Tekst André Twigt
Foto KPL-1 Barend Westerveld | VIDEO: KPL-1 Jeffrey van Dijk
13 Bravo lost wervingsbelofte in
Dat je de mannen van de B-compagnie van 13 Infanteriebataljon Regiment Stoottroepen Prins Bernhard om een boodschap kunt sturen, is zacht uitgedrukt. Binnen een jaar wisten zij in hun regio Assen 59 aspiranten te werven en op te leiden, die uiteindelijk de rode baret haalden. Van deze doorzetters gingen er 47 aansluitend mee naar avontuurlijk Curaçao voor 4 maanden ‘Compagnie in de West’. “Dit was een mooi staaltje je eigen collega’s regelen”, vindt kapitein Bernhard.
De compagniescommandant had ‘zijn’ 13 Bravo al hoog zitten. Dat gevoel nam door de recente personele aanwas alleen maar toe. Met dank aan vooral de groepscommandanten en manschappen. Hun ondersteuning, zorg en toewijding droegen in hoge mate bij aan de vulling van de vacatures. Zonder daarbij concessies te doen aan de kwaliteit, benadrukt Bernhard. Dat het aantal Rode Baretten dit keer ongewoon hoog lag, dankt de officier aan de fitheid van de kandidaten. “Het gros zat ver boven het gemiddelde van de Defensie Conditieproef.”
‘Ze verfijnen hier hun contact drills’
Verder verbeteren
Dat de nieuwe infanteristen aansluitend in de Algemene Militaire Opleiding Luchtmobiel overzee worden ingezet, verdient volgens de hoogste baas een plaatsje in de geschiedenisboeken. Nog niet eerder gebeurde dat. Op Curaçao werken de mannen verder op tot pelotonsniveau. Op oefenterrein Wacawa, in samenwerking met de meer ervaren collega’s. Ze verfijnen er hun contact drills en het optreden in verstedelijkt gebied. Ook voeren ze tactische live firings uit. “Minstens zo belangrijk is dat iedereen elkaar nog beter leert kennen”, vindt Bernhard. “Voor het eerst in een jaar heb ik hier de hele compagnie bij elkaar.”
Stoter Luuk: ‘Ik wilde iets speciaals’
‘Toen ik hoorde van de regionale werving wilde ik graag de luchtmobiele opleiding in Assen doen. Ik woon namelijk dicht bij de kazerne. Wat me bij Luchtmobiel aantrok, was dat het een elite-eenheid is. Ik wilde iets speciaals. En ook een overwinning op mezelf boeken. De kameraden trokken mij er op sommige momenten doorheen. Waar ik me soms tegen verzette, waren de sportlessen te velde. Vooral als je nog lekker aan het slapen was en je plotseling werd gewekt.’
Tong op je knieën
“Het is hier even wennen”, zegt stoter Thijs met gevoel voor understatement. Met een periode van acclimatisering achter de rug en nog 6 weken Curaçao te gaan, blijft tactisch opereren ook halverwege de term een opgaaf. “Ga je met helm op en uitrusting aan in de zinderende hitte een bergje op, dan hangt je tong al gauw op je knieën. Blijven drinken is een must.” Een ander dingetje is de vegetatie. “Soms lijkt het wel alsof iedere plant je hier dood wil hebben”, zegt de luchtmobieler gekscherend. In het geval van de manzanillaboom klopt dat wel. Het fruit, de bast en de bladeren van deze soort zijn voor de mens zeer giftig. Alleen het aanraken van laatstgenoemde kan al pijnlijke rode blaren veroorzaken. “Op Wacawa heb je vooral met cactussen en doornstruiken te maken”, vervolgt Thijs. “Die maken het zijterrein vijandig en ontoegankelijk. Tactisch verplaatsen doen we zoveel mogelijk over de weg.”
Stoter Tijmen: ‘Had me sowieso wel aangemeld’
‘Op mij maakte de belofte van Curaçao weinig indruk. Als kind was ik al geïnteresseerd in het leger. Ik hield van Rambo-films en wilde graag met wapens werken. Ik heb het even als manager in de retail geprobeerd. Maar dat werd niets. De drang om bij het leger te gaan, bleef aanhouden. Als Minimi-schutter geef ik nu ondersteunings- en dekkingsvuur. Mooi werk! Daarmee kwam een droom uit. Dat er regionaal geworven werd, is leuk. Maar ik had me sowieso wel aangemeld.’
Falcon Legion is een regelrechte succesformule
Lokkertje
Na de opleiding naar Curaçao gaan is niet verkeerd. Het is een eiland waar je als militair goed kunt trainen en op gezette tijden kunt genieten van zon, zee en strand. Dat avontuur betrokken Bernhard en zijn kader in hun wervingscampagne. “We vertelden dat wie dienst neemt over een jaar meegaat naar de West. Toch was dit lokkertje voor veel aspiranten geen reden om te tekenen.” Desondanks is de wervingscampagne – Falcon Legion genaamd – een succesformule. Allerlei uitgedokterde fysieke activiteiten en events, gekoppeld aan social media, wierpen hierbij veel vruchten af. Rode Baretten waren aanwezig bij wedstrijden van FC Groningen en FC Emmen. Ook bezochten ze markten en hielden ze bootcamps. “Onze kracht was dat we alles concreet maakten: 1 mei begin je met de opleiding, in december haal je je baret en volgend jaar mei ga je naar Curaçao.”
Stoter Thijs: ‘Jongensdroom in vervulling’
‘Ik heb geen dienst genomen vanwege Curaçao. Ik zie het wel als een extraatje. Door me aan te melden, ging voor mij een jongensdroom in vervulling. Met 28 jaar ben ik al wat ouder. Ik had zoiets van: nu of nooit. De gedachte achter regionaal werven sprak me aan. In het noorden heb je nog een ons-kent-ons-cultuur. Ook zijn de mensen er vaak wat nuchterder. Ik weet dat maar al te goed, want vroeger kwamen we vaak in Assen. Mijn opa woonde daar.’
Wereldwijde inzet
Ondanks het succes ervan ligt Falcon Legion momenteel stil. Binnen 11 Luchtmobiele Brigade werd de afgelopen jaren 2 keer geworven. 3 keer werd er opgeleid. Het project had voor– maar ook nadelen. Sowieso stokt de eenheid die opleidt in haar operationele ontwikkeling; er wordt niet of veel minder tactisch getraind. “Wat voor velen telt om bij de landmacht te blijven werken, is wereldwijde inzet en avonturen beleven”, weet Bernhard. “Onze mensen willen actie zien en beter worden in hun werk. Het opleiden van nieuwe collega’s bij een parate club is niet direct waarvoor men tekent. Maar zoals gezegd bewees het project zijn nut. Het is uniek om met een vrijwel volledig gevulde eenheid in de West ingezet te worden. Met een saamhorige compagnie die elkaar door Falcon Legion vrij goed kent. Ik ben supertrots op al mijn mensen die hieraan hebben bijgedragen.”
