11

Dit artikel hoort bij: Alle Hens 01

Het scheepsjournaal van…

Vrijwilliger in ebola crisis

Oud-marine-officier Ruurd van Rooijen maakte de ebola crisis van heel dichtbij mee. Midden op het West-Afrikaanse platteland in Yele, Sierra Leone, werkte de kapitein-ter-zee b.d. in een door de Nederlandse Lion Heart Foundation gebouwd medisch centrum. De Karel Doorman leverde onder andere goederen af aan dit hospitaal in Sierra Leone. Sinds begin 2009 is Van Rooijen als vrijwilliger en adviseur betrokken bij de organisatie. Hij hield een dagboek bij van zijn belevenissen.

x
Ruurd van Rooijen zet zich als vrijwilliger in voor de Nederlandse Lion Heart Foundation.

Van Rooijen begeleidt verschillende bouwprojecten in het ziekenhuis, inclusief de onderhandelingen met lokale aannemers. Daarnaast verricht hij allerhande klusjes: van het repareren van kapotte kranen tot het traceren van familie of het afleveren van stoffelijke overschotten van overleden patiënten van wie woon- of verblijfplaats onbekend zijn. 

Lees hieronder fragmenten uit het dagboek van Ruurd van Rooijen waarin hij schrijft over zijn werkzaamheden, zijn frustraties in het gevecht tegen ebola en het overlijden van collega’s .

Benieuwd naar het volledige dagboek? Stuur een mail naar ruurdvanrooijen@yahoo.com of kijk op de site www.lion-heart.nl   

Tijdens mijn afwezigheid kreeg ons ziekenhuis een mogelijk ebola geval te verwerken. Een ernstig zieke patiënt meldde zich bij de poli kliniek. Bij de intake werden symptomen vastgesteld die op ebola wezen.

Het zekere voor het onzekere genomen en de patiënt opgenomen in onze geïmproviseerde isolatie afdeling. Omdat hij in de polikliniek was geweest werd deze ontruimd en vervolgens alles waar de patiënt mee in aanraking kon zijn geweest ontsmet met chlorine. Uiteraard moest ook het behandelend personeel zich ontsmetten. De patiënt overleed kort na opname zonder dat de uitslag van het laboratorium bekend was, dus moest het lichaam als ebola worden aangemerkt. Een dag na de begrafenis werd duidelijk dat de patiënt niet met ebola besmet was geweest. Het leverde veel lessen op voor iedereen in het ziekenhuis.

De hele familie was wel op de hoogte, maar hadden het haar nog steeds niet verteld. De arme vrouw stortte volledig in, kreeg toevallen. Hartverscheurend.

Na geruime tijd en een uitgesproken moslimgebed zijn we vertrokken, een gebroken vrouw achterlatend. Van reguliere gezondheidszorg is eigenlijk geen sprake meer in Sierra Leone. Men is bang naar ziekenhuizen te komen of de weinige ziekenhuizen die nog open zijn, zijn te ver weg. Er gaan meer mensen dood aan goed behandelbare ziekten als malaria en tyfus of complicaties bij zwangerschap. En doordat men niet meer naar ziekenhuizen komt worden ook Ebola gevallen niet tijdig onderkend. 

Hoe staat het verder met de ebola in Sierra Leone? Voor zover ik het kan beoordelen is die zeker nog niet onder controle, maar zo langzamerhand begint de internationale hulp merkbaar op gang te komen.

De bewustwording onder de bevolking neemt toe en lijkt het er op dat een aantal maatregelen van de overheid effect krijgt. Overigens nog lang niet alle maatregelen. Om een idee te geven hoe snel deze ziekte om zich heen grijpt: in ons district, Tonkolili met zo’n 430.000 inwoners, waren er in Yele 30 bevestigde ebola gevallen. Nu, zes weken later is dat aantal opgelopen tot boven de 230. Dat getal zal ongetwijfeld nog verder oplopen omdat het heel moeilijk is de besmettingsketen te doorbreken.

Als eerste haven van haar missie deed De Doorman Freetown aan. Samen met onze accountant ben ik de volgende dag naar de haven van Freetown gegaan om uit te zoeken hoe we de spullen naar Yele konden krijgen.

Toen we aankwamen had de Doorman inmiddels alles bestemd voor Sierra Leone uitgeladen. De voor ons bestemde zending bestond uit 2 ambulances, 2 zogenoemde hospitainers (self contained sanitaire containers) en een container met allerlei spullen, zoals: beschermende kleding, ziekenhuis meubilair en 28 ziekenhuisbedden, matrassen en nachtkastjes voor bij de bedden. 

Alleen met een travel pas kom je langs de vele checkpoints. Nu valt de lock down in Yele allemaal wel mee maar Makeni waar ik afgelopen woensdag was (om onder andere ons “kerstdiner” op te halen) was totaal uitgestorven.

Onze Kerst in Yele. In het ziekenhuis twee overledenen: 1 ebola, 1 niet-ebola. Maar ook twee kerstkinderen die keizerlijk met een keizersnede gezond ter wereld zijn gebracht. Het werk gaat dus gewoon door. Inmiddels zijn  alle goederen die de Karel Doorman voor ons heeft afgeleverd in Yele aangekomen. Voorlopig kunnen we vooruit.