Arendsogen van de Defensie Materieel Organisatie

Nieuwe DMO- en JIVC-adjudant

Met de benoeming van adjudant van de mariniers Johan Nagel tot JIVC-adjudant en Henry Hendriks tot onderdeelsadjudant, heeft de Defensie Materieel Organisatie er 1 nieuw gezicht bij. Niet 2, want Henry is de voorganger van Johan bij het Joint IV Commando. Samen trekken ze op als ‘oren en ogen’ van respectievelijk vice-admiraal Arie Jan de Waard en JIVC-directeur Ron Kolkman.

Adjudant (Koninklijke Marechaussee) Hendriks is nog bezig met de ‘hand-over-take-over’, de overdracht van zijn vorige taken aan Nagel. 

Staat hij nu min of meer boven zijn opvolger?

 “Ja hoor, we spreken elkaar ook nog steeds aan met ‘u’”, grapt de DMO-adjudant. “Nee, zo gaan we natuurlijk helemaal niet met elkaar om, al is er formeel wel een lijn natuurlijk.” 

“Qua kennis staat Henry zeker boven me”, erkent de marinier. “Hij zorgt ervoor dat ik een goede introductie krijg bij het JIVC. Het is belangrijk om zoveel mogelijk van het bedrijf te weten; hoe de hazen lopen.”

Wat maakt een goede onderdeels- of stafadjudant? 

“Levenservaring”, is het eerste dat bij Henry bovenkomt. “Luisteren natuurlijk ook, maar dat is niet voldoende. Je moet er iets mee doen. De medewerkers van de DMO verwachten van ons dat er wordt gehandeld als er iets speelt in de organisatie. Dat kan natuurlijk niet altijd. Het is dan onze taak om er in ieder geval voor te zorgen dat deze mensen zich gehoord voelen.”

Het signaleren van knelpunten op gebied van motivatie, discipline, moreel en vakbekwaamheid is een primaire taak, vindt Johan. “Eerlijk, oprecht en rechtvaardig. ‘Leading by example’, dat zijn belangrijke eigenschappen. En vertrouwen is, denk ik, onze belangrijkste pijler.”

Genoeg handvatten

Beide militairen hebben een lange staat van dienst. Henry Hendriks (56) is sinds zijn 17e jaar 'bij de baas'. Hij heeft een verleden als instructeur bij zowel landmacht als marechaussee en er staan 2 uitzendingen op zijn naam. Johan Nagel (48) ging als jonge marinier direct naar Cambodja en diende daarna in vele missies. “In de diverse opleidingen bij het Korps heb ik genoeg handvatten meegekregen voor mijn huidige functie.”

De nieuwe JIVC-adjudant staat te trappelen om zijn kennisnetwerk uit te bouwen. Hij mag dan nieuw zijn binnen de Defensie Materieel Organisatie, onbekend is hij zeker niet. “In mijn vorige functie in Den Helder en als verbindelaar bij het Korps heb ik veel met het JIVC gewerkt. Ik kom dus niet helemaal blanco binnen.” Hij heeft in ieder geval een goede gids in Henry, die hem langs de meeste locaties van het JIVC loodst. Dat is bepaald geen kleinigheid. “Het JIVC heeft zo'n 40 verschillende locaties”, telt Henry. “Alleen daarom is het al zo belangrijk dat ik als onderdeels-adjudant steun heb van een stafadjudant bij het JIVC. Dit werk kun je niet als eenling.”

Netvlies

Zeker niet nu het JIVC een flinke groeispurt doormaakt. “Er werken inmiddels 2.800 burgers en 400 militairen bij dé IT-specialist van Defensie”, weet Johan, “en dat worden er meer. Door mijn achtergrond als onderofficier verbindingen bij het Korps weet ik wel wat van de organisatie, maar ik merk dat ik nog veel moet leren. Ik heb de complete JIVC-organisatie nog niet op het netvlies. Die kennis heeft Henry gelukkig wel; hij heeft voor mij het pad geëffend. Dat is voor mij een groot voordeel.”

Beiden merken dat in sommige delen van de DMO de functie van stafadjudant nog wat bekender mag worden. “Als militairen zijn we daar wel aan gewend”, zegt Henry. “We werken bij de DMO met relatief veel nieuwe burgermedewerkers. Aan hen moet ik soms uitleggen wat we komen doen.”

Het zijn gelukkig uitzonderingen, want beiden proeven vertrouwen op zowel 'de werkvloer' als bij de directeuren. “De meeste medewerkers weten ons wel te vinden als er iets speelt. We zijn de oren en ogen van de directeur in de organisatie, wat weer niet betekent dat we bij hem aan het lijntje lopen”, meldt Johan. 

Levert dat niet soms een vreemde spagaat op voor de adjudanten?

“Ja, dat kan voorkomen”, bekent Henry. “Je staat immers tussen de leiding en de werkvloer. Als de directeur een bepaalde richting op wil, is het aan ons om te signaleren hoe dat valt bij de medewerkers. Aan de andere kant moeten we er ook zijn om die plannen van de leiding waar nodig te verhelderen bij die collega's. Het is dan de kunst met z’n allen op 1 lijn te komen. Wij hebben een directe lijn met de directeuren en kunnen mogelijke bezwaren bij ze neerleggen. Al proberen we het eerst zelf onder de oppervlakte op te lossen.”

Wat dat betreft valt Johan met zijn neus in de boter. De tijdsregistratie van het personeel bij het JIVC heeft nogal wat voeten in de aarde. “Daar heeft Ron Kolkman een goede uitleg voor, ik kan me daar wel in vinden”, zegt de JIVC-adjudant. “We krijgen er als organisatie veel geld bij, dan moet je aan de directeur Plannen kunnen uitleggen wat daarmee gebeurt. Dus ook wat een bepaald project kost aan manuren.”

Geen luxe

Voorlopig is er genoeg werk aan de winkel in een veranderende defensieorganisatie in het algemeen en het JIVC in het bijzonder. “Met de uitbreiding van taken en personeel komt er voor ons ook méér werk om de hoek kijken”, realiseert Henry zich. Een JIVC-adjudant is dan ook bepaald geen luxe. “Ik kan me nu gaan concentreren op wat er in het onderdeelsadjudanten overleg aan de orde komt. Dat deel ik dan met Johan, waarna hij mij weer influistert wat er bij hem speelt.” 

Is het niet raar dat alleen het JIVC een stafadjudant heeft?

Henry: “Er wordt bij de DMO nagedacht over een stafadjudant bij de directie Wapensystemen & Bedrijven. Ik zou dat toejuichen, ik denk dat een stafadjudant ook daar een goede verbinding kan zijn tussen medewerkers en directie. Maar voor iedereen die bij de DMO werkt, staat onze deur open. Hoewel: je zult ons zo min mogelijk achter een bureau vinden. Als het goed is zijn we vooral actief aanwezig binnen de DMO. Maar lukt het niet om ons persoonlijk aan te klampen: pak de telefoon en bel ons of stuur een e-mail.”