Tekst KAP Saminna van den Bulk
Foto SGT Cinthia Nijssen
Reservisten als FP naar Irak
Een delegatie van het Korps Nationale Reserve (NATRES) opereert vanaf september samen met 42 Brigade Verkenningseskadron als force protection op het internationale vliegveld. De 35 mannen en vrouwen werken op naar de nu al buitengewone inzet: “Zoveel patronen heb ik in mijn hele carrière bij de NATRES nog nooit verschoten.”
2 geweerschoten.
Alsof hun stekker uit het stopcontact is getrokken, werpen de reservisten zich ter aarde, lopen richting het geluid. Vervolgens klinkt het stemgebulder:
“CONTACT FROOONT!! 12 uur, 100 meter, 2 pax!”
Er wordt gesprongen, ontplooid, verspreid, gezocht naar geschikte vupo’s en vooral hard geschreeuwd. Ondanks de kille wind en de miezerregen is er aan enthousiasme duidelijk geen gebrek.
De 35 reservisten bereiden zich op de Oirschotse Heide voor op hun missie naar Erbil. Vanaf september maken zij deel uit van de Force Protection-compagnie die de internationale Iraakse luchthaven beveiligt. “Deze 3 groepen zijn 15 februari opgekomen”, vertelt eerste luitenant Rachelle van den Brink. “Eerst lag de focus op de MBV: iedereen is nu basisschutter op Colt, Glock en Minimi. Nu zijn we bezig met de contact drills, maandag gaan we formeren met 42 BVE.”
‘De reservisten gaan niet alleen’
Kruisbestuiving van kennis
Want de reservisten gaan niet alleen. Zij worden ondergebracht bij pelotons van 42 Brigade Verkenningseskadron (42 BVE). “Een deel daarvan zit nu op Curaçao voor een oefening. Een aantal van hen is hier achtergebleven om onze mensen te trainen”, schetst Van den Brink. Want willen de reservisten hun groene baret tijdelijk verruilen voor een zwarte, moet er een niveauverschil overbrugd worden. Toch kan het verschil in kwaliteiten van de verschillende deelnemers de missie versterken, meent Van den Brink: “Waar de verkenners meer getraind zijn in bijvoorbeeld de contact drills, ligt onze kennis juist op het gebied van het bewaken en het beveiligen, wat onze missie in Irak gaat worden. We kunnen elkaar versterken.”
Force Protection-rotaties
Momenteel wordt de force protection in Erbil ingevuld door voornamelijk militairen van 13 Lichte Brigade. De infanteristen worden in mei afgelost door mariniers. Na hen is het de beurt aan 42 BVE en de NATRES om mens en materieel in de binnenring van Erbil International Airport te beveiligen. Afhankelijk van de politieke steun voor de missie voor komend jaar keren zij na de kerst, dan wel na de jaarwisseling, terug naar Nederland.
2 keer kijken
De club is divers. De leeftijden lopen uiteen van 20 tot 45 jaar. De 1 moest de studie tijdelijk stopzetten. De ander nam (al dan niet tijdelijk) afscheid van de ‘normale’ werkplek. Korporaal Kiki (24) begeleidde tot voor kort projecten en studenten op een hogeschool. Nu ligt ze op haar buik op de heide. De glimlach op haar gezicht verraadt het plezier. “Zoveel patronen heb ik in mijn gehele carrière bij de NATRES nog nooit verschoten.”
Kiki: “Toen ik 18 was ging ik naar de KMA, maar ik was er mentaal nog niet klaar voor. Dus volgde ik een hbo-opleiding. De liefde voor het groene is echter altijd gebleven, daarom ben ik nu 3 jaar reservist. Het plan was om in februari te beginnen met een master. Tot deze kans voorbijkwam.”
Ze moest 2 keer kijken toen ze de uitvraag zag. “NATRES naar Irak? Ik wist meteen: dit moet ik doen. Ik ben nog hartstikke jong en de timing is perfect. Een kans om te kijken of fulltime militair zijn iets voor mij is. Daarnaast lijkt de missie me een verrijking voor je leven. 4 maanden in een ander land, ver van huis, op jezelf en je team aangewezen, in een gebied waar een bepaalde spanning hangt.”
‘NATRES naar Irak?’
Tekenen van/voor gevaar
Die spanning kreeg in februari nog gestalte, na een raketaanval nabij Erbil International Airport. Alle Nederlandse militairen bleven ongedeerd, maar plotsklaps was duidelijk dat de missie gevaren kent. Kiki kijkt er nuchter naar. “Natuurlijk, daar schrok het thuisfront ook van. Maar ik weet waarvoor ik getekend heb: dat er altijd iets kan gebeuren, ook al is de kans klein.”
Dat is voor sergeant-1 Michel (29) niet anders. “Je weet wat je gaat doen en wat de risico’s zijn. Het enige dat je kunt doen, is je goed voorbereiden. Ik wilde altijd al eens op uitzending, maar dacht: dat zal er wel niet meer van komen.” Zijn vrouw gaf de doorslag. “We hebben 2 kinderen van 1 en 3 jaar oud. Mijn vrouw had haar baan net opgezegd. ‘Als je wilt gaan, sta ik achter je’, zei zij.”
Michel, nu 9 jaar reservist, nam een jaar onbetaald verlof. Normaliter keurt de werktuigbouwkundige attracties op kermissen en in attractieparken, nu is hij volledig omgehangen. Hoe dat bevalt? “Ontzettend vet.”
Eenwording
Terug naar de Oirschotse Heide. Met meegebrachte snacks in de hand bespreken de militairen de acties. “Contact? Meteen door de hoeven!”, klinkt het. Even verderop: “Maak je profiel zo klein mogelijk, anders gaan die patronen alsnog door je heen.”
De sfeer onderling is goed, zegt Kiki. “Is iedereen omgehangen, maar mis ik mijn tas nog? Dan helpen we elkaar meteen. Het was even wennen continu op elkaars lip te zitten. Nu gaan we wekelijks speedmarsen, eten we altijd samen. We zijn echt 1 geworden. Met zo’n leuke groep kan het straks bij de samenvoeging met 42 BVE alleen maar goedkomen.”
‘De samenwerking met 42 BVE is enorm prettig’
Iets waar Kiki naar uitkijkt. “Door de begeleiding van de verkenners voelen we ons echt welkom. Al snel kregen we de vraag of wij ook de pelotonsshirtjes wilden hebben. Nee, ik voel me zeker geen weekendpax.” Iets dat Michel beaamt. “De instructie van en samenwerking met 42 BVE is enorm prettig. Ik maak me geen illusies, hun optreden is voor ons nieuw. Maar aan de andere kant hebben wij alle ervaring in bewaken en beveiligen.”
Aan de motivatie van de reservisten ligt het in ieder geval niet. Wanneer de instructeur opdracht geeft in actie te komen, gaan zij glimlachend aan de slag, zelfs diegene die de Minimi mee mag zeulen. Michel: “Iedereen die hier is heeft er iets voor moeten laten om deze uitzending te mogen draaien. Een studie stopgezet, verlof van een vaste baan opgenomen. En dat zie je terug.”
