Veiligheid

De afgelopen weken is ons leven voor een belangrijk deel beheerst door het woord ‘terrorisme’. De bloederige gebeurtenissen in Parijs vormden de aanleiding en niet veel later volgden incidenten in België en Berlijn. Vandaag de dag domineren namen als IS en Boko Haram het nieuws. In de maatschappij lijkt veiligheid plots geen garantie meer en is vrijheid van meningsuiting opeens meer dan een politiek thema. Terrorisme-experts bepalen de headlines en de burger vraagt om maatregelen.

Bovenstaande maakt duidelijk dat veiligheid is gekoppeld aan emotie. Zo lang we ons veilig voelen, is er niets aan de hand. Maar als dát gevoel wordt aangetast, komt verstand steeds meer onder druk te staan. Dat is nu eenmaal de menselijke natuur, dus veranderen doen we dat niet. Maar juist daarom is het belangrijk dat we een krijgsmacht hebben die op haar taken is berekend en structureel bijdraagt aan die veiligheid, buiten en binnen onze grenzen. Een krijgsmacht die al klaarstaat voordat de emotie losbarst en die in staat is onder alle omstandigheden kalm te blijven en professioneel te werk te gaan. Gelukkig kunnen we dat!

Iemand vroeg mij laatst of ik niet blij was met de aanslagen en de toegenomen dreiging, want dat zou ‘de krijgsmacht weer op de kaart zetten’. Mijn antwoord was: ik ben helemaal niet blij en wel hierom:

Wij vechten voor vrede en vrijheid en als die waarden een slag worden toegebracht, is dat voor ons een nederlaag.

In onze maatschappij is de vrijheid van meningsuiting een recht, onze hoeksteen. Als dat wordt aangetast, komen we op een hellend vlak waarvan de bodem niet in zicht is.

De omvang en kracht van onze krijgsmacht moet zijn gebaseerd op visie, niet op incidenten en de waan van de dag.

Bij ons maakt religie, afkomst, ras, geaardheid of sekse niet uit. Moslims die dienen bij de Koninklijke Landmacht zijn mij net zo lief als christenen. Homoseksuelen net zo lief als hetero’s. Sterker nog; diversiteit geeft juist kracht. Maar onder invloed van de dreiging neemt de polarisatie weer toe. Daar kan ik met geen mogelijkheid vrolijk van worden.

Ik ben niet blij en niet verrast. Door onze missies weten we immers wat er in de wereld speelt. Alleen al het afgelopen jaar hebben we bijna permanent 1000 collega’s op uitzending gehad. Die hebben allemaal met eigen ogen gezien dat de wereld verre van veilig is en dat het kwaad niet stopt bij de Europese grenzen. Vrijheid is niet gratis en zal voortdurend onze inzet vergen, soms zelfs moeten worden bevochten. Daar zijn wij voor.

Mijn aandacht gaat daarom vooral uit naar het beter inzetbaar maken van onze KL. We kunnen veel, maar naderen ook de grens van het mogelijke. Extra mensen, meer materieel en een betere inzetbaarheid zijn hard nodig om onze huidige taken te kunnen blijven uitvoeren. En als die taken in omvang toenemen, is groei een logische consequentie. Maar wel groei die is gebaseerd op visie, niet op willekeur. Groei die we aangaan met onze collega’s binnen de krijgsmacht, onze nationale veiligheidspartners en onze hechte bondgenoten. Dan pas wordt het echt veilig.

Luitenant-generaal Mart de Kruif

Commandant Landstrijdkrachten