Tekst Jack Oosthoek
Foto Martijn Beekman
Militair triatlonkampioenschap herrijst uit as
Gespierde mannen en vrouwen, vaak getatoeëerd. Even kleurige als snelle sportpakken die als een tweede huid om het tanige lichaam klemmen. Strakke gezichten. Het Open Militair kampioenschap Triatlon (OMK), deze week bij Flevonice in Biddinghuizen, staat opnieuw met stip genoteerd op de militaire sportkalender. Er verschenen liefst 175 militaire atleten aan de start. Nog niet zo lang geleden lag het evenement op apegapen.
Wedstrijdleider eerste luitenant Roel Hessing van de Sportcommissie van het Commando Landstrijdkrachten ziet het handenwrijvend aan. Op het voormalige schaatscomplex Flevonice krioelen de sporters als mieren door elkaar. Vanwege de vele onderdelen is het evenement voor de argeloze toeschouwer wat moeilijk te volgen, wat Hessing beaamt. ”Qua organisatie en veiligheid vergt het allemaal veel scherpte.”
‘Je moet die finish willen halen’
Waarom de belangstelling voor de triatlon in de lift lijkt te zitten? De sportofficier denkt even na. “Misschien omdat de interesse ervoor door heel Nederland groeit? Een rol speelt mogelijk ook dat tegenwoordig teams kunnen meedoen, zoals op het onderdeel Tri Together. Gaat het in de wedstrijd fysiek even wat minder, dan kun je je aan je ploeggenoten optrekken. Bovendien hoef je maar voor één onderdeel te trainen, wat de triatlon voor een atleet minder zwaar maakt.”
Mentale aspect
Volgens ‘mister Triatlon’ kapitein Rik van Trigt lijkt de sport terug in de gratie omdat die met zoveel onderdelen voor elk wat wils herbergt. Ook zitten er ingrediënten in die een beetje sporter aanspreken: kracht, snelheid, uithoudings- en doorzettingsvermogen. “Het mentale aspect telt eveneens zwaar. Je moet die finish willen halen”, aldus de landmachtofficier, sinds begin jaren ‘90 betrokken bij de nationale militaire equipe.
Eerste luitenant Rick de Greef van 13 Lichte Brigade uit Oirschot beaamt dat. Hij snelde op de ⅛ triatlon naar de gouden medaille. Tot zijn eigen verbazing, want het lid van de nationale militaire zwemequipe trainde door een hamstringblessure weinig. “In de laatste ronde moest het uit mijn tenen komen. Tot 10 meter voor de finish leverde ik strijd”, hijgt De Greef na van de geleverde inspanningen.
‘Tot 10 meter voor de finish leverde ik strijd’
Enorme passsie
De race van de winnaars van de Tri Togetherwedstrijd - de luchtmachtmajoors Martijn Kleiberg en Peter de Koning en marineman luitenant-ter-zee 1 Eric Veldhuizen - verliep soepeler. “We blijven bescheiden, maar we hebben met overmacht gewonnen”, stelt de laatste vast. Omdat hun werkplekken ver van elkaar liggen, bereidden de heren zich individueel voor op het OMK. Via WhatsApp informeerden ze elkaar over de vorderingen. Na de start merkte het trio het al snel: het klikt als vanouds. “Wij koesteren enorme passie voor deze sport”, weet Veldhuizen.
Glimmen van trots deed ook sergeant 1 Willem de Vos van het Defensie Helikopter Commando. De winnaar van de Olympische afstand (1½ km zwemmen, 40 km fietsen, 10 km hardlopen) verbeterde zijn tijd van vorig jaar met liefst 5 minuten. “Vooral mijn zwemmen is door de vele trainingen sterk verbeterd. Bij het fietsen liep ik achterstand op om die bij het hardlopen, mijn sterkste onderdeel, weer goed te maken. Ik voelde me enorm fit.”
Blij persoon
Dat was overduidelijk ook het geval met de winnaar van de Olympische afstand bij de vrouwen, kapitein Andrea Jochems van het Commando Landstrijdkrachten. Ook zij verbeterde haar tijd uit 2016, in haar geval met 6 minuten. “Ik kon vandaag iedereen aan. Dat ik onderweg veel mannen chickte (inhaalde; red.) doet me niets. Ik was vooral met mezelf bezig. Ik kijk ook niet zo naar een titel, maar meer naar de manier waarop ik de triatlon aanpak. Als lid van de militaire ploeg moest ik ook wel winnen. Ik ben een blij persoon.”
