Hoe handel je als marechaussee in het heetst van de strijd? In deze rubriek vertellen collega’s over een bijzonder moment tijdens de dienst. Een moment waarbij het er echt op aankomt.
Het is 30 maart 2023. Een rustige dienst op Schiphol Plaza, weinig meldingen. Niks mis mee, want zo kan wachtmeester Amber (28) de nieuwe collega tweede luitenant Leroy (27) mooi inwerken. Niet meteen te spannend, rustig indribbelen bij de brigade Politie en Beveiliging. Maar op de valreep krijgt deze late donderdagdienst toch nog een uitdagend staartje, adrenalineniveau hoog. Het begint wanneer Amber en Leroy rond 20.00 uur 2 jonge kerels zien die zich anders gedragen dan de rest van de mensen op Plaza.
Wat was er precies aan de hand?
“We zagen 2 personen lopen, veel sneller dan de rest. Dat trok onze aandacht. Mij viel ook op dat een van de mannen dure, veel te grote schoenen aan had. Alsof ‘ie ze elke moment zou kunnen verliezen. We hadden een onderbuikgevoel; hier klopt iets niet”, zegt Amber. “Daarom besloten we deze mannen wat vragen te stellen.”
“Tijdens het gesprek viel op dat de jongens zich vreemd gedroegen. Ze keken elkaar steeds met grote ogen aan”, herinnert Leroy zich. “Eentje begon ook opvallend te zweten.” Amber: “Ik checkte hun papieren en zag in het systeem dat één van hen ooit was veroordeeld voor 2 maal poging doodslag en bekend was vanwege verboden wapenbezit. Ik heb toen aangegeven dat we hem zouden fouilleren op grond van de wet Wapens en Munitie.”
Hoe reageerden ze?
“Ze deden een beetje moeilijk. ‘Waarom is dat nodig’, zeiden de mannen”, vertelt Amber. “‘Waarom zouden we iets bij ons hebben. We hebben haast, moeten zo de trein weer pakken naar Rotterdam.’ Ze waren naar eigen zeggen alleen op Schiphol uitgestapt om een snack te halen’’, herinnert Leroy zich. “Maar verder werkten ze prima mee.”
“We besloten ze mee te nemen naar onze post op Plaza om daar de fouillering te doen. Het was duidelijk dat ze geen zin hadden en liepen langzaam die kant op”, aldus Amber. “Daarom besloot ik achter ze te gaan lopen, voor het geval ze wilden wegrennen”, vult Leroy aan.
Eenmaal binnen neemt Leroy één van de mannen mee naar een apart kamertje. Daar krijgt hij hulp van een collega, terwijl Amber de tweede verdachte in de gaten houdt. Het wordt voor Leroy zijn eerste, echte fouillering. Hiervoor had hij op het opleidingscentrum de handelingen alleen op medecursisten uitgevoerd. Maar de praktijk is een ander verhaal.
‘Hier klopt iets niet’
Was je zenuwachtig?
“Nee, niet zozeer. Ik had natuurlijk al enkele dagen meegedraaid bij de brigade en heb genoeg training gehad. Bovendien is Amber een ervaren collega en waren er meer collega’s op het bureau aanwezig”, antwoordt Leroy. “Ik heb die jongen tegen de muur gezet en ben stapsgewijs gaan fouilleren. Toen ik bij zijn middel kwam, voelde ik iets raars. Ik vroeg hem om met 1 hand voorzichtig zijn shirt op te tillen. In zijn broeksband zag ik de kast van een op een vuurwapen gelijkend voorwerp. In een split second schreeuwde ik ‘vuurwapen!’.”
“Ik ben van nature kalm. Ik bedacht me geen seconde en pakte zijn arm beet en drukte deze tegen de muur. Een collega had de andere arm vast. Ik keek opzij en zag een andere collega over de balie springen. Met handboeien in de aanslag. Het leek wel op een scène uit een politiefilm.”
Amber: “Ondertussen stond ik bij de balie met zijn vriend. Toen Leroy schreeuwde, heb ik die verdachte meteen gefixeerd en in de boeien geslagen. Ik heb 2-3 keer gevraagd of hij ook vuurwapen had. Hij deed een beetje lacherig. Maar op een gegeven moment gaf hij toe. In zijn broeksband zat ook een vuurwapen. Toen stond natuurlijk het hele bureau binnen een mum van tijd vol blauw. Het ging zo snel, van staande houding tot aanhouding duurde misschien maar 5 minuten.”
De verdachten (20 en 22 jaar) blijken beiden een omgebouwd alarmpistool op zak te hebben. Normaal gesproken zijn die ongeschikt om scherpe munitie mee te verschieten. Maar door het ombouwen is het mogelijk om 9mm-patronen te gebruiken. Levensgevaarlijk spul, en verboden. De mannen worden gearresteerd en op hun rechten gewezen.
Hoe pak je na zo’n spannend incident de draad weer op?
Amber: “Eerst moet je een aanhouding tikken, op dat moment is de informatie nog vers. Er is geen tijd voor een bakje thee of zoiets.” Leroy: “Het is belangrijk dat alles klopt wat je tikt. Dat proces-verbaal wordt naar het Openbaar Ministerie gestuurd. Het is noodzakelijk daar even goed voor te gaan zitten, niet onprettig of zo. Je weet dat je iets goeds hebt gedaan, dat Nederland een stukje veiliger is.” Amber: “We hebben toch mooi 2 wapens van de straat gehaald. Niet niks als je kijkt naar toenemend wapengebruik bij de jeugd.”
Maar dan is de dienst afgelopen en zit je in de auto naar huis.
“Ik sliep binnen op Máximakazerne. Na de dienst ben ik weer naar mijn kamer gegaan en heb ik gebeld met mijn vriendin en contact gehad met mijn ouders. Daarna heb ik nog een filmpje gekeken”, zegt Leroy.
“Ik heb even gebeld met mijn vriend die ook bij de Marechaussee werkt, dat praat makkelijk”, vult Amber aan. “Het is niet zo dat ik hier slecht van slaap. Er zijn wel ergere dingen gebeurd. Ik sliep juist prima, je bent toch gesloopt na zo’n incident.”
‘Vuurwapen!!!’
Horen jullie dan nog iets over het vervolg van de zaak?
Amber: “Voor de politie IJmuiden en Amsterdam leverde deze zaak goede informatie op voor een cold case. De week erna is er op Schiphol nog iemand met een vuurwapen aangehouden. Op zijn telefoon stond dan weer een foto van één van onze verdachten met een AK47 (machinegeweer). Die bleken elkaar dus te kennen. Zo was er weer een link met een schietpartij in IJmuiden.” Leroy: “De zaken van ‘onze’ verdachten zijn inmiddels voor de rechter geweest. Een van de jongens had bijvoorbeeld nog een voorwaardelijke celstraf van 600 dagen openstaan. Grote kans dat hij deze straf ook nog moet uitzitten.”
