Mazar-e-Sharif, Afghanistan

"Nog een paar dagen en dan zit ik op de helft van mijn uitzending. Tot nu toe heb ik een prima tijd in Afghanistan. Het leukste vind ik de samenwerking met Duitse en Belgische collega's. Ik ben hier voor de Nederlandse militairen, de internationale collega’s zijn er voor de ordehandhaving op het hele kamp. Ze handelen een stuk strikter dan wij. Ik denk dat een duidelijke waarschuwing effectiever is dan direct straffen. Onlangs zat een Nederlandse collega in de laadbak van een auto, omdat er in het voertuig geen zitplek was. Dat mag niet, dus waarschuwde ik hem. Eindeloos waarschuwen kan natuurlijk niet, het houdt een keer op.

Adjudant Pieter: “Tot nu toe heb ik een prima tijd in Afghanistan.”

Samen met de internationale collega's scannen wij ook alle uitgaande goederen, waaronder souvenirs voor thuis. Batterijen, mobiele telefoons en esbit zijn dingen die we er vaak uitpikken. Nederlanders informeren we vooraf wat wel en niet mag. Zo kopen jongens hier graag zakmessen, die zijn een stuk goedkoper dan thuis. Exemplaren die in bijvoorbeeld Duitsland wel mogen, zijn in Nederland verboden. Ik weet precies wat wel en niet mag, dus ik adviseer iedereen even bij mij langs te komen voor ze een aanschaf doen. Zo voorkomen we dat ze dingen kopen die strafbaar blijken te zijn.

“Waar je ook staat op kamp Marmal, achter de omheining zie je het mooie landschap van Afghanistan.”

We zijn hier vooral preventief aanwezig. Laatst hadden Nederlanders bijna een aanrijding met een Afghaanse vrachtwagen op een rotonde in de stad. Tijdens het uitwijken kantelde de vrachtwagen. Samen met onze voorgangers hebben we toen onderzoek gedaan. Het was gelijk duidelijk dat de Nederlanders niets te verwijten viel. Maar als er nu een schadeclaim komt, kunnen we dat aan de hand van onze rapportage aantonen en hen beschermen.

Iedereen werkt samen met de collega’s uit de andere 38 landen die bijdragen aan missie Resolute Support.

Thuis zijn ze wel gewend dat ik een poosje weg ben, maar nooit eerder deed ik een volledige uitzending van 4 maanden. Mijn kinderen zijn 10 en 12. Leeftijden waarop ze begrijpen dat ik in een gevaarlijk land ben. Ik heb uitgelegd dat het op het kamp veilig is. Een collega die deze uitzending 2 rotaties terug deed, is bij ons thuis langs geweest en heeft mijn vrouw en kinderen alles verteld wat ze wilden weten. Met foto's kregen zij een beter beeld van waar ik naartoe ging. Als ze nog vragen hebben, mogen ze hem altijd bellen. Dat was een goede voorbereiding voor ons allemaal."

Adjudant Pieter

Artikel 4 hulpofficier van Justitie

Foto's: sergeant Hille Hillinga