blijft natuurlijk gissen. Tegelijkertijd moeten we ons ook realiseren dat Rusland onlangs de oefening Vostok hield, met 300.000 deelnemers. Hoe dan ook hebben wij als NAVO de hoop dat ons optreden de tegenpartij van (verdere) ondoordachte avonturen zal weerhouden.

De Russen lieten zich ook zien tijdens onze oefening, in de lucht en op zee. Dat doen we trouwens wederzijds bij elkaars grote oefeningen. Noem het maar: monitoren van elkaars bewegingen. Daar gaat geen dreiging vanuit. Het is een normaal, professioneel, militair proces, vooral gericht op het verzamelen van inlichtingen. Als militairen onderling zijn we ook professioneel genoeg om de boel niet te laten escaleren.

Natuurlijk is er ook op onze eenheden gelet. De oplettende kijkers konden zien dat wij er weer wat beter voor staan. Trident Juncture bood ons als Koninklijke Marine namelijk een fantastisch platform om in multinationaal verband, binnen een zeer uitdagende omgeving én het hoogste geweldsspectrum te oefenen. Onze operationele gereedheid is hierdoor serieus toegenomen. We zijn er nog niet, maar het gaat de goede kant op. Vice-admiraal James Foggo, de hoogste baas van alle Amerikaanse maritieme eenheden in Europa, viel dat ook op in Noorwegen. ‘Nederland staat er goed voor’, was zijn kernachtige conclusie.

We zijn ook echt goed bezig. Kijk naar Zr. Ms. De Ruyter, bezig met een deployment van 6 maanden. Vooral op de Middellandse Zee, met deelname aan Trident Juncture tussendoor. Respect! De manier waarop Zr. Ms. Johan de Witt en de Karel Doorman hun amfibische vermogen in alle hevigheid toonden, was ook fantastisch. De mariniers die zij aan land zetten, kregen te maken met ruig terrein en vaak bittere kou. En dan toch je klus klaren. Bikkels zijn het!

Het bruggetje naar de bergtraining van het Korps Mariniers is snel gemaakt. Deze bezocht ik vorige week, samen met koning Willem-Alexander. We waren onder de indruk van het doorzettingsvermogen en de professionaliteit van de mannen. Ook hier zeer uitdagende omstandigheden. Ik mag zeggen dat de majesteit zich zelf ook bijzonder sportief opstelde. Niet alleen letterlijk, door met de mannen in de natuur te eten en te slapen. Ook figuurlijk, door de manier waarop hij zijn belangstelling en grote waardering liet blijken.

We hebben ons als Koninklijke Marine de afgelopen periode van onze beste kant laten zien. Er is ontzettend veel werk verricht en dat is niet onopgemerkt gebleven. Onze mannen en vrouwen doen hun werk met grote toewijding. Als je dan te horen krijgt – en niet van de minsten – dat je goed bezig bent, dan neemt het militaire zelfvertrouwen natuurlijk nog verder toe.

Vice-admiraal Rob Kramer

Commandant Zeestrijdkrachten