Tekst Evert Brouwer
Foto Marco Ferrageau

Tiende editie Nationale Veteranendag

De tienduizenden hoofden draaien zich even om en de blik gaat omhoog. Boven het defilé op de Nationale Veteranendag klinkt het herkenbare geronk van de B-25 Mitchell en de Spitfire van de Stichting Koninklijke Luchtmacht Historische vlucht, gevolgd door 5 F-16’s en vooraf gegaan door helikopters en PC-7’s. De luchtmacht is zowel op de grond als in lucht duidelijk vertegenwoordigd op Nederlandse veteranendag.

Het is een mooi weerzien in de grote tent op het Malieveld. Elk jaar weer ontmoeten bovendien steeds meer veteranen van de militaire luchtvaart elkaar tijdens veteranendag. Misschien omdat het de 10de keer is, het weer erg meewerkt en de waardering voor veteranen toeneemt: het is nog veel drukker dan andere jaren. Zo’n 90.000 (oud-)militairen en belangstellenden komen op het tot Nationaal Comité gepromoveerde evenement af.

x
Een van de detachementen van de luchtmacht in het defilé. Foto: Herman Zonderland

Golfcrisis

Neem adjudant buiten dienst Kees de Bruin. Hij en eerste luitenant Jon Teunissen hebben elkaar 25 jaar niet gezien. Ze werkten bij de 5de Groep Geleide Wapens, toen nog in Stolzenau, Duitsland. De Bruijn en Teunissen gingen in 1990 tijdens de Golfcrisis als eerste naar Diyarbakir (Turkije) met de Patriot- en Hawk-lanceerinrichtingen en de Stingers. “Pionieren”, noemt De Bruijn die periode. “Ik moest bij de commandant op het bureau komen, we wisten helemaal van niets. Een uur later was op het nieuws dat we naar Israël en Turkije zouden gaan om een mogelijke aanval met Irakese Scud-raketten te voorkomen. Een paar dagen later zijn we met 8 man naar Turkije gegaan. Op weg van Ankara naar Diyarbakir stond toen om de meter een soldaat. Wat dat betreft voelde je je wel veilig. Maar het was er wel heel vies en vervuild.”

x
Eerste luitenant b.d. Jon Teunissen en zijn dochter-veteraan kapitein b.d. Carola Teunissen. Foto: Herman Zonderland

Machteloos

De Golfoorlog betekende zeker niet de eerste uitzending voor de GGW’ers. Teunissen zat in 1962 18 maanden op Nieuw-Guinea. “Een bijzondere ervaring”, vindt hij nog steeds. Hij zette op een heuvel 100 een radarstation op en maakte het dramatische ongeluk van de Nederlandse Dakota X-11 op 28 juni van afstand mee. Het toestel verongelukte met 8 inzittenden in de jungle op weg van Merauke naar Biak. “We konden niets doen, voelden ons machteloos.” 

x
Oudegedienden (militairen) spreken elkaar bij een oudgediende (Alouete III). Foto: Herman Zonderland

Invoerrechten

Bij terugkeer in Nederland, vlak voor Kerst, kreeg Teunissen bepaald geen heldenontvangst. “Ik moest invoerrechten betalen over een fototoestel dat ik daar had gekocht. Daarna kreeg ik op de kazerne meteen 5 dagen wacht, zodat iedereen naar huis kon.”

Dat heeft het familieleven van Teunissen beïnvloed, maar niet negatief. Want ook zijn dochter Carola is inmiddels (Bosnië-)veteraan, maar dan bij de Koninklijke Landmacht. Zij heeft inmiddels wel gekozen voor een burgerbestaan vanwege de uitzendingen. Sergeant-majoor b.d. Jan Karreman heeft over uitzendingen nooit gepeinsd en zat al eerder in Turkije met 3GGW. “Ik zou nu zo weer naar Turkije zijn gegaan, daar bij de Syrische grens. Graag zelfs.”

x
Het luchtdefilé bestond dit jaar onder andere uit deze formatie van 5 F-16's. Foto Marco Ferrageau
x
De GGW-veteranen Leo Okhuijsen, Kees de Bruin, Jan Karreman en Jon Teunissen. Foto: Herman Zonderland
x
Ook minister van Defensie Jeanine Hennis-Plasschaert brengt met een witte anjer op deze Wall of honour een eerbetoon aan 'een' militair.