Tekst Arjen de Boer
Foto SMJR Maartje Roos | video: SMJR Arnoud Schoor

Beter inzicht in gereedheid mariniers met Marine Readiness Checks

Een eenheid mariniers klaarstomen voor het echte werk is een flinke klus. Tijdens de oefening Joint Warrior in Schotland lag de staf van 2 Marine Combat Group onder een vergrootglas.

Hoog boven Silver Hill cirkelen 2 Apache gevechtshelikopters en in de verte hakken rotorbladen van Chinooks de kille ochtendlucht aan flarden. De ene keer landen de transporthelikopters hier, de andere keer daar. Het doel is de vijand in het ongewisse te houden over de precieze locatie waar de Nederlandse mariniers van het 23e Raiding Squadron uitstappen.

Eén van de verdedigers tuurt door een nachtkijker. Het wordt langzaam licht, maar zonder technologische hulp is er weinig te zien. “Soms kun je, als je goed luistert, ze horen aankomen”, zegt hij over de mariniers. “Maar door al die heli’s is dat niet te doen.”

Beoordeling

Het aanvalsplan is op hoofdlijnen uitgedacht door de staf van 2 Marine Combat Group (MCG) in het tentenhoofdkwartier op West Freugh Airfield in Schotland. Tijdens deze editie van de internationale oefening Joint Warrior is de druk extra hoog. Want experts evalueren of de staf klaar is voor inzet in de NATO Response Force in april 2016.

Het hoofdkwartier van de Nederlandse mariniers was gevestigd op West Freugh Airfield in Zuidwest-Schotland.
KOLMARNS Freek Swart, commandant Marine Training Command (MTC).

Check check, dubbel check

Aan het hoofd van die deskundigen staat kolonel der mariniers Freek Swart, commandant van het Marine Training Command (MTC). De evaluatie, vertelt hij, gaat aan de hand van de zogeheten Marine Readiness Checks (MARC). Dit is een relatief nieuwe, gestandaardiseerde controle vergelijkbaar met de Safety And Readiness Check (SARC) bij de vloot. “Zo kunnen we nauwkeurig vaststellen of een eenheid voldoet aan alle eisen voor uitzending”, zegt Swart. Een opwerktraject voor 1 van de 6 Raiding Squadrons duurt een jaar, waarna een Marine Combat Group 2 jaar inzetbaar is. Daarna begint de cirkel van oefenen en evalueren opnieuw. Voor de staf geldt een omloop van 1 jaar opwerken en 1 jaar operationeel. 

De 'stepping stones' van de Marine Readiness Checks (MARC):

1.   De eenheid wordt samengesteld uit mariniers, die uit de basisopleiding komen, aangevuld met ervaren kaderleden. Ze krijgen diverse opleidingen, waaronder de marksmanopleiding en rijopleiding voor Landrovers.

2.   De verschillende squadrons zitten om de tafel en doorlopen alle afspraken en processen die voor hun van toepassing zijn.

3.   Het squadron krijgt meerdere grote oefeningen voor de kiezen, zoals de bergtraining in Schotland en/of de wintertraining in Noorwegen. Ze doorlopen verschillende (gevechts)scenario’s. Bij de staf worden procedures geoefend op papier.

4.   De raiding squadrons worden opgeleid tot MARSOC, mariniers die special operations capable zijn. Het worden geen special forces, maar de squadrons kunnen wel SOF-taken uitvoeren. De staf moet in deze stap kunnen werken binnen de UK/NL-setting in een Brigadeverband.

5.   Opereren met een willekeurige internationale taakgroep staat centraal. Het gaat met name om de samenwerking met de Britten in de UK/NL Amphibious Force. De staf moet in deze stap kunnen werken binnen een Amphibious Task Group in bijvoorbeeld de NATO Response Force. 

Mariniers maakten gebruik van Britse Chinook en Sea King helikopters om zich te verplaatsen.

Vruchtbaar

De Raiding Squadrons zijn afgelopen april gecertificeerd. “Die jongens zijn tot op het bot gemotiveerd. De MARC heeft echt zijn vruchten afgeworpen, ze zijn beter voorbereid dan vroeger”, concludeert Swart. Dus is het nu de beurt aan hun ‘bazen’. De staf moet tijdens Joint Warrior opdrachten van de Britse brigadestaf vertalen naar een werkbaar plan en kleinere opdrachten voor de eenheden, van personeel tot en met logistiek.

Dichtgetimmerd plan

“Ze maken een grof plan en bekijken de haarbaarheid”, vertelt de commandant MTC. De staf verplaatst eenheden op een kaart, waarna anderen aangeven welke actie zij als tegenstander zouden ondernemen. Uiteindelijk komt er een dichtgetimmerd plan wat de MCG-commandant voorlegt aan de brigade.

Voor de laatste acties tijdens Joint Warrior kregen mariniers een levensgrote ‘kaart’ voorgeschoteld aan boord van het Britse landing platform dock en helicopter carrier HMS Ocean.

Snel schakelen

De officieren staan continu over kaarten van het oorlogsgebied in Zuidwest-Schotland gebogen. De ene briefing na de andere volgt. “We moeten hier snel schakelen van offensief naar het tegenovergestelde”, vertelt majoor der mariniers Bert Odding van 2 MCG. ’s Nachts worden verzetshaarden van terroristen opgeruimd. “Maar overdag is het baret op en patrouille lopen om de bevolking gerust te stellen. Het gaat dan om smile and wave, juist niet dreigend overkomen. Die omschakeling vergt veel van staf en mariniers.”  

Als de staf geen goede tijdsindeling maakt, loopt de voorbereiding spaak. Swart: “Sommige operaties vragen om specifieke voorbereidingen zoals speciale munitie. Er moet wel tijd zijn om dit te regelen.” Dit is vooral bij de planning van amfibische landingen belangrijk, vult Odding aan.

Druk opvoeren

De mariniers willen gaan-gaan-gaan. Maar het eerste deel van Joint Warrior is relatief rustig, de meeste hectiek vindt plaats in de hogere echelons. De staf slaapt maximaal 5 uur per nacht, vaak korter. De verovering van Silver Hill is een eerste stap richting de eindoefening. Een Apache scheert over voor een laatste controle. Terwijl de commandopost dichterbij het strijdtoneel wordt verhuist, zijn alle ogen al gericht op het volgende doelwit: Edingham Castle Estate, het laatste bolwerk van de terroristen.

x
De aanval op Silver Hill was de voorlaatste actie op weg naar de eindoefening.

Uitdagend terrein

Het overwicht marinier versus vijand is 3 op 1. Maar de oude munitiefabriek telt meerdere gebouwen, met veel kamertjes om veilig te stellen. Bovendien liggen de panden tussen 3 meter hoge aarden wallen, wat het terrein zeer onoverzichtelijk maakt. Een nachtmerrie voor commandanten, een geschenk voor verdedigers, weet Swart. “De staf moet de actie plannen èn het gevecht op afstand leiden. Maar het is moeilijk om van dit terrein een goed beeld te krijgen.”

x
Edingham Castle Estate was het doelwit van de eindoefening. Mariniers moesten een groep vijanden van zo’n 30 personen overmeesteren in het uitdagende terrein.

Creatief

De staf van 2 MCG heeft het flink voor de kiezen gekregen, maar na 2 weken buffelen is de commandant MTC tevreden over de resultaten. Ze zijn klaar voor de amfibische tak van de NRF in 2016, concludeert hij. “De stafleden zijn creatief en zorgen dat hun eenheden de opdrachten kunnen uitvoeren. Ze weten waar ze mee bezig zijn. ”

Op hoog niveau internationaal samenwerken

Joint Warrior is een jaarlijkse oefening in Schotland. Aan deze editie deden 16 landen mee. De strijdmacht bestond uit 50 schepen, 70 vliegtuigen en 14.000 manschappen. Nederland leverde ongeveer 500 mariniers, een fregat, mijnenjagers, een ocean going patrol vessel en een onderzeeboot. “Joint Warrior is de perfecte oefening om internationale samenwerking naar een hoger niveau te brengen”, vertelt Commandant Netherlands Maritime Force (COMNLMARFOR) commandeur Rob Kramer. De brede opzet maakte het mogelijk om diverse aspecten van het geweldspectrum te trainen, van maritime security operations tot het kanonschieten. Kramer: "Het was een uitdagende oefening. We hadden controle over onze eenheden en hebben ons er goed doorheen geslagen.”