MARSOF toont waarde in Bagdad

‘Begeleiding instructeurs grootste uitdaging’

Wat hij meekrijgt van de strijd tegen ISIS? “We zitten midden in Irak op een veilige basis”, begint korporaal van de mariniers Ben. “Elke week krijgen we een intell-update, dus we weten echt wel wat er om ons heen gebeurt. Maar op het kamp is het rustig en krijg je van onrust en gevechten weinig mee. Het mooiste van deze missie vind ik, dat het nut en belang zo helder is en we de leerlingen steeds stappen zien maken. Knap, want de tijd is beperkt. Waar wij in Nederland wel een jaar voor uittrekken, krijgen onze cursisten in slechts 8 weken training. Wat vooral lastig is, is ‘Small Unit Tactics’. Dat erin slijpen, vergt veel oefening.”

“Ik merk dat hiërarchie hier een veel belangrijkere rol speelt dan bij ons. En daarnaast komen de Iraakse cursisten uit een totaal verschillende cultuur. Hun achtergrond is niet te vergelijken met de Nederlandse. Sommige jongens hebben rijke ouders en worden daardoor eerder officier. In Nederland gaat die vlieger niet op.”

“Ik had verwacht dat we zelf heel veel les zouden geven. Maar waar de Nederlandse instructeurs dat vorig jaar nog wel deden, zie je dat we nu meer als supervisor optreden en de Irakezen zélf de instructie doen. De grootste uitdaging ligt voor mij dus in het begeleiden van die instructeurs.”

“Of ik weet waar mijn cursisten straks worden ingezet? Na deze cursus gaan deze opgeleide commando’s eerst nog een vervolgopleiding doen, tot ‘medic’ of ‘sniper’ bijvoorbeeld. Waar ze daarna naartoe gaan, hangt af van de locaties op het strijdtoneel. Dat kan bijvoorbeeld Fallujah zijn, maar ook Mosul.”

“Zelf oefent Task Force 631 natuurlijk ook. Op vrijdag hebben alle cursisten vrij. Die dag benutten wij om onze ‘skills & drills’ bij te houden. Sowieso is het goed als we als Nederlanders onderling trainen, want dan optimaliseren we MARSOF- en KCT-capaciteiten. Gisteravond hebben we toevallig nog een oefening met Belgen en Amerikanen gedaan. Daar is weer een hoop verschillende tactieken voorbij gekomen.”

‘Basisopleiding kent overeenkomsten, cultuur is anders’

“In mijn jonge jaren draaide ik uitzendingen in Eritrea en Ethiopië”, vertelt sergeant van de mariniers Mark. “Later opereerde ik in Irak, Somalië en Afghanistan. Deze missie is voor mij persoonlijk minder uitdagend in vergelijking met mijn eerdere uitzendingen. Dat maakt het echter niet minder belangrijk. Het doel erachter heb ik helder voor ogen. Ik heb in Bagdad ook persoonlijke doelen gesteld. Ik wil beter worden in het antiterreur-werk. We hebben al getraind met het afdalen per ‘fast rope’ uit helikopters en het ruimen van explosieven. Daarnaast wil ik met schieten op een hoger niveau komen.”

“Mijn cursisten probeer ik zo goed mogelijk af te leveren. Qua militaire zaken doen Irakezen weinig dingen totaal anders dan wij. De basisopleiding kent echt veel overeenkomsten. Wél is de cultuur anders. Als hier 1 van de 9 kinderen uit een gezin sterft, is het ‘InshAllah’ (‘Allahs wil’, red.). Ik ben dat niet gewend. Toch vind ik ze anderzijds juist verwesterd; zo heeft iedereen hier een smartphone.”

“In de trainingen ligt de meeste nadruk op ‘Small Unit Tactics’, het opereren in het veld richting bebouwing. De tactieken van ‘Close Quarter Battle’ - door straten lopen en huizen binnendringen - willen ze ook heel graag leren.”

“Het gecombineerd optreden met het KCT is geen gesneden koek, maar ik heb al wel vaker zaken gedaan met commando’s, zoals in Afghanistan. Hier in Bagdad draaien we allemaal dezelfde cursussen. Iedere militair is opgegroeid met een specifiek soort humor binnen je eenheid, maar als je langer bij elkaar zit, groei je naar elkaar toe. Qua planning en voorbereiding zie je ook verschillen, maar je stemt de tactieken gewoon op elkaar af, zodat alles lekker loopt.”