.

Nieuwe rubriek: tweewekelijks verslag vanuit missiegebied

“Huh, ga je naar Afghanistan? Zitten ‘we’ daar nog dan? Het is een veel gestelde en eigenlijk niet eens zo’n gekke vraag, want zo bekend is de missie Resolute Support niet. Daarom vertelt kapitein Arjen de Boer de komende maanden iedere 2 weken over zijn ervaringen tijdens deze uitzending als Public Affairs Officer (PAO). 

“De Nederlandse bijdragen aan missies in de Afghaanse provincies Uruzgan en Kunduz zitten bij velen nog wel in het geheugen, maar de huidige Afghanistan-missie Resolute Support? Nee, dat zegt de meesten niet zoveel. Resolute Support, de officiële naam van de NAVO -missie, komt niet dagelijks in het nieuws. Als het land in Nederland het journaal haalt, zijn het bijvoorbeeld grote bomaanslagen in de hoofdstad Kabul.

Bijna 40 landen

Maar intussen trainen, adviseren en assisteren duizenden militairen uit bijna 40 landen de Afghaanse veiligheidsdiensten. Het doel is om politie, het leger en Special Forces beter te maken zodat ze op eigen benen kunnen staan. Er nemen zo’n 170 Nederlandse militairen deel aan Resolute Support en ik ben 1 van hen. De meesten wonen en werken 4,5 maand op Kamp Marmal, bij het vliegveld van de stad Mazar-e-Sharif. Trainingen worden verzorgd op en buiten het kamp.

Een goede voorbereiding…

Het heeft best wat voeten in de aarde voordat Nederlandse militairen deze kant op komen. Het is niet: 'Je gaat naar Afghanistan. Haal je vlekkenpak en andere spullen maar op en ga naar het vliegtuig.' Dat zou onverantwoord zijn.

Daarom is er een zogeheten opwerkperiode van ongeveer een half jaar. Afhankelijk van iemands functie, oefenen de collega’s met het pistool Glock 17 en het geweer Colt. Verder zijn er lessen over cyberveiligheid en de Afghaanse cultuur, staan er teambuildingsactiviteiten op het programma en volgen diverse taakgroepen een specifieke training die is toegesneden op hun werk. Zo ziet het traject van de Force Protection er anders uit dan die van een adviseur. De eerste treedt op als een bewaker/beveiliger van de tweede die op zijn of haar beurt op bezoek gaat bij een Afghaanse commandant en hem adviseert.

Serieuze zaak

Als ik dit allemaal vertel aan mijn vrienden kijken ze verbaasd. Het is dus geen lullige missie en er staat zeker wat op het spel, want Afghanistan is nog altijd een instabiel land waar dagelijks doden en gewonden vallen.

Volgens critici is er geen beginnen aan; het is daar al zo lang oorlog, dat komt nooit meer goed. “En toch is er hoop, vooral onder jongeren”, hoorde ik een Afghaanse fotograaf zeggen tijdens een conferentie. Een andere Afghaan vertelde dat hij na zijn studie in Leiden terug gaat naar Kabul om te werken voor de Kamer van Koophandel daar. “Ik heb in Nederland een prachtige tijd gehad, maar ik wil terug om mijn land te helpen.” Alleen al zijn overtuiging is voor mij een reden om mijn steentje bij te dragen. Hoe bescheiden die misschien ook mag zijn.”