Dit artikel hoort bij: de Vliegende Hollander 05 | 2016
Laatste maand voor Air Task Force Middle East
Majoor Patrick, Hoofd Operatiën en luitenant Jeremy, hoofd Logistiek, maken allebei deel uit van de zevende en voorlopig laatste rotatie Air Task Force Middle East. Patrick geeft als S3 Air leiding aan de F-16-vliegers, Jeremy stapt als S4 Ground en plaatsvervangend commandant Redeployment na afloop van de missie als laatste in het vliegtuig richting Nederland. Beiden vertellen hun verhaal.
´Krenten in de pap voor een logistiekeling´
“Mijn werkpakket als Hoofd Logistiek is heel breed. Als S4Ground heb je het complete overzicht op het gebied van materieel en logistiek. Dat varieert van transportmiddelen tot aan munitie en brandstof, grondgebonden uitrusting, vracht, maar ook het eten. Dat ik het totaal plaatje heb, is ook een van de redenen dat ik straks als de missie ten einde is, de rol van plaatsvervangend commandant Redeployment vervul. Ik ben ter plaatse, een vooruitgeschoven post. Ik kan de commandant van de redeployment eenheid die nu nog in Nederland is, al van informatie voorzien en zaken voor hem voorbereiden.
Ik draag tijdens deze voorlopig laatste ATF ME-rotatie dus eigenlijk 2 petten, ondersteuning bij de missievoorbereiding en de redeployment. Uiteraard hebben nu de missies de hoogste prioriteit, maar we zijn ook al bezig de redeployment voor te bereiden. We maken een scheiding tussen wat mee naar Nederland gaat en welke spullen tijdelijk worden overgedragen aan de Belgen. Dit maken we inzichtelijk door de artikelen die achter blijven te labelen met stickers. Daarnaast hanteren we het zogenoemde ‘aggresive housekeeping’. Dit houdt in dat we in overleg met de andere S-hoofden bekijken we wat er niet meer nodig is en dus nu al terug naar Nederland kan worden gestuurd.
Zodra de laatste F-16 missies zijn volbracht, kan het inpakken echt beginnen. Het materieel zal over het water en door de lucht naar Nederland worden teruggebracht. Aan het redeployment-detachement de taak om dit traject beheerst en beheert te laten verlopen. Tellen, sorteren, verpakken, labelen en containers verzendklaar maken. Voor mij als ‘logistiekeling’ zijn dit natuurlijk de krenten in de pap. Wanneer ik tevreden ben? Als alles uiteindelijk logisch en smooth verloopt. Gelukkig krijg ik nu al veel medewerking vanuit het detachement. Collega´s denken mee daar ben ik erg blij mee. Een redeployment doe je natuurlijk niet alleen.”
´Grote prestaties en foutloze missies´
“Ik ben trots op de prestaties die we als ATF ME leveren. We beschikken over 6 F-16, waarvan er 2 als reservetoestel fungeren. Het is een goed pakket, wel wat ouder. Het liefst zouden we over meer middelen beschikken en vaker trainen, maar de jongens doen het goed in dit heftige conflict. Het werk is bevredigend en maakt je trots. We worden als Nederlandse luchtmacht, ondanks onze geringe omvang, erg gewaardeerd om onze grote prestaties en foutloze missies. Het resultaat is merkbaar, ook vanuit de lucht. Je ziet de FLOT (Forward Line Own Troops, red.) van de Irakezen steeds verder opschuiven. ISIS lijdt veel pijn.
Het Combined Air Operations Centre in Qatar bereidt de missies voor. Zij hebben het overzicht en weten wat ieder coalitieland aan air power kan leveren. We vliegen 2 soorten missies, altijd met 2 F-16’s. Bij de zogenoemde Air Interdiction-missies weten we vooraf al welk doel we gaan uitschakelen. Je gaat doelgericht op pad. Eenmaal in de lucht ben je heel geconcentreerd. Elke fase van een missie heeft zijn eigen kenmerken. De checks bij de take off, het bijtanken, het joinen in de lucht met toestellen van andere landen. En niet onbelangrijk: altijd vooruit blijven denken en voorbereid zijn op eventuele wijzigingen in het plan.
De Close Air Support-missies zijn dynamischer, langer en fysiek en mentaal zwaarder dan de Air Interdiction-missies. Je vliegt 2 à 3 uur boven een aangewezen gebied om de Peshmerga en Irakezen te ondersteunen bij hun gevechten op de grond. Opmerkelijke waarnemingen geef je door. Je hebt contact met JTAC’ers op de grond. Voordat je een aanval mag uitvoeren, doorloop je eerst een aantal stappen. Is het doel legitiem, is er nevenschade te verwachten, welk wapen zet je in en valt het binnen de rules of engagement? Leidt dit tot een thumbs up, dan geef je directe ondersteuning aan de grondtroepen. Als je dan ziet dat het goed gaat, geeft dat voldoening.”
Het Nederlandse kamp, vanwege de witte kiezelstenen binnen de omheining omgedoopt tot Snow City.
Omdat de militairen wisselende diensten draaien is de eetzaal op het kamp altijd geopend.
Ieder detachement zaagt halverwege de missie een zogenoemde midterm-balk door. De balk van detachement 6 ontbreekt, omdat die is verkocht voor een goed doel.
Buiten werktijd is er de mogelijkheid om te ontspannen. De Nederlandse militairen speelden een volleybal-wedstrijd tegen hun collega’s.
De onderkomens van de Nederlandse militairen. Vanwege het klimaat allemaal voorzien van airco.
In een speciale sporttent kunnen de militairen hun fitheid op peil houden. Dagelijks staan er diverse trainingen op het programma onder leiding van een sportinstructeur.
Mocht er een collega in het missiegebied overlijden, dan zal hij met militaire eer naar Nederland worden overgebracht. De draagploeg oefent deze taak.
Militairen die behoefte hebben aan een moment voor zichzelf kunnen een van de bezinningsdiensten bezoeken van de geestelijk verzorgster.
De rec-tent, ofwel recreatietent. In deze tent kunnen de militairen buiten werktijd ontspannen, een praatje maken met elkaar of een spelletje doen.
Op Snow City zijn enkele fietsen beschikbaar. Handig voor een verplaatsing, maar ook voor een uitdagend ritje.
De temperatuur kan oplopen tot boven de 40 graden. Om aan het zonlicht te ontsnappen zijn er diverse overkapte zitjes gemaakt.
Als de zon achter de horizon is verdwenen en de temperatuur aangenaam, kunnen de militairen ook buiten sporten.
Tekst: Robert den Hartog
Foto’s: sergeant 1 Joyce Rutjes
