Recruitment in de regio stimuleert werving

‘We moeten een omslag maken’

De landmacht is in de werving niet voor een gat te vangen. Hoewel dit Kabinet Rutte Defensie flink meer geld heeft toebedeeld wil dat niet zeggen dat gegadigden voor een baan in de rij staan. Het aantal vacatures blijft zorgelijk. Hoe los je dat op in de concurrentiestrijd met het bedrijfsleven? Het CLAS bedacht ‘Recruitment in de Regio’, een project geboren uit de ervaringen met een proeftuin bij het Defensie Grondgebonden Luchtverdedigingscommando.

Recruitment in de Regio is een nieuwe stap in de werving, naast de al bestaande ‘ingangen’ als www.werkenbijdefensie.nl. “Het aantal vacatures bij de landmacht is groot en kan groeien als we niks doen. We moet een omslag maken en meer nieuwe wegen bewandelen voor een oplossing. Er bestaat echter geen gouden methode”, zegt projectleider ritmeester Rens van het CLAS. 

Verbeteren

Bij Recruitment in de Regio werkt het team van Rens samen met uitzendorganisatie Manpower die als devies ‘alles draait om de kracht van mensen’ hanteert. Er zijn twaalf personeelsadviseurs bij betrokken. “In de bedrijfsvoering samenwerken met externe partijen zit niet helemaal in het DNA van de landmacht. Onder meer met dit project willen we dit verbeteren. Leren van de kennis en ervaring van externe partijen; samenwerken; kijken naar kansen; oplossingen vinden: dáár gaat het allemaal om. Beschouw de buitenwacht niet als tegenstander. Door er mee samen te werken zijn we beter in staat om iets te bereiken dat we vroeger niet deden”, vertelt Rens. 

Vreemde eenden

Als onderdeel van het project heeft het CLAS samen met Manpower bij vier eenheden recruiters gestationeerd. Het gaat om de drie brigades en het Operationeel Ondersteuningscommando Land (OOCL). De recruiters doen aan acquisitie, een vorm van headhunting: het zoeken en benaderen van geschikte personen voor een belangrijke of moeilijk vervulbare functie door een hierin gespecialiseerd bedrijf.

Intensief

Aangezien de recruiters een burgerpak dragen, lijken ze vreemde eenden in de bijt, wat hier en daar tot gefronste wenkbrauwen leidt. Nergens voor nodig, vindt Rens. Om het militaire leven te ervaren lopen ze dagenlang intensief mee met ‘hun’ eenheid. Met de nieuwe kennis op zak zijn ze aardig in staat om geschikte kandidaten te vinden en ze te ‘verbinden’ met de operationele eenheid. Op hun beurt vertellen door de wol geverfde militairen de kandidaten over de precieze inhoud van het werk, legt Rens uit. 

Maatschappelijke meerwaarde 

De eerste ervaringen met Recruitment in de Regio lijken goed vertelt de ritmeester, als hij een eerste (heel) voorzichtige balans opmaakt. Al kunnen er in een nieuw project als bijna vanzelfsprekend altijd dingen beter. De afgelopen maanden oriënteerden de recruiters zich zoals gezegd op ‘hun’ eenheden en begeleidden sollicitanten door de ‘instroomketen’. Die waren daar volgens Rens tevreden over en gaven aan het persoonlijk contact te waarderen. “Sommige kandidaten waren het liefst gisteren begonnen, precies wat we willen en reden om het project te verlengen. Welk beeld ik intussen heb bij ‘de jonge schoolverlater’? Hij wil een baan met maatschappelijke meerwaarde. Eén met ‘zingeving’. Hij is geïnteresseerd in de maatschappelijke rol van Defensie, maar dan moeten de arbeidsvoorwaarden wel aantrekkelijk zijn. Defensie concurreert met het bedrijfsleven en in dat opzicht hebben de bezuinigingen van de afgelopen decennia niet voor een goede uitstraling gezorgd. Behoor je tot de manschappen, dan was je tot enkele maanden geleden qua honorering beter af bij McDonalds. Met de nieuwe arbeidsvoorwaarden is dit gat gerepareerd, ook voor startende officieren en onderofficieren trouwens. We kunnen meer bieden.” 

Organisatie voor iederéén

Als speerpunt in de verdere voortgang noemt Rens de benadering van specifieke doelgroepen als monteurs, verbindelaren, systeembeheerders en mensen met een migratieachtergrond. “We willen een organisatie zijn voor iederéén.”