Tekst André Twigt
Foto sergeant Aaron Zwaal
Logistiek specialist in Baltimore
Ver buiten de landsgrenzen, bij een ander krijgsmachtdeel, een overheidsinstelling of in het bedrijfsleven: luchtmachters zetten zich overal in voor Defensie. In deze rubriek vertellen zij over hun bijzondere plaatsing.
Wie: sergeant-majoor Peter Groeneveld (40)
Functie: logistiek specialist bij het Traffic Bureau Baltimore
Standplaats: Baltimore, Verenigde Staten
Weer terug in Nederland zal sergeant-majoor Peter Groeneveld nog vaak terugdenken aan de States. De weidsheid hier, de vriendelijke mensen, de vele mooie plekjes en het gevoel van vrijheid hebben hem en zijn gezin de afgelopen vier jaar gegrepen en niet meer losgelaten. “We wisten dat we hier tijdelijk zouden zijn en dat was meer dan de moeite waard. Voor ons ging een droom in vervulling.”
Import en export
Ontspannen waren de momenten waarop Peter met zijn Harley-Davidson V-Rod binnendoor naar zijn werk tufte. Door het overdadig groene landschap van de staat Maryland ging hij van zijn woonplaats Marriottsville naar Baltimore en weer terug. Het is in deze grote havenplaats waar het Traffic Bureau Baltimore is gevestigd. Deze zes man tellende club verzorgt alle import en export van Nederlandse defensiegoederen. Zoals reservedelen voor onder meer de F-16, Chinook en Apache. Maar ook hele vliegtuigen en helikopters moeten soms vanuit de States over de grote plas naar de oude wereld worden vervoerd. Evenals onderdelen van Amerikaanse raketsystemen voor de Koninklijke Marine. “Samen met mijn collega-sergeant-majoor van de landmacht zijn we zo paars als wat. De ene dag werken we voor de mariniers. De volgende voor het Korps Commandotroepen of ‘Luchtmobiel’.”
ITAR
Peters core business momenteel is het administratief begeleiden van personeel dat in de VS op oefening gaat. Er zit een training met een C-130 Hercules transportvliegtuig in de staat Colorado aan te komen, mariniers gaan oefenen in North Carolina en het Korps Commandotroepen komt deze week over voor een toegepaste training. “Voor de uitrusting die ze meenemen, vraagt Peter de noodzakelijke import- en exportlicenties aan. “Dat moet, want de Amerikaanse autoriteiten willen exact weten wat er allemaal in hun land binnenkomt.” Menigeen veronderstelt dat je als buitenlandse militaire organisatie zomaar alles mee mag nemen, omdat Nederland en Amerika bevriende landen zijn. Zeker met goederen die onder het strenge ITAR-regime (International Traffic in Arms Regulations) vallen, is dat niet het geval. Vooral om de nationale veiligheid te waarborgen, zijn ze in de VS heel streng op wat er allemaal aan technologie het land inkomt en uitgaat.
Anoniem
Het contact met de Amerikanen is volgens Peter zeer goed. Niet dat Peter ze dagelijks aan de lijn of over de vloer heeft, want het systeem van het Department of State waarin de aanvragen voor licenties worden gedaan, is anoniem. “Ingediende verzoeken voor een licentie worden over het algemeen altijd goedgekeurd. Hebben ze vragen, dan beantwoorden we die, waarna een aanvraag meestal alsnog wordt goedgekeurd. Met dit werk hebben we veel ervaring.”
Peter benadrukt dat het aanvragen van een licentie vrij lang duurt en dus is het zaak verzoeken ruim van tevoren in te dienen. “Het komt voor dat we eenheden die op korte termijn hier worden uitgenodigd soms ‘nee’ moeten verkopen. Ondanks dat ons er veel aan gelegen is alles zo snel mogelijk door de douane te krijgen.” Peter vertelt dat het administratief begeleiden van eenheden altijd in overleg gebeurt met het Projectbureau DVVO in Soesterberg. “Zij nemen de opdracht aan.”
Bedankje
Een bedankje wil Peter graag uitspreken aan zijn vader. Tijdens de vier jaar in de States hield hij het huis van het gezin in Franeker bij. Zo verzorgde hij de tuin, haalde de brievenbus leeg en deed klein-onderhoud. “Dankzij hem komen we straks weer in een gespreid bedje”, aldus Peter.
Peter vertelt dat zijn werkzame leven in de States veel lijkt op dat in Nederland. Het besef dat je in een ander land bent, begint zodra hij de deur van het kantoorpand nabij de haven van Baltimore dicht doet en hij over de back roads weer terugrijdt naar Marriottsville. Hier woont Peter op een heuvel naast Patapsco Valley State Park. Dit schitterende, uitgestrekte natuurgebied in zijn ‘achtertuin’ is wat het verblijf hier zo fijn maakt. “Je kunt er wandelen en mountainbiken.” Peter is in Nederland woonachtig in het vlakke Friesland, waar je onbelemmerd naar de horizon kunt turen. In Amerika loopt Peter vanaf zijn voordeur zo het bos in. “Ik mis Franeker niet”, aldus de specialist, die naar zijn zeggen in de States zijn eigen American Dream heeft geleefd. “Eind van het jaar gaan we naar huis. Jammer, maar we weten dat dit moment er een keer zit aan te komen…”
Dressuurrijden
Wie ook met weemoed zal terugdenken aan de tijd over de grote plas is Peters echtgenote. Zodra zij de kinderen naar school heeft gebracht, is Mirjam vaak in de manege te vinden, waar ze het dressuurrijden heeft opgepakt. “We hebben het geluk dat Maryland een van de weinige staten is waar dressuur wordt gereden.” Niet verwonderlijk dat Mirjam er moeite mee heeft terug naar Nederland te moeten. “Ze vraagt weleens of we niet langer kunnen blijven. Helaas... Ik had niet gedacht dat het ons zo goed zou bevallen. Met deze plaatsing zijn we echt met onze neus in de boter gevallen.”
