Volkel 3.0: bouwen aan toekomst

‘Als je op alle afdelingen winst boekt, word je als geheel effectiever’

Het omvangrijke project CLSK 3.0 wordt serieus opgepakt op Volkel. In 1,5 jaar tijd zijn tientallen grote en kleine projecten de revue gepasseerd om de vliegbasis toekomstbestendig te maken, vertelt veranderexpert Cocky Vlaar. Zij is van buitenaf aangenomen om met een frisse blik naar de werkzaamheden op de vliegbasis te kijken.

Wat kan anders? Hoe kan het effectiever? Werknemers op Volkel hebben de ruimte gekregen om daar met een kritische en open blik naar te kijken. Het verandertraject bestaat onder meer uit brainstormsessies om zaken te evalueren of met nieuwe ideeën aan te komen. Ook ontstaan initiatieven spontaan op de werkvloer, doordat mensen aangeven wat beter kan.

Soms biedt een praktische omstandigheid de ideale gelegenheid voor verandering. Als de vloer van een werkplaats moet worden gereinigd, grijpt men de gelegenheid aan om de indeling onder de loep te nemen. Staat de printer bijvoorbeeld wel op een handige plek? Is het magazijn niet te ver weg? Kunnen de dagelijkse loopafstanden niet korter? Dat soort zaken.  

Gluren bij de buren

Een ander praktisch voorbeeld van ‘Volkel 3.0’ zoals het lokale project te boek staat, komt van de afdeling gronduitrusting. Die werkte met ongeveer 40 verschillend ingedeelde gereedschapskisten. Dat aantal heeft de afdeling zelf na een grondige evaluatie teruggebracht naar zo’n 14 standaardkisten. Voordelen: het werk wordt overzichtelijker en mensen hoeven minder lang te zoeken naar spullen. Het lijkt misschien een kleine sprong voorwaarts, maar als je op alle afdelingen winst boekt, word je als geheel effectiever, verzekert de veranderexpert

Gronduitrusting deelt zijn positieve ervaring met andere afdelingen om hen ook te inspireren. Dergelijke ‘deelsessies’ met collega’s hebben de ludieke naam ‘Gluren bij de buren’ gekregen. “De meest gestelde vraag tijdens zo’n bijeenkomst is: ‘hoe begin je?’”, weet Vlaar. “Mijn advies luidt steevast: gewoon doen. Stel je doel vast, zet elke dag een stapje en laat niet los.”

Werkplezier

De stip aan de horizon van een toekomstbestendige vliegbasis is het jaar 2024. Dat is nog ver weg, maar veranderingen gaan in fases en het gewone werk gaat natuurlijk ook door. Over 8 jaar moet ook de uitfasering van de F-16 afgerond zijn, net als de invoering van de F-35. Bovendien gaan technische ontwikkelingen steeds sneller, in combinatie met grotere aanvoer van data.

Een belangrijk onderdeel van Volkel 3.0 is mensen samenbrengen en schotten tussen afdelingen wegnemen. Afdelingen die ver van elkaar verwijderd zaten, maar elkaar vaak nodig hebben, zijn bijvoorbeeld dichter naar elkaar toe verhuisd. Zo verloopt de communicatie sneller en soepeler. Ook zijn HPV’en (afdelingshoofden) bijeengebracht en bewustgemaakt van hun gedeelde opdracht: ‘Weten jullie wel dat jullie de mensen zijn die de vertaalslag van boven uit de organisatie naar beneden maken en andersom?’ 

Resultaatgericht

De voorbeelden zijn eindeloos. Planningsprocessen worden opnieuw bekeken, logistieke procedures bestudeerd en leiderschapsmethodes geëvalueerd. Krijgen werknemers van dezelfde bloedgroep allemaal dezelfde informatie en is dat de info die zij nodig hebben? Hoe verwerken commandanten nieuwe technologische ontwikkelingen in hun operaties? Hoe begeleid je veranderprocessen? Het wemelt van de themabijeenkomsten. De grote gemene deler is dat zowel het resultaat als het werkplezier toeneemt.

Er is dus nog veel te doen, maar de bereidheid om te praten over hoe zaken anders kunnen, is duidelijk aanwezig. “Al mag de resultaatgerichtheid soms wat groter”, evalueert Vlaar. “Er zijn gesprekken op en tussen alle niveaus, en mensen luisteren beter naar elkaar. Als we in deze lijn doorgaan en elkaar blijven betrekken bij veranderingen, gaan we onze doelen halen”, verwacht ze. Zelf stapt ze later dit jaar zelf over naar de Luchtmachttoren in Breda om daar mee te denken over het vergroten van de effectiviteit op de werkvloer, waarna een andere veranderexpert het stokje overneemt op Volkel.

Tekst: Henny de Boer