‘Met beide benen op de grond blijven’

“Het is heel raar om in een land te zijn dat een oorlog heeft meegemaakt. Zo kom je bijna geen 30- en 40-jarigen tegen. Op het kamp was er veel luxe en waren de omstandigheden goed. Maar als ik me buiten het kamp moest verplaatsen, werd ik begeleid door 12 man. We zaten er min of meer opgesloten. Het funderingswerk spreekt me aan. Ik vond het belangrijk om een zichtbaar doel te verwezenlijken. We hebben het gebouw van de politie-academie opgeknapt. Als je die verwoesting ziet, leer je wel te relativeren. Je moet met je beide benen op de grond blijven staan, wil je dit kunnen doen. Je denkt dat je alles onder controle hebt. Maar dan komt je jongste dochter op skype melden dat ze in verwachting is. Ik realiseerde me dat ik dat ging missen. En na 1 jaar op missie is het weer lastig invoegen.”