Hoe handel je als marechaussee in het heetst van de strijd? In deze rubriek vertellen collega’s over een bijzonder moment dat ze hebben meegemaakt. Een moment waarbij het er echt op aankomt.
Een koude decemberavond verandert voor wachtmeesters-1 Marlou en Lara in een avond om nooit te vergeten. Nadat ze in Hoek van Holland met hun honden Max en Loes honderden vrachtwagens hebben gecontroleerd, begint viervoeter Max opeens te blaffen. De Nederlandse trucker is zenuwachtig en als ze de trailer openmaken, wordt wel duidelijk waarom…
Hoe verliep de dag?
Marlou: “Onze dienst zat er bijna op toen we de laatste 15 van zo’n 400 vrachtwagens controleerden, voordat ze op een schip naar het Verenigd Koninkrijk zouden varen. Toen mijn hond Max en ik langs een van de vrachtwagens liepen, ging hij gelijk ‘af’.”
Lara: “Ik liep naar de chauffeur en maakte nog een grapje: ‘Joh, ben je soms buiten het hek nog gestopt?’ Vreemdelingen kruipen daar nog weleens naar binnen. Maar hij reageerde gelijk erg paniekerig. ‘Nee, nee, ik weet van niets. Ik ben hier niet gestopt.’ Dat was best vreemd.”
‘Het is op zo’n moment even chaotisch’
Wat gebeurt er als de hond aanslaat?
Marlou: “We maakten melding bij collega’s die even verderop bij de paspoortcontrole stonden. Zij kwamen meteen naar ons toe. Mijn focus lag op de hond. Hij had natuurlijk goed werk geleverd, dus moest eerst worden beloond.”
Lara: “We lieten de chauffeur zelf de trailerdeur openmaken en zagen meteen 10 à 15 mensen. Collega’s hebben de man daarna opgepakt. Bij 1 vreemdeling twijfel je nog: misschien weet de chauffeur er niks van af. Maar zoveel mensen bij elkaar? Dat is wel heel verdacht.”
Wat tref je dan aan?
Marlou: “Het is op zo’n moment even chaotisch, omdat er zoveel mensen zijn. Er waren gezinnen met kinderen. Ze hadden bijna allemaal een capuchon op. We haalden ze naar buiten en zetten ze in een gebouwtje, want het was ijskoud.”
Lara: “Toen de deur openging, kwam er meteen een vieze geur op ons af: een mix van ui en knoflook. Daarmee smeren de vreemdelingen zich in om hun eigen geur te maskeren en de hond op het verkeerde spoor te zetten. Maar dat werkt niet. Onze honden hebben dat meteen door.”
Uiteindelijk zaten er dus 47 vreemdelingen in de trailer verstopt…
Marlou: “Achterin de trailer stond een container waar nog meer mensen uit kwamen. We hebben collega’s van de brigade Zuid-Holland in Rotterdam laten komen. De vreemdelingen werden naar hen overgebracht. De gezinnen zijn uiteindelijk in een opvang in Ter Apel terechtgekomen. De anderen in Rotterdam. Daar doen collega’s onderzoek naar hun identiteit, maar ook naar hoe ze hier terecht zijn gekomen.
Lara: “Je telt 47 mensen. Het klinkt misschien gek, maar ik was toen best blij. Blij voor de hond, want die heeft fantastisch werk verricht. En zo’n aantal… Dat gebeurt haast nooit.”
‘Soms vraag ik me af hoe het nu met ze gaat’
Hoe was de nasleep voor jullie?
Lara: “In eerste instantie was ik dus blij. Maar later ga je ook nadenken over de gezinnen met kindjes. Die waren een jaar of 8 oud. Soms vraag ik me af hoe het nu met ze gaat.”
Marlou: “Het voelt op zo’n moment dubbel. Het is natuurlijk heel sneu, maar uiteindelijk is het goed dat we deze mensen hebben gevonden. Het was écht koud en ze stonden op het punt om een 13 uur durende oversteek naar Engeland te maken. Je weet niet of ze dat zouden overleven. We hebben hier potentieel levens mee gered.”
Ben of ken jij een collega die iets bijzonders heeft meegemaakt tijdens de dienst? Een moment waarbij ‘ het erop aankwam’? Laat het ons weten via kmarmagazine@mindef.nl
