Zijn wij bijzonder?
Net als u hoor ik soms flarden van een discussie over ‘de bijzondere status van de militair’. We zijn ook bijzonder, maar kennelijk denkt niet iedereen daar zo over. Iedereen heeft natuurlijk recht op zijn mening, maar het is wél een belangrijke discussie. Bijvoorbeeld als het gaat over onze beloning, zowel in geld als in andere zaken. Tijd dus voor een verhaal.
Bij de militair gaat de opdracht boven alles. Soms zelfs boven eigen leven. De belangen van Nederland staan immers op het spel! Dat aspect maakt ons uniek. Geen enkel ander beroep gaat zo ver. ‘Doorgaan waar anderen stoppen’ is geen loze kreet. Ons werk brengt ons soms in extreme omstandigheden. Daarom stellen we hoge eisen aan de mensen. Zo mogen militairen niet staken, hebben we geen vrije artsenkeuze en mogen we missies niet weigeren. Maar ook een ‘Verklaring van Geen Bezwaar’ is verplicht, zijn sommige landen uitgesloten voor vakantie en ligt alles wat we doen onder een vergrootglas. Het militaire beroep is geen 9 tot 5 baan. Tijdens opleidingen, oefeningen en missiegebieden worden heel veel uren gemaakt. Een landmachtmilitair gaat bovendien gedurende zijn/haar loopbaan meerdere malen op uitzending. Dat is goed en dat is logisch, maar heeft wel een prijs. En toch, we staan er. Elke keer weer. Neem de ramp met de MH17, velen van ons keerden terug van vakantie om te dienen. Zo hoort het te zijn en zo zijn wij dan ook, maar bijzonder is het wel.
De hoogste prijs wordt echter betaald door het thuisfront. Onze partners kiezen voor de persoon, niet voor het uniform dat hij/zij aan heeft. Maar ‘de dienst’ heeft wel degelijk invloed op het gezin. De kinderen willen het liefst een vader die er altijd is. En partners van militairen dragen meer dan gemiddeld de zorg voor de kinderen. Soms gaat dat ten koste van eigen ontwikkeling of carrière. Maar ook wisselt de militair iedere 3 jaar van functie. Vaak wisselt de standplaats mee. Omdat verhuizen in de huidige economische tijd meestal geen optie is, betekent dat een ‘weekendhuwelijk’, met alle gevolgen van dien.
Dus ja, het militaire beroep is absoluut bijzonder. En daar zijn we trots op. Het enige wat we vragen is herkenning en erkenning van die status. Niets meer, niets minder.
Luitenant-generaal Mart de Kruif
Commandant Landstrijdkrachten
