Dit artikel hoort bij: Landmacht 03
De Patriot-luchtverdedigingssystemen in de Turkse stad Adana staan na 10.000 uur non-stop raketverdediging nog steeds elke dag paraat. De militairen van 1 (NLD) Ballistic Missile Defense Task Force beschermen de meer dan 2 miljoen inwoners van Adana tegen ballistische raketten vanuit Syrië. Wachtmeester-1 Gerard Draaijer (30) is één van hen. De Landmacht volgde hem op zijn shift.
De dienst van Draaijer begint. Hij werkt als Tactical Control Assistant (TCA) op de Patriot Fire Unit bij het vliegveld van Adana. Samen met 2 collega’s tuurt hij in de vuurleidingscentrale 12 uur onafgebroken naar een zwart-groen radarscherm. In de donkere, gepantserde shelter is nauwelijks bewegingsvrijheid. Schouder aan schouder houdt de crew continu het luchtbeeld in de gaten. Alleen voor een wc-bezoek of een kop koffie komen ze naar buiten. “Fysiek is het niet zwaar, maar mentaal wel”, geeft Draaijer toe. “Af en toe leggen we een kaartje of is er tijd voor een praatje. Maar de aandacht mag nooit verslappen. Dat kan fatale gevolgen hebben.”
“Specialistische functies zijn schaars mede door de bezuinigingen”, vertelt Draaijer in een korte pauze buiten het Engagement Control Station (ECS). “Landmachters worden daarom bijgeschoold. Ik werk al sinds 2003 binnen de luchtdoelartillerie maar het Patriotsysteem kende ik nog niet. De knoppen en procedures zijn anders. Gelukkig zijn mijn 2 collega’s ervaren luchtmachters. Ik leer elke dag weer dingen bij.”
‘Fireball’ is het codewoord dat wordt geroepen als raketten het Nederlandse verdedigingsgebied dreigen in te slaan. Tot nu toe kwamen de projectielen vlak voor de Turkse grens neer, dat maakt de luchtverdedigers echter niet minder waakzaam. “Toen ik het codewoord voor het eerst hoorde, was het wel even spannend. Ondertussen zijn er talloze ‘fireballs’ over het net gegaan, dus die spanning gaat er af. Maar we blijven het luchtruim goed in de gaten houden. 7 dagen per week, 24 uur lang.”
Na 12 uur zit de dienst erop. Draaijer heeft nu 24 uur vrij. “Dat klinkt lang, maar de tijd vliegt om”, zegt hij. De autorit van de Fire Unit naar de legering duurt een half uur. Na een kort ontbijt gaat hij gelijk naar bed. “Mijn hele ritme gaat eraan, want ik draait nacht- en dagdiensten door elkaar. Het is puzzelen wanneer je hier kan slapen.”
Draaijer wordt wakker in zijn legeringsgebouw op luchtmachtbasis Incirlik. Naast werken, brengt hij hier zijn vrije tijd door. “De omstandigheden zijn behoorlijk luxe. Zo is er een zwembad en bowlingbaan, maar ik moet zeggen dat ik die faciliteiten nog niet heb gebruikt.”
Voor zijn uitzending naar Turkije had Draaijer zijn luchtmachtcollega’s nog nooit ontmoet. Toch voelt hij zich inmiddels ‘landmachter in een luchtmachtfamilie’. “In het begin was ik huiverig, want het is de eerste keer dat ik met de luchtmacht samenwerk. Cultuurverschillen tussen de krijgsmachtdelen hou je altijd. Maar iedereen gaat er goed mee om. We moeten wel, want je bent non-stop bij elkaar. We delen legering en eten en sporten samen. Ik kan niets anders zeggen dan dat de sfeer goed is.”
